
Chasing Legends: The True Treasure of Drakensbergberge
FluentFiction - Afrikaans
Loading audio...
Chasing Legends: The True Treasure of Drakensbergberge
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Die son kruip stadig oor die Drakensbergberge.
The sun slowly creeps over the Drakensbergberge.
Dit kleur die lug in warm herfs oranje en goud.
It colors the sky in warm autumn oranges and golds.
Annelie en Pieter staan langs 'n vaal pad.
Annelie and Pieter stand next to a dusty road.
Hul asems maak wit wolkies in die koue oggend.
Their breath makes white clouds in the cold morning.
Annelie is opgewonde.
Annelie is excited.
Sy vertel al weke van die legende van 'n versteekte skat naby 'n waterval.
She has been talking for weeks about the legend of a hidden treasure near a waterfall.
"Kom Pieter, dit is nou of nooit," sê Annelie met 'n glinster in haar oë.
"Come, Pieter, it's now or never," says Annelie with a sparkle in her eyes.
Pieter sug.
Pieter sighs.
Hy kyk na die digte bome en die smal paadjie wat verdwyn tussen die skadus van die berge.
He looks at the dense trees and the narrow path that disappears between the shadows of the mountains.
Hy vryf sy hande saam vir warmte.
He rubs his hands together for warmth.
"Ek dink dis net 'n storie, Annelie," sê hy huiwerig.
"I think it's just a story, Annelie," he says hesitantly.
"Die pad lyk gevaarlik.
"The path looks dangerous."
"Annelie lag.
Annelie laughs.
"As ons altyd bang is, beleef ons niks nuuts nie.
"If we're always afraid, we'll never experience anything new."
" Sy begin stap.
She starts walking.
Haar rugpak swaai gemaklik op en af.
Her backpack swings comfortably up and down.
Pieter skud sy kop, maar hy volg haar.
Pieter shakes his head, but he follows her.
Vir Annelie is daar niks mooier as die belofte van avontuur nie.
For Annelie, there's nothing more beautiful than the promise of adventure.
Die pad is moeilik.
The path is difficult.
Dit is oorgroei met takkies en klippe.
It is overgrown with twigs and stones.
Die blare kraak onder hulle voete.
The leaves crunch under their feet.
Soms glip Annelie op die mosagtige grond, maar sy hou aan vorentoe.
Sometimes Annelie slips on the mossy ground, but she keeps moving forward.
Pieter bly kort agter haar.
Pieter stays close behind her.
Hy kort-kort vriendelik-humeurig oor hoe die tyd verdwyn soos mis voor die son, en die wegbly van kommersiële gemak.
He occasionally grumbles good-naturedly about how time disappears like mist before the sun, and the departure from commercial comforts.
Hulle loop vir ure.
They walk for hours.
Die lug is vars en die reuk van klam aarde vul hulle sinne.
The air is fresh, and the smell of damp earth fills their senses.
Die storie vertel van 'n plek "waar die water wit oor die rotse val.
The story tells of a place "where the water falls white over the rocks."
" Uiteindelik hoor hulle die gedreun van die waterval.
Eventually, they hear the roar of the waterfall.
Die geluid gee Annelie nuwe moed, en hulle stap vinniger.
The sound gives Annelie new courage, and they walk faster.
Hulle breek deur die bome en staan voor 'n skouspelagtige toneel.
They break through the trees and stand before a spectacular scene.
Water sprankel helder in die sonlig en spat oor gladde rotse.
Water sparkles brightly in the sunlight and splashes over smooth rocks.
"Dis pragtig," sug Pieter.
"It's beautiful," sighs Pieter.
Maar sy skeptisisme is nog daar.
But his skepticism is still there.
Annelie kyk rond.
Annelie looks around.
Haar oë soek na die skat.
Her eyes search for the treasure.
Niks daar nie, net die asemrowende natuur.
There's nothing, just the breathtaking nature.
Pieter sit neer op 'n klip, tevrede dat die reis sy eie beloning was.
Pieter sits down on a rock, satisfied that the journey was its own reward.
Maar dan, onder 'n paar weggevee blare, sien Annelie 'n klip.
But then, under a few swept-away leaves, Annelie sees a stone.
Dit is oud en met vreemde tekeninge gegraveer.
It is old and engraved with strange drawings.
"Kom kyk hier!
"Come look here!"
" roep sy opgewek.
she calls excitedly.
Pieter gluur oor na haar ontdekking.
Pieter glances over at her discovery.
Die klip is getuienis dat daar moontlik meer is, maar niks direk sigbare was nie.
The stone is evidence that there might be more, but nothing visibly direct.
Annelie glimlag stadig.
Annelie smiles slowly.
"Miskien is die skat nie wat ons dink nie," sê sy.
"Maybe the treasure isn't what we think," she says.
"Miskien is dit die avontuur self.
"Maybe it's the adventure itself."
"Pieter stem saam.
Pieter agrees.
"En die pad wat ons saam stap," voeg hy by.
"And the path we walk together," he adds.
Hulle sit 'n rukkie stil en luister na die water se trein.
They sit quietly for a while and listen to the water's flow.
Annelie voel die waarde van die oomblik.
Annelie feels the value of the moment.
Die storie van die legende het nie sy einde gevind nie, maar die dag het iets kosbaars gebring.
The story of the legend hasn't found its end, but the day has brought something precious.
Die reis, die soektog, en die vriendskap—dit is die ware skat.
The journey, the search, and the friendship—these are the true treasures.