Mae ha’ yn gwau ei stori drwy goedwig ddwys Bryniau Brecon.

The rain wove its story through the dense forest of the Brecon Beacons.

Ar fore braf, Aneira a Gethin, brawd a chwaer, dechreuon nhw eu hantur gwersylla yn y goedwig.

On a fine morning, Aneira and Gethin, sister and brother, began their camping adventure in the woods.

Roedd Aneira yn hen, mentrus ac roedd gan ei lygaid disglair gyfrinach - ei chariad at ffotograffiaeth.

Aneira was bold and adventurous, her bright eyes holding a secret - her love for photography.

Gethin, er ei fod ychydig yn swil, awyddus iawn i wneud ei chwaer yn falch ohono.

Gethin, though a bit shy, was eager to make his sister proud of him.

Ond roedd ofn cyfrinachol arno - y tywyllwch.

But he had a hidden fear - the dark.

"Cymerwn lun o'r brenin pysgod," meddai Aneira, gan arwain y ffordd drwy'r coed derw mawr.

"Let's take a picture of the kingfisher," said Aneira, leading the way through the large oak trees.

Roedd hi wedi clywed am yr aderyn hardd yn hedfan ger yr afon yn y byddai'r afon yn cwrdd â llif bach.

She had heard about the beautiful bird flying near the river where it would meet a small stream.

Roedd Gethin yn cerdded yn fanwl wrth ochr Aneira, ond roedd ei galon yn pwmpio'n gynt wrth i'r dydd baratoi i droi'n nos.

Gethin walked carefully beside Aneira, but his heart was pounding faster as the day prepared to turn to night.

Wrth iddynt fentro ymhellach i'r goedwig, roedd cymylau du yn crynhoi uwchben.

As they ventured further into the forest, dark clouds gathered above.

Teimlai Gethin ei ofn yn dyfu fel cysgod, yn lledu dros ei feddyliau.

Gethin felt his fear growing like a shadow, spreading over his thoughts.

"Aneira, dim ond yn hwyr mae hi'n nos," sibrydodd yn nerfus, ond roedd Aneira yn benderfynol.

"Aneira, it gets late only at night," he whispered nervously, but Aneira was determined.

Roeddent yn cyrraedd afon gul, ei dŵr yn canu cân tawel wrth symud.

They reached a narrow river, its waters singing a gentle song as they moved.

"Dyma ni," meddai Aneira gyda chyffro.

"Here we are," said Aneira with excitement.

Gwyliodd yr afon, yn aros am gip o'r brenin.

She watched the river, waiting for a glimpse of the king.

Eiliadau yn ddiweddarach, y gwynt oedd yn agor yr enaid, dechreuodd glaw heulog disgyn, yn agor y nefoedd i law drwm.

Moments later, as the wind opened the soul, sunny rain began to fall, opening the heavens to a heavy downpour.

Aneira gosododd ei chamera, tra bod Gethin yn teimlo'i ofn yn goch gyda'r storm.

Aneira set up her camera while Gethin felt his fear turn scarlet with the storm.

"Aneira, mae'n dywyll ac mae gen i ofn," cyfaddefodd Gethin o'r diwedd, ei lais yn dirgrynu.

"Aneira, it's dark and I'm scared," Gethin finally admitted, his voice trembling.

Gyda charedd, gwnaeth Aneira edrych i mewn i lygaid ei frawd.

With warmth, Aneira looked into her brother's eyes.

"Mae'n iawn cael ofn," gewnodd yn dawel, "Dewch inni fynd yn ôl.

"It's okay to be scared," she said quietly, "Let's head back."

"Cymerodd lun sydyn o'r aderyn melyn, wyllt wrth iddo hedfan heibio yn y glaw.

She took a quick photo of the yellow bird, wild as it flew by in the rain.

Y llun oedd yn aneglur, ond roedd yn ddigon.

The picture was blurry, but it was enough.

Roeddent yn chwerthin wrth iddynt fynd yn ôl i’w gwersyllfa, wedi'u trwytho ond hapus.

They laughed as they returned to their campsite, soaked but happy.

Wrth i'r ddau ddod yn ôl i'r gwersyll gyda’r glaw yn parhau i syrthio, sylweddolodd Aneira mor bwysig oedd cysur Gethin yn erbyn ei uchelgais ei hun.

As the two returned to the camp with the rain continuing to fall, Aneira realized how important Gethin's comfort was against her own ambition.

Ac, yn y foment honno, dysgodd Gethin bod bod yn agored am ofn yn dangos cryfder.

And, in that moment, Gethin learned that being open about fear showed strength.

Roedd y brawd a'r chwaer wedi newid, wedi'u cysylltu'n gryfach, a hyd yn oed yn y storm, daeth dydd arall yn y goedwig i ben gyda chwerthin a gobaith newydd.

The brother and sister had changed, connected more strongly, and even in the storm, another day in the forest ended with laughter and new hope.