Mae Rhys yn eistedd yn ystafell aros llwyd yr ysbyty.

Rhys is sitting in the gray waiting room of the hospital.

Mae'r ffenestri yn llawn glaw, ac mae goleuadau fflwroleuol yn taflu cysgodion oer ar bob ochr.

The windows are full of rain, and fluorescent lights cast cold shadows on every side.

Mae llawr y coridor yn daclus, ond teimlad o bryder yn teimlo'n drwm o gwmpas.

The corridor floor is tidy, but a feeling of anxiety weighs heavily around.

Mae dail y hydref wedi'u gosod ar seddau, dod ag atgofion o'r parciau disglair.

The autumn leaves arranged on the seats bring back memories of the bright parks.

Nia, yn eistedd wrth Rhys, yn ceisio bod yn gryf.

Nia, sitting by Rhys, is trying to be strong.

Mae hi'n gwybod bod Rhys yn poeni, ond mae angen iddi chadw’r heddwch.

She knows Rhys is worried, but she needs to keep the peace.

"Bydd popeth yn iawn," mae’n dweud yn dawel.

"Everything will be okay," she says quietly.

Ond mae ei geiriau fel dail yn symud gyda’r gwynt, Rhys yn anaml eu clywed.

But her words are like leaves moving with the wind, Rhys seldom hearing them.

Mae Eleri, eu merch, yn mewn llawdriniaeth ar hyn o bryd.

Eleri, their daughter, is currently in surgery.

Mae'r amheuaeth yn trefnu llinellau wedi'u casglu ym mron Rhys, llinellau o bryder.

Doubt arranges collected lines in Rhys's chest, lines of concern.

Mae'n troi at Nia a meddwl a ddylai siarad.

He turns to Nia and wonders if he should speak.

"Beth os..." mae'n dechrau, ond mae Nia yn cydio ei law yn bendant.

"What if..." he begins, but Nia firmly takes his hand.

Mae hi'n gwybod beth sy’n rhedeg trwy ei feddwl.

She knows what's running through his mind.

"Rhaid i ni fod yn gryf iddi," meddai Nia.

"We must be strong for her," says Nia.

Mae hi’n dal i gred mewn ffydd a gobaith.

She still holds faith and hope.

Mae'r amser yn llithro ymlaen, mae'r cloc yn gadael tic bach iawn, yn ymddangos fel pe bai'n atseinio trwy'r ystafell wag.

Time slips away, the clock letting out a very small tick, seeming to echo through the empty room.

Yn sydyn, mae’r drws yn agor.

Suddenly, the door opens.

Doctor yn sefyll yno, mae’n cymryd anadliad dyfn cyn dechrau siarad.

A doctor stands there, taking a deep breath before beginning to speak.

Mae’r ystafell yn dawel, fel pe bai'r amser wedi aros.

The room is quiet, as if time had stopped.

"Mae Eleri yn iawn," dywedodd y doctor, yn rhoi gwên fach gan geisio cysuro'r teulu.

"Eleri is fine," said the doctor, giving a small smile trying to comfort the family.

"Mae'r llawdriniaeth wedi mynd yn dda, ac mae'n disgwyl iddi adfer yn llawn."

"The surgery went well, and she is expected to make a full recovery."

Mae Rhys yn teimlo rhyddhad mawr yn llifo trwyddo, fel ton o law ar dir sych.

Rhys feels a great relief washing over him, like a wave of rain on dry land.

Mae’n edrych ar Nia a gafael ei llaw yn ddiogelach.

He looks at Nia and holds her hand more securely.

Mae'n sylweddoli ei fod wedi dysgu, mewn ffordd anodd, bod gadael i’w hunansensitifrwydd amlygu yn allweddol i gryfder gwirioneddol.

He realizes he has learned, in a hard way, that letting his vulnerability show is key to true strength.

Gyda'r newyddion, mae'r teulu yn dechrau gweld ychwanegiad o obaith.

With the news, the family begins to see an addition of hope.

Dim mwy yw Rhys yn cuddio dan llen ei bryder.

No longer does Rhys hide under a veil of his worries.

Mae'n deall pwysigrwydd cefnogaeth a gobaith, nid dim ond i Eleri, ond hefyd i’w hunan ac i Nia.

He understands the importance of support and hope, not just for Eleri, but also for himself and Nia.

Mae’r tŷ yn llenwi â llawenydd teuluol, ar ddiwedd y dydd, hyd yn oed yng ngolau oer yr ysbyty yn awr.

The house fills with familial joy, at the end of the day, even in the now cold light of the hospital.