Mae hi'n Dydd Sant Ffolant, a mae Carys yn eistedd wrth fwrdd bach yng nghornel caffi clyd yng Nghaerdydd.

It's Valentine's Day, and Carys is sitting at a small table in the corner of a cozy café in Cardiff.

Mae'r lle yn gynnes, gyda golau meddal yn goleuo'r ystafell, sŵn sïon ymarferol pobl yn clwstio, a'r arogl o goffi newydd ei fragu yn llenwi'r aer.

The place is warm, with soft light illuminating the room, the practical hum of people chatting, and the aroma of freshly brewed coffee filling the air.

Mae Carys yn edrych o gwmpas, eu dwylo ychydig yn nerfus ar ei lap.

Carys looks around, her hands a little nervous on her lap.

"Bydd popeth yn iawn," oedd geiriau Elin, ei chyd-letywraig, cyn iddi adael.

"Everything will be fine," were the words of Elin, her roommate, before she left.

"Rho’r gorau i ti, Carys.

"Do your best, Carys.

Dwyt ti ddim ar dy ben dy hun.

You're not on your own."

"Roedd y geiriau hynny yn gyson yn ei meddwl.

Those words are constant in her mind.

Mae'r esgidiau llawr llydan yn y caffi yn sïo wrth i Gareth agosáu at y bwrdd.

The broad floor shoes in the café whisper as Gareth approaches the table.

Mae'n wên disglair ar ei wyneb, ond hefyd mae'n ceisio cuddio rhywbeth yn ei lygaid – pryder tywyll, oedd Carys ddim yn gallu gweld i ddechrau.

There's a bright smile on his face, but there's also something hidden in his eyes – a dark anxiety that Carys couldn't see at first.

"Shwmae Carys," mae Gareth yn dweud yn garedig, tra’n eistedd.

"Shwmae Carys," Gareth says kindly, while sitting down.

Mae ei suedd yn araf ac yn eofn.

His approach is slow and bold.

"Mae'n hyfryd dy weld di yma.

"It's lovely to see you here."

""Shwmae Gareth," mae Carys yn ateb, yn ceisio cyffwrdd awyrgylch gytûn yn ei llais.

"Shwmae Gareth," Carys replies, trying to touch a harmonious tone in her voice.

Ond mae ias yn fyw o'i fewn.

But there's an alive shiver within her.

Beth os bydd her merw o dawelwch?

What if there's a cold challenge of silence?

Maen nhw’n archebu diodydd.

They order drinks.

Mae Gareth yn dewis cappuccino, tra mae Carys yn menyn i gael latte.

Gareth chooses a cappuccino, while Carys opts for a latte.

Mae gwynt y rhew ar y stryd wedi gwaredu ei ffordd o'r tu allan.

The chilly wind on the street has found its way inside.

Tra bod y defnynnau cyntaf o gawl pêr yn rhoi eu gorau glas i'w cynnal, mae Carys yn penderfynu bod yn onest.

As the first drops of warm soup do their best to sustain them, Carys decides to be honest.

"Gareth," mae'n dechrau'n ofalus, yn lenged i ddod dros y ddraenen o llawer o fewn.

"Gareth," she begins cautiously, navigating through the thorn of much within.

"Mae'n rhaid i mi ddweud rhywbeth.

"I have to tell you something.

Dw i'n un ychydig braidd yn nerfus am hyn i gyd.

I'm a little bit nervous about all of this."

"Mae Gareth yn ysgwyd ei ben yn ganiatáu ar unwaith.

Gareth shakes his head in immediate agreement.

"Ha, dw i’n deall hynny.

"Ha, I understand that.

A dwyn i'n argyhoeddedig o'r un beth.

And I’m convinced of the same thing.

Mae bron i mi fod yn poeni am fy swydd.

I almost worry about my job."

"Mae hynny'n ei synnu.

That surprises her.

Yn sydyn, maen nhw'n dechrau siarad am waith, am freuddwydion, am y bastard o ofni'r anhysbys.

Suddenly, they begin talking about work, about dreams, about the dread of fearing the unknown.

Mae'n ddoniol sut gall pobl ddod at ei gilydd trwy eu bregusrwydd.

It's funny how people can come together through their vulnerabilities.

Pan rydyn ni'n gafod golwg Gareth yn taflu darlun o ofnau tebyg, mae hynny'n nosi Carys.

When Gareth projects a glimpse of similar fears, it soothes Carys.

Mae ei gragen yn ymddangos, ac yna edrych arno, mae'n teimlo ledaeniad o ysgafnder.

Her shell appears, and then looking at him, she feels a spreading lightness.

Mae awyr deimlad hamddenol yn esgowtsio'r ddau, fel gwirionedd wedi'i wasgaru, dramatig ac eto’n llethu.

An air of relaxed feeling guides the two, like a scattered truth, dramatic yet overwhelming.

Mae Carys yn feiddgar ar y diwedd i ddweud, "Beth am wneud hyn eto?

Carys boldly says at the end, "How about we do this again?

Ei ail-drefnu?

Reschedule?"

"Mae gwên fawr Gareth yn disgleirio, "Yn wir, bydda i wrth fy modd.

Gareth's big smile shines, "Indeed, I'd love that."

"Maen nhw'n gadael y caffi, gyda'r eira yn dechrau disgyn yn ysgafn iddo gwrw eu llwybr, deimlo gafael newydd ar ogyfeillion posibl a phas cyfnewid canhwyllau, yn gwybod wrth wynebu’r byd gyda mwy o obaith a hyder.

They leave the café, with the snow starting to fall gently to blur their path, feeling a new grip on possible friendships and exchanged candles, knowing they face the world with more hope and confidence.