Dan ni'n mewn tymor o newid, pryd mae Gwenyn y Pasg yn beicio trwy'r glaw mân, a'r heddiw'n dod ag addewidion newydd.

We are in a season of change, when the Gwenyn y Pasg buzz through the fine rain, and today brings new promises.

Mae Bae Caerdydd yn croesawu'r gwanwyn gyda lliw a golau.

Bae Caerdydd welcomes the spring with color and light.

Golau'r haul yn dawnsio dros y dŵr, tra mae'r bobl yn mwynhau'r ddydd, yn brysur â'u straeon a phryderon nhw.

The sunlight dances over the water, while the people enjoy the day, busy with their stories and worries.

Gareth a Bronwen, brawd a chwaer, sy'n cerdded ochr yn ochr, ond gyda mur rhwng eu calonnau.

Gareth and Bronwen, brother and sister, walk side by side, but with a wall between their hearts.

Maen nhw'n deall mai heddiw yw'r tro cyntaf maen nhw'n gweld ei gilydd ers blynyddoedd.

They understand that today is the first time they have seen each other in years.

Mae'r rheswm yma'n ddrwg-tymor: mae'n rhaid iddyn nhw ddeall a delio â phethau eu mam y maen nhw newydd ei cholli.

The reason is somber: they must come to terms with their mother's affairs, whom they have just lost.

"Mae'n wych gweld 'da ti," mae Gareth yn dechrau, ei lais yn drwm gyda chyfuno o emosiynau.

"It's great to see you," Gareth begins, his voice heavy with a mix of emotions.

Mae'n ceisio llywio trwy storm o deimladau, is-lawr ymdeimlo'r euogrwydd plentynnaidd hynny, wedi'i llenwi â gobaith am heddwch newydd.

He tries to navigate through a storm of feelings, with an underlying sense of childish guilt, filled with hope for a new peace.

"Nid oeddwn yn disgwyl i ni orffen fel hyn," meddai Bronwen, ei llygaid yn astudio'r dŵr yng Nghaerdydd, yn llawn y gobaith a'r siom.

"I didn't expect us to end up like this," says Bronwen, her eyes studying the water in Caerdydd, full of hope and disappointment.

Roedd hi'n dal yn cofio'r rhyfel geiriau diwethaf, y boen na fuasai yn cilio.

She still remembers the last war of words, the pain that wouldn't fade.

Ond tu mewn, roedd yna awydd i gau'r babi ar y cyfnod hwn o ddadl.

But inside, there was a desire to close the chapter on this period of conflict.

Maen nhw'n cerdded ymlaen, yn araf.

They walk on, slowly.

Ar ddiwedd un o'r dociau, lle mae llif y bobl yn deneu, Gareth yn meddwl bod amser yw hi i golli'r mwgwd.

At the end of one of the docks, where the flow of people thins, Gareth thinks it's time to drop the mask.

"Ddim yn hawdd, ond mae angen i mi ddweud. Mae'n amser i ni siarad am hyn i gyd. Y fath o ddechrau newydd."

"It's not easy, but I need to say. It's time for us to talk about all of this. A kind of new beginning."

Edrycha Bronwen arno, mae'n edrych am ei llygaid.

Bronwen looks at him, seeking his eyes.

Dim ond llun o boen heulog y mae'n gweld.

She only sees an image of sunlit pain.

"Iesu, Gareth. Dwi'n gwybod. Dwi hefyd," meddai, yn ei lais yn brithu, hawddgarwch rhwng ymerodraethau o ddicter a hiraeth.

"Oh, Gareth. I know. I do too," she says, her voice tinged, a gentleness between empires of anger and longing.

Yw'r sgwrs yn gwaeddu o'r ddau, fel aderyn yn hamddenol ond wedi cyfeiliorni gan y storm.

The conversation bursts forth from both of them, like a bird relaxed yet confused by the storm.

Hynny yw union beth dechreuai'r trafodaeth hon, cyfnod lle mae'r yr & ac y mae'r yw nid.

This is exactly what starts this discussion, a period where the yes and maybe become clear.

Llafar, maen nhw'n taro camgymeriadau, ond trwy hynny, maen nhw'n cyrraedd at ugain mwy o ddealltwriaeth.

Out loud, they misstep through mistakes, but through that, they reach a greater understanding.

Maen nhw'n gorffen y sgwrs ar nodyn tawelach.

They end the conversation on a quieter note.

Awyr o'r Ddaear Newydd yn derbyn ei hen anesmwytho fel cloch bychan sy'n prin siglo.

The air of the New Earth accepts its old unease like a small bell barely ringing.

"Diolch am y sgwrs." Meddai Gareth,

"Thank you for the talk," says Gareth.

"Naw gwneud priodas, nad wyf am golli hon unwaith eto."

"Let's not lose this bond again."

"Na. Ni fyddwn. Gwna ni lansio golyn eto," meddai Bronwen gyda gwen.

"No. We won't. Let's start a new chapter," says Bronwen with a smile.

Wrth iddyn nhw ymadael ar y doc ysgafn, na fo f'arferiad newydd, milltir myfyrio ar fywyd sy'n symud ymlaen, lle mae golchi cychtu yn rhywbeth maen nhw'n rhannu o'r diwedd.

As they leave the light dock, establishing a new habit, a mile of reflection on life that moves on, washing dishes becomes something they finally share.

O'r bore hwn, mae'r brawd a'r chwaer yn wynebu'r dyfodol, gyda golwg fwy bywiog, golau, golau.

From this morning, the brother and sister face the future with a more lively, bright outlook.

Mae eu calonau wedi llacio o'r boglaidd, hen anobaith wythnosau o'r blaen.

Their hearts have loosened from the tightness of old despair weeks ago.

Maen nhw'n gwybod eu cylchoedd yn llawn pan fydd eu heolydd yn cyd-daro eto.

They know their circles are full when their paths align again.

Mae Gareth a Bronwen yn adnabod beth yw ystyr cymod, bob amser wedi gorffen pan eglurir gan y Bae, dan y gwanwyn, ac o dan olau haul eu mam.

Gareth and Bronwen understand what reconciliation means, always completed with clarity by the Bay, under the spring, and under the sunlight of their mother.

Yn yr haul, gyda llwch y Peilot duad gofalu mewn hwyl cynter i'w rhannu, maen nhw'n rhoi cynnwrf i ar y gorwel.

In the sun, with the dust of the Peilot caring in a faint breeze to share, they gaze toward the horizon.

Mae'r ddau wedi dod i benderfyniad o heddwch.

They both have reached a decision of peace.

Mae bronwen yn ffres, ac mae Gareth yn haws ei galon.

Bronwen is refreshed, and Gareth has a lighter heart.

Mae eich taith yn dechrau eto, yr amser hwn, yn agoriad.

Their journey begins anew, this time, with an opening.