Άνοιξε η πόρτα εκείνο το βράδυ της Αθήνας, όπου η σκοτεινή αυλή γεμάτη από λεμονιές ήταν το σκηνικό για το μάθημα χορού του Δημητρίου και της Μαρίας.

The door opened that evening in Athens, where the dark courtyard filled with lemon trees set the stage for Dimitrios and Maria's dance lesson.

Η Σοφία, όμορφη και νεαρή, περίμενε ανυπόμονα.

Sophia, beautiful and young, eagerly awaited.

Η ιστορία του Ζορμπά τον πελαργό είχε συγκλονίσει την καρδιά της και είχε ορκιστεί ότι θα έμαθε τον χορό του.

Zorba's story had touched her heart and she had vowed to learn his dance.

Βρίσκονταν όλοι στην αυλή, εκεί όπου οι σκιές τους χόρευαν στα λευκά τμήματα της παλιάς αθηναϊκής πολυκατοικίας.

Everyone was in the courtyard, where their shadows danced on the white patches of the old Athenian apartment building.

Ο Δημήτριος και η Μαρία, λίγο ξεχασιάρηδες, διάλεγαν την μουσική που θα τους συνόδευε.

Dimitrios and Maria, a little absent-minded, chose the music that would accompany them.

Οι πρώτες νότες του τραγουδιού του Ζορμπά αντήχησαν και η εκπαίδευση ξεκίνησε.

The first notes of Zorba's song echoed and the training began.

Από την αρχή, αντιμετώπισαν αρκετά προβλήματα.

From the beginning, they encountered several problems.

Η Σοφία είχε χάσει τον ρυθμό, αλλά με την υπομονή της Μαρίας και τον ενθουσιασμό του Δημήτριου, παρέμεινε αποφασισμένη.

Sophia had lost the rhythm, but with Maria's patience and Dimitrios' enthusiasm, she remained determined.

Με γελιά, κατάφεραν να βρούν ρυθμό, παρόλο που συχνά σκόνταφταν λόγω της αδεξιότητας τους.

With laughter, they managed to find the rhythm, even though they often stumbled due to their clumsiness.

Όμως η ατμόσφαιρα γεμάτη γέλιο και απολαυστική χαρά, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον χαρακτήρα τους και της ίδιας της στιγμής.

However, the atmosphere filled with laughter and enjoyable delight was inseparably connected to their character and the moment itself.

Όσες φορές και να έπεφταν, σηκώνονταν πάλι χαρούμενοι και συνέχιζαν.

No matter how many times they fell, they got up again, happy, and continued.

Ενώ οι ώρες περνούσαν, η αποφασιστικότητά τους δεν εξανεμίζονταν.

As the hours passed, their determination did not diminish.

Η Σοφία, με την βοήθεια του Δημήτρη και της Μαρίας, κατάφερε τελικά να κατανοήσει τον βασικό ρυθμό του χορού του Ζορμπά.

Sophia, with the help of Dimitrios and Maria, finally managed to understand the basic rhythm of Zorba's dance.

Όταν οι πρώτες λάμψεις του ήλιου γέννησαν την αυγή, οι τρεις τους είχαν τα λάδια.

When the first rays of the sun gave birth to dawn, the three of them had the moves down.

Ο Ζορμπάς δε χόρευε πλέον μόνο μέσα τους, ήταν εκεί, στην αυλή, ανάμεσά τους.

Zorba was no longer just dancing within them, he was there, in the courtyard, among them.

Το γέλιο είχε πλέον αντικατασταθεί από την ευτυχία της επιτυχίας, ενώ τα πρώτα λευκά χαράματα του ουρανού έλουζαν την αυλή.

Laughter was now replaced by the happiness of success, while the first light of the sky bathed the courtyard.

Με την ζωντάνια της αφρόκρεμας της Αθήνας και το χαμόγελο που τους συνόδευε σε αυτό το ταξίδι, οι τρεις φίλοι έμαθαν όχι μόνο πώς να χορεύουν τον χορό του Ζορμπά, αλλά και πώς να ξεπεράσουν τις δυσκολίες με χαρά, πείσμα και αμοιβαία στήριξη.

With the liveliness of Athens' cream and the smile that accompanied them on this journey, the three friends learned not only how to dance Zorba's dance but also how to overcome difficulties with joy, determination, and mutual support.