Δεν θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις το Πάνο ως ταξιδιωτικό.

You couldn't classify Panos as a traveler.

Με μια βαλίτσα πάντα γεμάτη με διάθεση για σπίτι αποφάσισε να επισκεφτεί την Αθήνα.

With a suitcase always filled with a longing for home, he decided to visit Athens.

Ανάμεσα σε ιστορικά αξιοθέατα και τα εμβληματικά βήματα των θέων, εκείνος κατάφερε να χαθεί.

Amidst historic landmarks and the iconic steps of the gods, he managed to get lost.

Τα στενά δρομάκια της παλιάς Αθήνας περιτύλιγαν τον Πάνο σαν λαβύρινθος.

The narrow streets of old Athens engulfed Panos like a labyrinth.

Οι πέτρινες πλάκες λάμποντας από το μεσημεριανό καλοκαιρινό ήλιο, αποδίδοντας την αίσθηση ενός παράδοξα ακίνητου χορού.

The stone slabs, shining under the midday summer sun, gave the sensation of a paradoxically still dance.

Στην καρδιά της Πλάκας, σταμάτησε μπροστά σε ένα υπερβαρύ, μαύρο χαλκό άγαλμα.

In the heart of Plaka, he stopped in front of an excessively heavy, black bronze statue.

Ήταν ο ήρωας της Αθήνας, ο Θησεύς, που παρά την ακινησία του, ενέπνεε ζωή στην πέτρα και στον χαλκό.

It was the hero of Athens, Theseus, who, despite his immobility, breathed life into the stone and bronze.

"Είναι αστείο, εσύ ήσουν εκείνος που ξεφύγακε από τον λαβύρινθο κι εγώ ο άνθρωπος που χάθηκε στην πόλη σου," είπε ο Πάνος, ψιθυρίζοντας στο μαρμάρινο αυτί του αγάλματος, αρπάζοντας την ιδέα για μια διέξοδο.

"It's funny, you were the one who escaped the labyrinth and I'm the one who got lost in your city," Panos whispered to the marble ear of the statue, grasping the idea for an escape.

Μετά τη μικρή αναπαυλίδα, ο Πάνος επιδόθηκε ξανά στο σκοπευτικό περίπατο, ξεκινώντας από την θέση του Θησέα, προσπαθώντας να του ακολουθήσει την πορεία, με τη σειρά του.

After a short rest, Panos resumed his targeted stroll, starting from the position of Theseus, trying to follow his path in turn.

Κάπως έτσι, τα τυφλά δρομάκια οδήγησαν τον Πάνο σε έναν οικείο σημασιολογικό προορισμό, την πλατεία Συντάγματος.

In this way, the blind alleyways led Panos to a familiar semantic destination, Syntagma Square.

Πλέον δεν ήταν ξένος στη μήτραπολη των Ελλήνων.

He was no longer a stranger in the metropolis of the Greeks.

Ήταν μέσα στην καρδιά της, νιώθοντας τον παλμό της ιστορίας και της ζωής να τον διαπερνούν.

He was within its heart, feeling the pulse of history and life permeating him.

Η ιστορία του Πάνου και του άγαλματος ολοκληρώνεται στην ησυχία της θάλασσας ενώ πίνει έναν καφέ απολαμβάνοντας την Ακρόπολη.

Panos' story, together with the statue, concludes in the tranquility of the sea while he drinks a coffee, enjoying the Acropolis.

Τα κτήρια, οι δρόμοι και τα άγαλμα, όλα είχαν τη δική τους ιστορία να διηγηθούν.

The buildings, the streets, and the statues, all had their own stories to tell.

Ο Πάνος ήταν απλώς ένας επισκέπτης των αφηγήσεών τους, ένας περαστικός από αυτή την ανεξίτηλη πόλη που έκρυβε τόσα μυστικά και ιστορίες πίσω από κάθε γωνία.

Panos was simply a visitor of their narratives, a passerby in this indelible city that hid so many secrets and tales behind every corner.