Ζεστό απόγευμα ήταν, όταν ο Δημήτριος πάτησε το χρωματιστό μπαλόνι της Αθήνας.

It was a hot afternoon when Dimitrios stepped on Athens' colorful balloon.

Στην αγεφύρωτη πόλη, που έντυνε τον εαυτό της με ήχους από την ποικιλία των εξωτερικών καφετέριων, εκείνος ήταν ένας ακόμη θαμώνας, αλλά με ρίζες από μακρινή επαρχία.

In the bustling city, adorned with sounds from a variety of outdoor cafes, he was just another customer but with roots from a distant province.

Προσπαθούσε να δίνει οδηγίες στα αγγλικά σε μια ομάδα ξένων, που τον είχαν προσεγγίσει στο Σύνταγμα, αλλά καθώς τους οδηγούσε, έχανε τον ίδιο το δρόμο του.

He tried to give directions in English to a group of foreigners who had approached him at Syntagma Square, but as he led them, he lost his own way.

Ανάμεσα στη μπαρούφα των αυτοκινήτων και το θόρυβο των ανθρώπων, ο Δημήτριος ένιωθε πιο χαμένος από ποτέ.

Amidst the car honking and the noise of people, Dimitrios felt more lost than ever.

Περνώντας διάφορα ορόσημα, από την πολύβουη Μοναστηράκι με τις παζάρια και τα νοστιμότατα κεμπάπ, δέιπνο των γευστικών, μέχρι την παλαιά Ακρόπολη με το μνημειώδες Παρθενώνα, ο Δημήτριος όλο και περιστρεφόταν περισσότερο στο κουβάρι του ανακατεμένου Αθηναϊκού λαβυρίνθου.

Passing through various landmarks, from the bustling Monastiraki with its markets and delicious kebabs, a feast for the taste buds, to the old Acropolis with its monumental Parthenon, Dimitrios found himself revolving more and more in the whirlpool of the mixed-up Athenian labyrinth.

Σιγά-σιγά, ο ξένος πολίτης της Αθήνας άρχισε να καταλαβαίνει την πόλη καλύτερα.

Gradually, the foreign citizen of Athens began to understand the city better.

Χάριν σε αυτή την αναμενόμενη σύγχυση, ανακάλυψε ότι δεν ήταν η ακρίβεια των οδηγιών που είχε σημασία, αλλά η ικανότητα να παρατηρεί και να αξιολογεί τον κόσμο γύρω του.

Due to this expected confusion, he discovered that it wasn't the accuracy of the directions that mattered, but the ability to observe and evaluate the world around him.

Κάθε στροφή, κάθε δρομάκι της Αθήνας που διέσχιζε, του αποκάλυπτε μέρος της ιστορίας της, αλλά και την καθημερινότητα των κατοίκων της.

Every turn, every alley of Athens he crossed revealed a part of its history, as well as the daily lives of its inhabitants.

Όσο πιο χαμένος ένιωθε, τόσο πιο συνδεδεμένος ένιωθε με την πόλη.

The more lost he felt, the more connected he felt to the city.

Ο Δημήτριος δεν είχε χάσει τον δρόμο του, τον είχε απλά ανακαλύψει ξανά.

Dimitrios hadn't lost his way, he had simply rediscovered it.

Αυτή η ιστορία λοιπόν, περιπλανημένη κι αυτή στο λαβύρινθο της Αθήνας, δεν είναι μια ιστορία γνωριμίας με νέους χώρους, αλλά μια ιστορία ανακάλυψης του εαυτού μέσα από αυτούς.

So, this story, also wandering in the labyrinth of Athens, is not a story of getting to know new places, but a story of self-discovery through them.

Και ο Δημήτριος, τελικά, δεν ήταν παρά ένας περαστικός που έμαθε να στριφογυρνά μέσα σ' ένα θαυμαστό χάος.

And Dimitrios, in the end, was nothing but a passerby who learned to navigate within a marvelous chaos.