Στον άγνωστο γεμάτο κόσμο της Αθήνας, στην καρδιά του παλιού παζαριού των Μοναστηρακίου, ο Νίκος, η Δήμητρα και ο Σταύρος καθόντουσαν σε ένα παραδοσιακό ταβερνείο με την πλατεία να γυαλίζει φωτεινά κάτω από το φως των σταρένιων λαμπαδιών.

In the unknown bustling world of Athens, in the heart of the old market of Monastiraki, Nikos, Dimitra, and Stavros were sitting in a traditional tavern with the square shining brightly under the light of the old lanterns.

Ήταν άνθρωποι απλοί, έλκονταν από τις απλές απολαύσεις της ζωής.

They were simple people, drawn to the simple pleasures of life.

Δήμητρα με τα ζωγραφιστά χαμόγελα, Νίκος με την στοιχειωδώς θελκτική του απλούστευση και ο Σταύρος, ο αιώνιος εξερευνητής, πάντα πρόθυμος για μια γεύση του αναπάντεχου.

Dimitra with her painted smiles, Nikos with his irresistibly charming simplicity, and Stavros, the eternal explorer, always eager for a taste of the unexpected.

Καθώς ο σερβιτόρος χρυσοκλωστά ντυμένος περπάτησε προς την κατεύθυνσή τους με περί τινος αινιγματικό χαμόγελο, ο Σταύρος δίχως δεύτερη σκέψη παρήγγειλε ένα "σαγανάκι", νομίζοντας, ως γνήσιος απεριόριστος αναγνώστης μενού, πως ήταν έπιδόρπιο.

As the waiter, dressed in golden threads, walked towards them with a mysterious smile, Stavros without a second thought ordered a "saganaki," thinking, as a genuine unlimited menu reader, that it was a dessert.

Ήταν όλοι μέσα στα χαμόγελα όταν το σερβίτορος έφερε το σαγανάκι στο τραπέζι αναμμένο σαν τη μέση του Ιουλίου.

Smiles were all around when the waiter brought the saganaki to the table, lit up like the middle of July.

Εκείνη η στιγμή που το σαγανάκι προσγειώθηκε στο τραπέζι, ο Σταύρος όχι μόνο δε πάθηκε έκπληξη, αλλά αναρώτηση γιατί το επιδόρπιό του ήταν μέσα σε φλόγες.

In that moment when the saganaki landed on the table, Stavros not only did not feel surprise, but rather wondered why his dessert was in flames.

Η στιγμή εκείνη διεισδύσε σε κάθε ραγάδα της γεύσης και της μνήμης.

That moment penetrated into every crevice of taste and memory.

Ξεσήκωσε γέλια από ψυχής, από τους τρεις φίλους και τους περαστικούς που γιόρταζαν την πόλη.

It elicited laughter from the depths of their souls, from the three friends and the passersby celebrating the city.

Φλις, το "σαγανάκι" ήταν πλέον το πλέον παραμονεύον γεγονός της βραδιάς.

Flis, the "saganaki" was now the most anticipated event of the evening.

Πολύ πέρα από τα γέλια, τα ποτά και τις φλόγες του σαγανακιού, η εικόνα της Αθήνας - του Μοναστηρακίου και των τριών απλών της φίλων αντηχεί ακόμα.

Far beyond the laughter, drinks, and flames of the saganaki, the image of Athens - of Monastiraki and the three simple friends - still resonates.

Υπήρξαν γέλια και λίγη σαρκαστική χαρά, αλλά, πάνω απ' όλα, θα υπήρχε η ανάμνηση της βραδιάς, της πλατείας, της φιλίας που περιείχε τα πάντα, ακόμη και ένα ορεκτικό γεμάτο φλόγες.

There was laughter and a bit of sarcastic joy, but above all, there would be the memory of the evening, the square, and the friendship that contained everything, even an appetizer full of flames.

Για όλους τους φίλους, αυτή τη βραδιά ήταν απλό ανέκδοτο σε μια διαρκή φιλία.

For all the friends, this evening was a simple joke in an everlasting friendship.