Ένα μουσικό κύμα πίνακα τράβηξε τρεις σκιές μέσα στην ασβεστωμένη είσοδο μιας ελληνικής ταβέρνας.

A musical wave of painting pulled three shadows into the entrance of a Greek tavern.

Τα βλέμματα των τριών φίλων, του Νίκου, της Μαρίας και του Δημήτρη, άρχισαν να αιχμαλωτίζονται από την αρχαϊκή ατμόσφαιρα του εσωτερικού.

The gazes of the three friends, Nikos, Maria, and Dimitris, began to be captured by the archaic atmosphere of the interior.

Τα μαύρα παραδοσιακά τραπέζια, τα χειρογραφημένα μενού, οι φωτογραφίες παλιών ψαράδων που ζωγράφιζαν την έντονη ζωή του παρελθόντος.

The black traditional tables, the handwritten menus, the pictures of old fishermen that painted the vibrant life of the past.

Βρήκαν γρήγορα ένα τραπέζι, κοντά σε μια ανοιχτή πόρτα που άφηνε την θάλασσα να χαράξει την απειλητική σκιά της στα πλακάκια.

They quickly found a table near an open door that allowed the sea to trace its menacing shadow on the tiles.

Η σερβίριση πλημμύρισε το τραπέζι σε ούζο, πατάτες, ζαχαρίδια σαργών, ζωμό ψαριών.

The service flooded the table with ouzo, potatoes, sargos fish appetizers, fish broth.

Η κουβέντανς ολισθαίνονταν αργά από το χθες στο σήμερα και πάλι πίσω.

The conversation slipped slowly from yesterday to today and back again.

Καθώς η ώρα έσφυγε πίσω στον χρόνο, η λογαρίασμός έφθασε να κόψει την ατμόσφαιρα.

As the hour retreated back in time, the bill arrived to break the atmosphere.

"Εγώ θα πληρώσω αυτήν τη φορά," ανέφερε ο Νίκος, κρατώντας το ήδη γεμάτο πορτοφόλι του.

"I will pay this time," Nikos said, holding his already full wallet.

"Όχι, άμεσα περιμενε για μένα," πρόσθεσε η Μαρία, προσπαθώντας να κρατήσει τον δικό της σε χέρια.

"No, wait for me immediately," Maria added, trying to keep her own in her hands.

Στο μεταξύ, ο Δημήτρης, ένα σκιαχτό χαμόγελο στα χείλη, αφήνει τα χρήματα του λογαριασμού στο σερβιτόρο.

Meanwhile, Dimitris, a subtle smile on his lips, left the money for the bill with the waiter.

Με την σιγαλή πληρωμής, ο Δημήτρης εξαφανίστηκε στο σκοτάδι της νύχτας, αφήνοντας τον ταβερνιάρη να γελάει ένα ευχαριστημένο χαμόγελο στην ένταση της Μαρίας και του Νίκου.

With a quiet payment, Dimitris disappeared into the darkness of the night, leaving the tavern owner with a satisfied smile in response to the intensity of Maria and Nikos.

Απορημένοι κι εκπληκτοι, Νίκος και Μαρία, γέλασαν στον ανόητο διαπληκτισμό τους καθώς ο ταβερνιάρης τους μεταφράσει την ευφυή κίνηση του Δημήτρη.

Perplexed and surprised, Nikos and Maria laughed at their foolish dispute as the tavern owner translated the intelligent move of Dimitris.

Άντε γεια, οι δύο φιλοι προσφέρουν τον παραδοσιακό ελληνικό χαιρετισμός, όχι πλέον για τον εαυτό τους, αλλά για να τιμήσουν την υπέροχη και γενναιόδωρη πράξη του φίλου τους Δημήτρη.

Well done, the two friends offer the traditional Greek greeting, no longer for themselves, but to honor the wonderful and generous act of their friend Dimitris.