Σκοτεινό το δρομάκι, μόνος του ο Νίκος βηματίζει.

The pathway is dark, Nikos walks alone.

Βρίσκεται σε ένα στενό, γεμάτο με αιωνόβια πλακόστρωτα.

He finds himself in a narrow street, filled with ancient cobblestones.

Φαίνονται σκιερά τα αρχοντικά, ως συντρόφια της έρημης ατμόσφαιρας της οδού.

The mansions appear shadowy, as companions to the desolate atmosphere of the street.

Μόνο οι δυο αργαλειοί, ένας στην κάθε άκρη της ταβέρνας που στέκεται λίγο παρακάτω, σπάνε την σιγή.

Only the sound of the dice, one at each end of the tavern that stands a little further down, breaks the silence.

Επάνω τους, ένα παλιό, ξεθωριασμένο χαρταετό σχήμα τάβλι εκπέμπει φως.

Above them, an old, faded paper kite shaped backgammon board emits light.

Το "Ταβλόμαγκας" είναι το καταφύγιο του Νίκου.

"Tavlomagas" is Nikos' refuge.

Τα βήματα του Νίκου σιγαίνουν τις σκιές καθώς το φως των αρχοντικών διακρίνει το χαμόγελό του.

Nikos' steps silence the shadows as the light from the mansions reveals his smile.

"Ένας παλικάρης", φωνάζει ο ταβερνιάρης, ενώ ο Νίκος προχωρά πιο βαθιά στη ταβέρνα.

"A brave lad," the tavern keeper exclaims, while Nikos moves deeper into the tavern.

Κάτω από τις απαλές αποχρώσεις των φωτάκιων, σε έναν κόσμο φίλων και γνωστών, ο Νίκος ξεκινά ένα παιχνίδι τάβλι.

Under the soft hues of the lights, in a world of friends and acquaintances, Nikos starts a backgammon game.

Κάθε του κίνηση γίνεται με τη συνοδεία της χαρούμενης παρέας, ενώ στο τραπέζι ξεκίνησε ήδη να κερνά ούζο.

Every move he makes is accompanied by the joyous company, while on the table, ouzo is already being served.

Τα κρυστάλλινα ποτήρια φέρνουν στη μνήμη παλιές ιστορίες, το ξεχωριστό φως της οχθης, κάτω από την οποία μαζί με τα ψάρια κοιμάται η εφηβεία του.

The crystal glasses bring to mind old stories, the unique light of the sunset, beneath which his adolescence sleeps alongside the fish.

Οι διαρκείς περιγέλωστοι φαύλοι καταλύουν στην απρόσμενη νίκη του Νίκου.

The continuous mocking taunts subside upon Nikos' unexpected victory.

Μετά από αναλλοίωτες ώρες παιχνιδιού, ο Νίκος λαμβάνει τον πρώτηλικτο τίτλο του νικητή.

After unchanging hours of gameplay, Nikos receives the coveted title of the winner.

Οι φωνές σιγαίνουν εκτός από τον επιβλητικό γέλωτα του Νίκου και του ταβερνιάρη, που προδίδει τη μυστική χαρά της νίκης.

The voices fall silent, except for the resounding laughter of Nikos and the tavern keeper, betraying the secret joy of victory.

Απαλά, ο Νίκος παρακολουθεί το παιχνίδι που σιγανέβη στο ταβλί.

Gently, Nikos observes the game that silently unfolds on the backgammon board.

Κάθε ζάρι θύμιζε την παρέλθουσα νίκη, την ζωντανή σύγκρουση στο ταβλί που των έκανε όλους να χαμογελούν.

Every roll of the dice reminds him of the past victory, the lively clash on the backgammon board that made everyone smile.

Τελικά, ο Νίκος κατάλαβε ότι δεν υπήρχε καλύτερη νίκη από τη συναναστροφή με τους φίλους.

In the end, Nikos understood that there was no better victory than the camaraderie with friends.

Χαμογελώντας, γεμάτος περηφάνια και νικηφόρα σημαία, ο Νίκος σηκώνει το ποτήρι του, γεμάτο ούζο, για να πιεί στη χαρά που είχε αποκτήσει.

Smiling, filled with pride and a victorious flag, Nikos raises his glass, filled with ouzo, to drink to the joy he had acquired.