Έκλεισε τα μάτια εμπιστευτικά, έχοντας την εντύπωση ότι ήξερε ακριβώς τι έκανε. " Θα πάρω τον χταπόδι", δήλωσε ο Νίκος με αυταρχική, συνειδητή φωνή, αγνοώντας την ειρωνική έκπληξη που πέταξε η Μαρία.

He closed his eyes confidentially, feeling like he knew exactly what he was doing. "I'll have the octopus," Nikos declared with an authoritative, deliberate voice, ignoring the ironic surprise expressed by Maria.

Πλημμυρισμένη με παραλίες, η Αθήνα είναι γεμάτη ταβέρνες όπου τα πιάτα των θαλασσινών είναι τόση πληθωρικά όσο και οι προσωπικότητες που κάθονται στα ξύλινα τραπεζάκια. Αυτή ήταν μια από αυτές τις ταβέρνες, όπου οι υπάλληλοι τρέχουν με ποτήρια ούζου και πιάτα γεμάτα με καλαμαράκια, γαρίδες και φυσικά, τον γίγαντα της θάλασσας, τον χταπόδι.

Flooded with beaches, Athens is full of taverns where the seafood dishes are as rich as the personalities sitting at the wooden tables. This was one of those taverns, where the staff ran around with glasses of ouzo and plates filled with calamari, shrimp, and of course, the sea giant, the octopus.

Αναπαυόμενος στο ξύλινο τραπέζι, ο χταπόδις που ηγουμένευσε ο Νίκος έμοιαζε να τεντώνει σε όλο το μήκος και το πλάτος του. Τα τραγανά πόδια του υπόσχονταν να είναι τόσο γεμάτα τσικνισμένου κρέατος όσο υποσχόταν η φήμη του τόπου.

Reclining on the wooden table, the octopus that Nikos commanded seemed to stretch across its entire length and width, its crispy legs promising to be as filled with succulent meat as the reputation of the place suggested.

Καθόταν απέναντι, η Μαρία έμεινε απολαμβάνοντας της σκηνής που έπαιρνε χώρα. Έδειχνε το φαγητό, ενώ έπαιζε με το ποτήρι του κρασιού της, τα φωτεινά μάτια της εκτυφλωμένα από το γέλιο μέσα στο κοσμοπολίτικο πολυσύχναστο μέρος.

Sitting across from him, Maria enjoyed the scene unfolding before her. She showcased the food while playing with her wine glass, her bright eyes dazzled by laughter amidst the cosmopolitan bustling place.

Ο Νίκος ήταν το επίκεντρο βλέψεων των ανθρώπων που έτρεφαν θαυμασμό για το θάρρος του ή γέλιο για την αφέλειά του. Ασυγκίνητος, προσπάθησε να τρωει. Κομμάτι για κομμάτι, με δυσκολία κατάπινε το χταπόδι. Η ίδια βέβαια η Μαρία δεν τον έβοηθησε αφού δεν σταμάτησε να γελά.

Nikos was the center of attention, with people admiring his courage or laughing at his naivety. Unfazed, he tried to eat. Piece by piece, he struggled to swallow the octopus. Maria, of course, did not help him, as she could not stop laughing.

Όταν η κατάσταση τείνει να γίνεται ανυπόφορη, ο Νίκος συνειδητοποίησε ότι η προσπάθεια δεν ήταν αξιόλογη και η Μαρία το επιβεβαίωσε: "Νίκο, είναι δυνατόν να έχεις τέτοια πείνα και να μην έχεις όρεξη για χύτρα επιτέλους;", είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο.

When the situation became unbearable, Nikos realized that his effort was in vain, and Maria confirmed it: "Nikos, is it possible to be so hungry and yet have no appetite for a proper dish?" she said with a sarcastic smile.

Σε αυτό το σημείο, ο Νίκος αποφάσισε ότι είχε αρκετά και παρέδωσε το πιάτο. Η ταβέρνα εξακολουθούσε να παίζει γεμάτη ζωή, η Μαρία γελούσε και ο Νίκος απλά χαμογελούσε περνώντας τα δάχτυλά του στα μακριά μαλλιά της. Παρ' όλους τους βλέψεις στραμμένους πάνω τους, την προσοχή του Νίκου την τράβηξε μόνο μια κατευθυνση, τα φωτεινά γαλαζοπράσινα μάτια της Μαρίας. Γιατί ακόμα και με τον χταπόδι που προσπαθούσε να καταμαστίσει, αυτό που ήθελε περισσότερο ήταν το χαμόγελο της Μαρίας, που πάντα τον κατακλύζει.

At this point, Nikos decided he had enough and handed over his plate. The tavern continued to buzz with life, Maria continued to laugh, and Nikos simply smiled, running his fingers through her long hair. Despite all the glances directed at them, Nikos' attention was drawn in one direction only, the bright blue-green eyes of Maria. Because even with the octopus he was trying to devour, what he wanted most was Maria's smile, which always overwhelmed him.