Στη ζωντανή κι εγκαρδιωτική πόλη της Αθήνας, η Μαρία και ο Δημήτρης βρίσκονταν σε έναν γάμο που εορταζόταν με κάθε παράδοση.

In the lively and heartwarming city of Athens, Maria and Dimitris were at a wedding being celebrated with every tradition.

Το χώρο γέμιζε με τη χαρά, τον κεφατό χορό και τη μελωδία της κιθάρας, της λύρας και της βιολιάς.

The space was filled with joy, lively dancing, and the melody of the guitar, lyre, and violin.

Μέσα σε αυτό το τρελό, αλλά υπέροχο χάος, η Μαρία ένοιωθε περισσότερο ζωντανή από ποτέ.

In the midst of this crazy, yet wonderful chaos, Maria felt more alive than ever.

Αποφάσισε τότε να πάρει μέρος στον παραδοσιακό χορό.

She decided to join in the traditional dance.

Με τις παλάμες της ανοιχτές προς τον ουρανό και τα πόδια να χορεύουν στον ρυθμό του τσαμικού, ένιωθε ολόκληρη η Ελλάδα να χορεύει μαζί της.

With her palms open towards the sky and her feet dancing to the rhythm of the tsamiko, she felt the whole of Greece dancing with her.

Κι εκεί, στη θάλασσα των στρογγυλεμένων χεριών, των διαπεραστικών εκφράσεων και των παίζοντων μελωδιών, η Μαρία κατά λάθος χτύπησε ένα πιάτο.

And there, in the sea of rounded hands, penetrating expressions, and playful melodies, Maria accidentally hit a plate.

Το πιάτο πετάχτηκε στον αέρα και σπάσε θορυβηδόν στον πάτο.

The plate flew into the air and shattered loudly on the ground.

Ένας αλυσιδωτός πυρήνας αντανακλάσεων αρχίζει.

A chain reaction of reflections began.

Όλοι γύρουν τα βλέμματα προς τη Μαρία.

Everyone turned their gaze towards Maria.

Είχε γίνει κόκκινη σαν ντομάτα, αλλά ο Δημήτρης, με το χαμόγελό του, σήκωσε ένα πιάτο κι το έσπασε.

She turned as red as a tomato, but Dimitris, with his smile, picked up a plate and broke it.

Κι έτσι, πάνω στις πέτρινες πλακές της Αθήνας, ξεκίνησε ένας απρόσμενος χορός με σπασμένα πιάτα.

And so, on the stone pavement of Athens, an unexpected dance with broken plates began.

Ξεκίνησε με τη Μαρία, έπεσε στον ουρανό με τον Δημήτρη, και κατέληξε σε μια ξεκαρδιστική καταιγίδα στο πάτιο του χωριού.

It started with Maria, soared into the sky with Dimitris, and ended in a hilarious storm on the village square.

Καθώς τα τελευταία κομμάτια πορσελάνης βρίσκονταν στο έδαφος, η Μαρία και ο Δημήτρης κοιτάχτηκαν με πλάτη στη δύση.

As the last pieces of porcelain lay on the ground, Maria and Dimitris looked at each other with their backs to the sunset.

Ήτανε μια βραδιά που δεν θα ξεχάσουν ποτέ.

It was a night they would never forget.