Ήταν μέσα στον ήλιο της Αθήνας, την ώρα που τα φώτα αρχίζουν να χαμηλώνουν και ο ήχος της πόλης τριγυρνά στον αέρα.

It was in the midday sun of Athens, at a time when the lights start to dim and the sound of the city buzzes in the air.

Η Μαρία, ο Δημήτρης και η Κατερίνα, τρία άτομα από διάφορα σημεία του πλανήτη, είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά σε αυτή την παραδοσιακή γωνία του κόσμου.

Maria, Dimitris, and Katerina, three people from different parts of the planet, had met for the first time in this traditional corner of the world.

Το καφενείο στο οποίο καθόντουσαν, πρόκειται για ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι, με όμορφες λεπτομέρειες, αλλά χωρίς να μιλάει την αγγλική γλώσσα.

The café where they were sitting was a small wooden house, with beautiful details, but it didn't speak the English language.

Η υπόκρουση από τη μουσική του μπουζουκιού και το αντίλαλο των περαστικών έδιναν στο μέρος μια αυθεντικότητα που αναζητούσαν.

The background music from the bouzouki and the echo of passersby gave the place an authenticity they were seeking.

Μαρία και Δημήτρης, καθόντουσαν έντονα και δεν καταλάβαιναν την ελληνική γλώσσα, ενώ η Κατερίνα προσπαθούσε να γεφυρώνεται η γλωσσική υπόθεση.

Maria and Dimitris, sat intensely and didn't understand the Greek language, while Katerina tried to bridge the language barrier.

Σε κάθε προσπάθεια να παραγγείλουν έναν καφέ, έχουν ως αποτέλεσμα να έρθει ένας τσίπουρο ή ένα γιαούρτι.

In every attempt to order a coffee, it resulted in a glass of ouzo or a yogurt.

Μετά από πολλές προσπάθειες και γέλια, η Κατερίνα καταφέρνει να εξηγήσει στον κυρ-Γιώργη, τον ιδιοκτήτη του καφενείου, τι ήθελαν όλοι να πιούν.

After many attempts and laughter, Katerina manages to explain to Mr. Giorgos, the café owner, what they all wanted to drink.

Και έτσι, στην απέραντη χαρά της Κατερίνας, της Μαρίας και του Δημήτρη, ήρθαν τρία φρέσκα κρύα φραπέδια που σίγουρα ήταν αυτό που τους έλειπε στον ήλιο της Αθήνας.

And so, to the endless joy of Katerina, Maria, and Dimitris, three fresh cold frappés arrived, which surely was what they were missing in the sun of Athens.

Καθώς το απόγευμα έφτανε στο τέλος του, αντάλλασσαν γελιά και παρεξηγήσεις σε ένα ελληνικό καφενείο, νιώθοντας σαν να ήταν μέρος μιας κοινότητας που δεν γνώριζαν πριν από λίγες ώρες.

As the afternoon came to an end, they exchanged laughter and misunderstandings in a Greek café, feeling as if they were part of a community they didn't know a few hours ago.

Και ήταν αυτή η απλότητα, οι συνδέσεις και η γνήσια ευχαρίστηση της ημέρας που επέτρεψε σε καθέναν τους να νιώσουν λίγο πιο κοντά στην πόλη της Αθήνας και στην καρδιά της ελληνικής παράδοσης.

And it was this simplicity, the connections, and the genuine pleasure of the day that allowed each of them to feel a little closer to the city of Athens and the heart of Greek tradition.