Το σκανδαλισμένο βλέμμα του σερβιτόρου κόλλησε στην Κατερίνα όταν έφτασε σε αυτό το καφέ της Αθήνας.

The scandalized look of the waiter stuck to Katerina when she arrived at this café in Athens.

Ιδρωμένος από την ιλιγγιώδη ατμόσφαιρα της πρωινής βάρδιας και τη ζέστη που παίρνει η πόλη, ο σερβιτόρος ήταν ένας βιαστικός άνθρωπος που περνούσε από το τραπέζι στο τραπέζι προσπαθώντας να προλάβει τις παραγγελίες.

Sweaty from the stifling morning atmosphere of the early shift and the heat that grips the city, the waiter was a hurried person passing from table to table trying to keep up with the orders.

- Έναν καφέ, παρακαλώ, είπε η Κατερίνα.

- A coffee, please, Katerina said.

Αυτό που ακούστηκε όμως δεν ήταν το στάνταρ "έναν καφέ", αλλά κάτι που μοιάζει με την αρχαία ελληνική γλώσσα και ο σερβιτόρος είχε μια ανίερη στιγμή απορίας.

What was heard, however, was not the standard "a coffee," but something resembling ancient Greek, and the waiter had a moment of perplexity.

Κοίταξε την Κατερίνα σαν να ήταν ένα αρχαϊκό αρχείο που έπρεπε να αποσπαστεί.

He looked at Katerina as if she were an ancient manuscript that needed to be deciphered.

Μεταξύ τους μπορούσε κανείς να νιώσει μια αμηχανία που βάρυνε την ατμόσφαιρα σαν μια σταλιά μελάνι σε ένα ποτήρι νερό.

Between them, one could feel an awkwardness that weighed on the atmosphere like a drop of ink in a glass of water.

Με τους περαστικούς να διασχίζουν τη βασιλική είσοδο του Ρωμαϊκού Αγορά, το ιστορικό κέντρο της Αθήνας και ο λαός να σκιάζει στις παράλληλες γωνίες του πεζοδρομίου, ο σερβιτόρος αναρωτήθηκε εάν η Κατερίνα ήταν μια ζωντανή έκδοση της ιστορίας της Ελλάδας ή απλά μια παρανοϊκή πλάνη.

With passersby crossing the royal entrance of the Roman Agora, the historic center of Athens, and people casting shadows on the parallel corners of the sidewalk, the waiter wondered if Katerina was a living version of Greece's history or just a paranoid illusion.

Αλλά η Κατερίνα, με τα μάτια της κοντά σε ένα ευρύ χαμόγελο, τον κοίταζε με προσμονή.

But Katerina, with her eyes close to a wide smile, looked at him with anticipation.

Δεν ήξερε ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ήταν αρχαίες, δεν ήξερε ότι μιλούσε σε μια γλώσσα που είχε σβήσει από το χρονικό του κόσμου - ήταν απλά η Κατερίνα, νιώθοντας την Αθήνα να ανασαίνει γύρω της.

She did not know that the words she was using were ancient, she did not know that she was speaking in a language that had been erased from the timeline of the world - she was just Katerina, feeling Athens breathe around her.

- Συγνώμη, είπε η Κατερίνα, προσπαθώντας να ανασύρει ένα είδος συγκεκριμένης γλώσσας από την καταπίεση των αιώνων, μα ο σερβιτόρος άγγιξε το βραχίονά της απαλά.

- Sorry, Katerina said, trying to retrieve a kind of specific language from the oppression of the ages, but the waiter gently touched her arm.

- Όχι, μην απολογείσαι, είπε.

- No, don't apologize, he said.

Δεν είχα ακούσει ποτέ από κοντά αρχαία ελληνικά.

I had never heard ancient Greek up close before.

Η Κατερίνα γέλασε, ένα γέλιο που τον ελάφρυνε.

Katerina laughed, a laughter that lightened him.