Κάτω από το ζωηρό κίτρινο φάρο, ο Νίκος τόρα να εμβαθύνει στην ζεστασιά της ταβέρνας.

Under the vibrant yellow lighthouse, Nikos now delves into the warmth of the tavern.

Το πλακόστρωτο δρομάκι εξωτερικά είχε γεμίσει από τον ψίθυρο του βοριά.

The cobblestone alley outside was filled with the whispers of the north wind.

Στο εσωτερικό της ταβέρνας by Σάκη, το αρωματικό σχίσμα των ξυλάνθρακων πλημμυρίζει τον χώρο, απαλύνοντας την σκληρότητα του χειμώνα.

Inside Sakis's tavern, the aromatic crackle of the charcoal filled the space, mellowing the harshness of winter.

Ποτήρι εύζωνο κρασί στο χέρι, ο Νίκος διάλεξε την γωνιά του κοντά στο τζάκι.

With a full glass of wine in hand, Nikos chose the corner near the fireplace.

Ηξερε την κάθε γωνιά, την κάθε πέτρα σε αυτό το μέρος.

He knew every corner, every stone in this place.

Τόνισε με βεβαιότητα στο Σάκη, τον ντόπιο σερβιτόρο, ότι θέλει χταπόδι, το πέταγε τακτικά στη σχάρα και απολάμβανε την τραγανή υφή του.

Assertively, he told Sakis, the local waiter, he wanted octopus, which Sakis regularly tossed on the grill for him to enjoy its crispy texture.

Όμως, κάπου κάτι πήγε στραβά.

However, something went wrong somewhere.

Στο πιρούνι του Νίκου είχε καρφωθεί μια ελιά πλήρως αποξηραμένη, τη στιγμή που περίμενε ανυπόμονα για την υπογλώσσια συνάντηση με τον χταπόδι.

Impaled on Nikos's fork was a completely dried olive, as he eagerly awaited the sublingual encounter with the octopus.

Ο σερβιτόρος είχε κάνει λάθος στην παραγγελία του.

The waiter had made a mistake in his order.

Ο πρώτος του θυμός ήταν καυτός, αλλά προτού τον δείξει, το αίσθημα μετατράπηκε σε ένα αγνό γέλιο.

His initial anger was hot, but before showing it, the feeling transformed into pure laughter.

Νίκος, είχε πάντοτε απέχθανια για τις ελιές.

Nikos always had a disdain for olives.

Ζωήσαμε σ' ένα νησί γεμάτο ελιές, αλλά κανένας δεν μπορούσε να του περάσει ούτε μία ελιά από το λαιμό.

We lived on an island full of olives, but no one could ever slip him even one olive down his throat.

Πείραξε τον Σάκη για την παράπλανσή του, χωρίς να τον στενοχωρήσει πάρα πολύ.

He scolded Sakis for the mix-up, without hurting him too much.

Εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να δοκιμάσει ελιές για μια ακόμη φορά, ενώ εκείνος επέστρεφε με έναν φρέσκο χταπόδι στη σχάρα.

He seized the opportunity to try olives once again, as Sakis returned with a fresh octopus on the grill.

Έτσι, στην ζεστασιά της ταβέρνας, ο Νίκος αντιμετώπισε ένα μικρό, αλλά τρομερά πολύτιμο σφάλμα.

So, in the warmth of the tavern, Nikos faced a small but tremendously valuable mistake.

Άρχισε να γνωρίζει την αξία των απλών πραγμάτων στη ζωή, όπως ένα λάθος σε μια παραγγελία, την ώρα που περνούσε στην ζεστασιά και την ευχαρίστηση που προσέφερε η ταβέρνα, τον προβληματισμό σχετικά με τις προτιμήσεις του που θα μπορούσαν να αλλάξουν και τον εκτίμησε περισσότερο την πραγματική γεύση των ελιών, ξεπερνώντας τις προκαταλήψεις του.

He began to understand the value of simple things in life, such as an error in an order, while he soaked in the warmth and pleasure the tavern offered, contemplating how his preferences could change, and he came to appreciate the true taste of olives more, surpassing his prejudices.

Η νύχτα έφτασε στο τέρμα της, το τζάκι ήταν πλέον στο πρόσωπο της δύσης, και η κρύα ανάσα του φεγγαριού τρέχει τώρα στους ώμους του.

Night had reached its end, the fireplace was now in the face of dusk, and the cold breath of the moon now ran down his shoulders.

Το κρασί του Νίκου είχε εξατμισθεί, αλλά τα χαμόγελά του δεν είχαν εξαφανιστεί.

Nikos's wine had evaporated, but his smiles had not disappeared.

Τα λάθη έχουν το δικό τους χαρμόσυνο, θερμό πρόσωπο.

Mistakes have their own joyful, warm face.