Στα στενά της Πλάκας ακούγονται χίλιες φωνές.

In the narrow streets of Plaka, a thousand voices can be heard.

Νίκος, με το στομάχι στις πλάτες, ήταν χαμένος.

Nikos, with a hunger in his stomach, was lost.

Κυνηγούσε το μυρωδάτο άρωμα του σουβλακιού.

He was chasing the fragrant aroma of souvlaki.

Η Αθήνα με τα χρώματα και τους ήχους της αγκάλιασε τον Νίκο.

Athens embraced Nikos with its colors and sounds.

Τα γραφικά μπαλκόνια της Πλάκας, οι ατέλειωτες σκάλες και οι στενές γειτονιές μπέρδεψαν τις πινελιές του ταξιδιού του.

The picturesque balconies of Plaka, the endless stairs, and the narrow neighborhoods confused the strokes of his journey.

Στον ίσκιο του ιστορικού Ακροπολιτικού βράχου, ο Νίκος είδε μια πινακίδα.

In the shadow of the historic Acropolis rock, Nikos saw a sign.

"Σουβλάκι!

"Souvlaki!"

", είπε με χαρά.

he exclaimed with joy.

Αλλά όταν γύρισε τη γωνία, τίποτα.

But when he turned the corner, nothing.

Ένα αδειανό στενό, ούτε ψητοπωλείο, ούτε άνθρωποι.

An empty alley, neither a grill house nor people.

Έγινε φουσκωτός καπνός από την απογοήτευση.

He became inflated with disappointment.

Κάθισε σε ένα βήμα και σηκώθηκε το βλέμμα του στα αστέρια.

He sat on a step and lifted his gaze to the stars.

Οι πολυώροφες παλιές πολυκατοικίες μόλις φάνταζαν στην άκρη των ουρανών.

The multi-story old apartment buildings barely seemed to touch the edge of the sky.

Και κάπου ανάμεσα, το άσπρο φως του Παρθενώνα χάριζε έναν μούχλιο παθιασμένο ουρανό.

And somewhere in between, the white light of the Parthenon offered a moldy passionate sky.

Ένας γέρος πλησίασε τον Νίκο, με αργά βήματα, με το κεφάλι κατεβασμένο.

An old man approached Nikos, with slow steps, head bowed.

Ο "παππούς", αυτό τον φώναξε ο Νίκος μέσα του, με βοηθούσε να βρει τον δρόμο.

"Grandpa," Nikos called him in his mind, helping him find his way.

Με τα λόγια του παππού, γύρισε πίσω στον δρόμο, πέρα από το στενό που είδε την πινακίδα.

With the old man's words, he turned back to the street, beyond the alley where he saw the sign.

Σκαλί με το σκαλί, ανέβηκε σε ένα μικρό λόφο.

Step by step, he climbed up a small hill.

Και εκεί, ανάμεσα στις σκιές των παλιών σπιτιών, ήταν ο παράδεισός του.

And there, among the shadows of the old houses, was his paradise.

Ψησταριά, καπνός, το άρωμα των σουβλακιών.

Grills, smoke, the aroma of souvlaki.

Με το στομάχι γεμάτο και την καρδιά ζεστή, ο Νίκος είχε βρει τον δρόμο του.

With his stomach full and his heart warm, Nikos had found his way.

Οι αδειανοί δρόμοι, οι σκάλες, τα μπαλκόνια.

The empty streets, the stairs, the balconies...

Όλα είχαν φώς και χρώμα τώρα.

They all had light and color now.

Ο Νίκος χάθηκε στην Αθήνα αλλά βρήκε κάτι περισσότερο: ένα μέρος για να γευτεί, να αναπαύεται και να νιώθει ζωντανός.

Nikos got lost in Athens but found something more: a place to taste, to rest, and to feel alive.

Η ιστορία του Νίκου δεν τελείωσε εκεί.

Nikos's story did not end there.

Η Πλάκα ήταν μόνο η αρχή.

Plaka was just the beginning.