Ο ήλιος ανέβαινε ψηλά στον ουρανό, τόσο φωτεινός που έλαμπε σα χρυσός.

The sun was climbing high in the sky, so bright it shone like gold.

Ο Αλέξανδρος, η Λυσάνδρα και ο Νίκος ετοιμάζονταν για το μεγάλο ταξίδι τους.

Alexandros, Lysandra, and Nikos were preparing for their big journey.

Είχαν προορισμό: το ιερό βουνό, τον Όλυμπο.

Their destination: the sacred mountain, Olympus.

Το χωριό τους ήταν γεμάτο χαρά και προσμονή.

Their village was filled with joy and anticipation.

Όλοι γιόρταζαν τη γιορτή του Διονύσιου, προς τιμήν του μεγάλου Δία.

Everyone was celebrating the festival of Dionysios in honor of the great Zeus.

«Πρέπει να πάρουμε φαγητό και νερό», είπε ο Αλέξανδρος.

“We need to take food and water,” said Alexandros.

«Το ταξίδι δεν θα είναι εύκολο».

“The journey will not be easy.”

Η Λυσάνδρα έσφιξε το μαντήλι της γύρω από τους ώμους της.

Lysandra tightened her scarf around her shoulders.

«Και μην ξεχνάς τις προσφορές για τον Δία», πρόσθεσε ο Νίκος.

“And don’t forget the offerings for Zeus,” added Nikos.

Οι τρεις φίλοι βάδισαν στο μονοπάτι που οδηγούσε στο βουνό, γεμάτοι πίστη και θάρρος.

The three friends walked on the path that led to the mountain, filled with faith and courage.

Το μονοπάτι ήταν στενό και πέτρινο.

The path was narrow and rocky.

Ανέβαινε όλο και πιο ψηλά στο βουνό.

It climbed higher and higher up the mountain.

Τα πουλιά κελαηδούσαν και ο άνεμος έφερνε την μυρωδιά των πεύκων.

The birds were chirping, and the wind carried the scent of pines.

Ξαφνικά, το μονοπάτι τους έφερε μπροστά σε έναν μεγάλο καταρράκτη.

Suddenly, the path brought them to a large waterfall.

Τα νερά έπεφταν με θόρυβο, δημιουργώντας μια μελωδία φυσική.

The waters fell with noise, creating a natural melody.

Η Λυσάνδρα σταμάτησε να δροσιστεί στον καθαρό νερό.

Lysandra stopped to refresh herself in the clear water.

Ο Αλέξανδρος και ο Νίκος κοίταξαν προς την κορυφή και είδαν τις γιγάντιες σκιές των θεών.

Alexandros and Nikos looked towards the summit and saw the giant shadows of the gods.

«Συνεχίζουμε», είπε ο Νίκος, «ο Δίας μας περιμένει».

“We continue,” said Nikos, “Zeus is waiting for us.”

Με καινούργια δύναμη, ανέβηκαν ακόμη πιο ψηλά.

With renewed strength, they climbed even higher.

Το τοπίο άλλαξε.

The landscape changed.

Οι πέτρες έγιναν πιο αιχμηρές και τα δέντρα λιγότερα.

The rocks became sharper, and the trees fewer.

Έφτασαν επιτέλους στην κορυφή του βουνού.

They finally reached the top of the mountain.

Ένας τεράστιος ναός τους περίμενε.

A huge temple awaited them.

Οι κίονες ήταν γεμάτοι με λαμπρά χρώματα και χαρακτικά.

The columns were adorned with bright colors and carvings.

Ο Αλέξανδρος, η Λυσάνδρα και ο Νίκος γονάτισαν μπροστά στον ναό.

Alexandros, Lysandra, and Nikos knelt before the temple.

Προσέφεραν τον καρπό της γης, το ψωμί και το κρασί τους.

They offered the fruit of the earth, their bread, and their wine.

Κοίταξαν τον ουρανό και μίλησαν με την καρδιά τους.

They looked at the sky and spoke from their hearts.

Ο Δίας απάντησε με μια ξαφνική βροντή, σα να ήθελε να πει πως ήταν εκεί, προσέχοντας.

Zeus answered with a sudden thunder, as if to say that he was there, watching over them.

Η δωρεά τους έγινε δεκτή.

Their offering was accepted.

Ένιωσαν την ευλογία και το πάθος του Δία.

They felt the blessing and the passion of Zeus.

Ήξεραν πως η ζωή τους θα ήταν ασφαλής και γεμάτη ευτυχία.

They knew that their lives would be safe and full of happiness.

Ήταν ευχαριστημένοι, διότι άγγιξαν τις ψυχές τους με τη θεϊκή δύναμη και ολοκλήρωσαν το τάμα τους.

They were content because they had touched their souls with divine power and fulfilled their vow.

Κατέβηκαν από το βουνό γεμάτοι ευγνωμοσύνη.

They descended from the mountain filled with gratitude.

Τα πρόσωπά τους έλαμπαν όπως καμία άλλη φορά.

Their faces shone like never before.

Ήταν έτοιμοι να γιορτάσουν με τον υπόλοιπο κόσμο και να φέρουν ευχαριστίες παντού.

They were ready to celebrate with the rest of the world and spread thankfulness everywhere.

Ο Αλέξανδρος, η Λυσάνδρα και ο Νίκος κατάλαβαν πως ο Δίας ήταν πάντα κοντά τους, προσέχοντάς τους και προστατεύοντάς τους.

Alexandros, Lysandra, and Nikos understood that Zeus was always close to them, watching over and protecting them.

Και έτσι, η μέρα της γιορτής κατέληξε στη δόξα του Δία, τον παντοδύναμο θεό τους.

And so, the day of the festival ended in the glory of Zeus, their almighty god.