Το χωριό του βουνού ήταν γεμάτο ζωή εκείνο το καλοκαιρινό πρωινό.

The mountain village was full of life that summer morning.

Τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια ήταν γεμάτα καταπράσινους κήπους και λουλούδια που γέμιζαν κάθε παράθυρο.

The narrow cobblestone streets were lined with lush gardens and flowers that adorned every window.

Στην πλατεία, γέλια και συζητήσεις ακουγόντουσαν παντού.

In the square, laughter and conversations could be heard everywhere.

Ήταν η μέρα του Αγίου Ιωάννη, και όλοι ετοιμάζονταν για τη γιορτή.

It was the Day of Saint John, and everyone was preparing for the celebration.

Ο Νίκος ήταν στο μικρό του κήπο, φυτεύοντας νέες ντομάτες.

Nikos was in his small garden, planting new tomatoes.

Αγαπούσε πολύ τον κήπο του και σκέφτηκε ότι αυτό το Σαββατοκύριακο θα το αφιέρωνε στη φροντίδα του.

He loved his garden very much and thought that he would dedicate this weekend to taking care of it.

Η γυναίκα του, η Ελένη, είχε όμως άλλα σχέδια.

However, his wife, Eleni, had other plans.

Ήθελε να οργανώσει ένα πάρτι έκπληξη για τα γενέθλιά του.

She wanted to organize a surprise party for his birthday.

Η Ελένη ήταν γνωστή για την τελειομανία της.

Eleni was known for her perfectionism.

Ήθελε τα πάντα να είναι τέλεια για τον Νίκο.

She wanted everything to be perfect for Nikos.

Έτσι, αποφάσισε να μιλήσει με τον Ανδρέα, τον καλύτερο φίλο του Νίκου, για βοήθεια.

So, she decided to talk to Andreas, Nikos's best friend, for help.

Ο Ανδρέας, όμως, ήταν πάντα λίγο αφηρημένος.

However, Andreas was always a bit absent-minded.

Συχνά έκανε λάθη και μπέρδευε τις καταστάσεις.

He often made mistakes and mixed things up.

Ένα απόγευμα, καθώς ο Νίκος καθόταν στον κήπο του, ήρθε ο Ανδρέας χαμογελαστός.

One afternoon, as Nikos was sitting in his garden, Andreas came over smiling.

«Νίκο, θα κάνουμε κάτι ξεχωριστό για τον Άγιο Ιωάννη φέτος!» είπε ο Ανδρέας.

"Nikos, we're going to do something special for Saint John this year!" said Andreas.

Ο Νίκος σκέφτηκε ότι κάτι περίεργο συνέβαινε.

Nikos thought that something strange was happening.

Ήταν σαν να υπήρχε κάποιο μυστικό στον αέρα.

It was as if there was a secret in the air.

«Τι εννοείς;» ρώτησε μπερδεμένα.

"What do you mean?" he asked, confused.

«Ω... τι να σου πω... απλά περίμενε!» είπε ο Ανδρέας, προσπαθώντας να μη μαρτυρήσει την έκπληξη.

"Oh... what can I tell you... just wait!" said Andreas, trying not to spoil the surprise.

Ο Νίκος άρχισε να ανησυχεί.

Nikos began to worry.

Κανείς δεν του έλεγε τίποτα συγκεκριμένο.

No one told him anything specific.

Ούτε η Ελένη, η οποία φαινόταν επίσης μυστηριώδης.

Not even Eleni, who also seemed mysterious.

Ένα πρωί, ο Ανδρέας, σε μια προσπάθεια να καλύψει τις γκάφες του, του είπε: «Νίκο, σου έφτιαξα μια τούρτα για τη γιορτή!»

One morning, in an attempt to cover his blunders, Andreas told him, "Nikos, I made you a cake for the celebration!"

«Τούρτα; Για ποια γιορτή;» ρώτησε ο Νίκος.

"Cake? For which celebration?" asked Nikos.

Ο Ανδρέας ένιωσε τη γη να ανοίγει κάτω από τα πόδια του.

Andreas felt the ground open up beneath his feet.

«Εεε, για του Αγίου Ιωάννη... φυσικά!» απάντησε απερίσκεπτα.

"Uh, for Saint John... of course!" he answered carelessly.

Ο Νίκος δεν καταλάβαινε πια τίποτα.

Nikos understood nothing anymore.

Ένιωσε ότι όλοι τον απέφευγαν και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί.

He felt that everyone was avoiding him and couldn't understand why.

Αποφάσισε, λοιπόν, να πάει στην πλατεία και να το ξεκαθαρίσει.

So, he decided to go to the square and clear things up.

«Γιατί φέρεστε όλοι τόσο παράξενα;» φώναξε, μόλις έφτασε.

"Why are you all acting so weird?" he shouted as he arrived.

Ξαφνικά, όλοι οι χωριανοί πετάχτηκαν από τις γωνιές και φώναξαν: «Έκπληξη!»

Suddenly, all the villagers jumped out from the corners and shouted, "Surprise!"

Ο Νίκος έμεινε με ανοιχτό το στόμα.

Nikos was left with his mouth open.

Δεν ήξερε τι να πει.

He didn't know what to say.

Κατόπιν άρχισε να γελάει.

Then he started laughing.

Όλες αυτές οι περίεργες συμπεριφορές και τα μυστικά είχαν τελικά ένα σκοπό: να του κάνουν ένα αξέχαστο γενέθλιο πάρτι.

All these strange behaviors and secrets had a purpose: to throw him an unforgettable birthday party.

Η Ελένη αγκάλιασε τον Νίκο.

Eleni hugged Nikos.

«Χρόνια πολλά αγάπη μου,» είπε.

"Happy birthday, my love," she said.

Ο Νίκος ένιωσε συγκίνηση.

Nikos felt touched.

Όλοι είχαν βάλει τα δυνατά τους για εκείνον.

Everyone had put in their best effort for him.

Ακόμα κι ο Ανδρέας, με τα λάθη του, είχε βάλει το δικό του λιθαράκι στην έκπληξη.

Even Andreas, with his mistakes, had contributed to the surprise.

Η μέρα πέρασε με τραγούδια, χορούς και γέλια.

The day was filled with songs, dances, and laughter.

Ο Νίκος ξαναείδε πόσο πολύ τον αγαπούσαν όλοι.

Nikos once again saw how much everyone loved him.

Και εκείνοι, έμαθαν ότι δεν χρειάζεται όλα να είναι τέλεια για να είναι αξέχαστα.

And they learned that things don't have to be perfect to be memorable.

Από εκείνη την ημέρα, ο Νίκος απολάμβανε κάθε στιγμή με τους φίλους και την οικογένειά του.

From that day on, Nikos enjoyed every moment with his friends and family.

Και η Ελένη, χωρίς να είναι τέλεια, έφτιαχνε πάντα τις πιο χαρούμενες γιορτές.

And Eleni, without being perfect, always threw the happiest celebrations.

Ο Ανδρέας, πάλι, αποφάσισε να προσπαθεί να ακούει καλύτερα τις οδηγίες, για να μη μπλέκει τα πράγματα.

Andreas, on the other hand, decided to try to listen better to instructions to avoid mixing things up.

Έτσι, στο μικρό χωριό του βουνού, οι καλοκαιρινές μέρες ήταν πάντα γεμάτες εκπλήξεις και γέλια.

Thus, in the small mountain village, the summer days were always full of surprises and laughter.