Ο καλοκαιρινός ήλιος έλαμπε στο γαλάζιο ουρανό της Αθήνας, ενώ οι δρόμοι του Πλάκα γέμιζαν με τουρίστες και ντόπιους.

The summer sun was shining in the blue sky of Athens, while the streets of Plaka filled with tourists and locals.

Μέσα στο μικρό καφεδάκι "Ηλιαχτίδα", η μυρωδιά του φρέσκου καφέ ανακατεύονταν με τη χαρούμενη φασαρία των θαμώνων.

Inside the small café "Sunbeam," the smell of fresh coffee mixed with the cheerful chatter of the patrons.

Στα τραπεζάκια του καφέ, καθόταν ο Νίκος, κοιτώντας ανήσυχα το ρολόι του.

At one of the café's tables, Nikos was sitting, anxiously looking at his watch.

Ήξερε ότι αυτή η συνάντηση θα ήταν δύσκολη.

He knew that this meeting would be difficult.

Λίγο αργότερα, η Ελένη και ο Κώστας μπήκαν στο καφέ και κοίταξαν γύρω τους.

A little later, Eleni and Kostas entered the café and looked around.

Μόλις είδαν τον Νίκο, προχώρησαν προς το τραπέζι του.

As soon as they saw Nikos, they headed towards his table.

Ο Νίκος σηκώθηκε και τους χαιρέτησε δειλά.

Nikos stood up and greeted them timidly.

«Γεια σας», είπε ο Νίκος, προσπαθώντας να χαμογελάσει.

"Hello," said Nikos, trying to smile.

«Γεια Νίκο», απάντησε ο Κώστας με ένα φιλικό χαμόγελο.

"Hello, Nikos," replied Kostas with a friendly smile.

Η Ελένη παρέμεινε σιωπηλή και κάθισε τυπικά στην καρέκλα.

Eleni remained silent and sat formally on her chair.

Ο Νίκος πήρε μια βαθιά ανάσα.

Nikos took a deep breath.

«Χαίρομαι που ήρθατε», είπε αργά.

"I'm glad you came," he said slowly.

Η Ελένη κοίταξε μακριά από τον αδερφό της, προσπαθώντας να συγκρατήσει τα συναισθήματά της.

Eleni looked away from her brother, trying to hold back her emotions.

«Γιατί μας κάλεσες;

"Why did you call us?"

» ρώτησε τελικά κρύα.

she finally asked coldly.

«Ήθελα να μιλήσουμε.

"I wanted to talk.

Να ζητήσω συγγνώμη», απάντησε ο Νίκος.

To apologize," answered Nikos.

«Ξέρω ότι σας πλήγωσα φεύγοντας.

"I know I hurt you by leaving.

Ήταν δύσκολο για όλους μας».

It was hard for all of us."

Η Ελένη δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο.

Eleni couldn't hold back any longer.

«Δύσκολο;

"Hard?

Δεν είσαι εσύ που έμεινες εδώ να φροντίζεις τους γονείς μας!

You weren't the one who stayed here to take care of our parents!

Εγώ θυσίασα τα όνειρά μου για την οικογένεια, ενώ εσύ έφυγες να κάνεις τη ζωή σου!

I sacrificed my dreams for the family, while you left to live your life!"

»Ο Κώστας έβαλε το χέρι του πάνω στο χέρι της Ελένης.

Kostas placed his hand on Eleni's hand.

«Ήρεμα, Ελένη.

"Calm down, Eleni.

Ο Νίκος προσπαθεί να μας μιλήσει», είπε ήρεμα.

Nikos is trying to talk to us," he said calmly.

Ο Νίκος έσκυψε το κεφάλι του.

Nikos bowed his head.

«Δεν ήταν εύκολο για μένα.

"It wasn't easy for me.

Πίστεψέ με, ένιωσα μοναξιά και τύψεις όλα αυτά τα χρόνια», είπε με δάκρυα στα μάτια.

Believe me, I felt lonely and guilty all these years," he said with tears in his eyes.

Η Ελένη έκλεισε τα μάτια της και αναστέναξε.

Eleni closed her eyes and sighed.

«Δεν μπορείς να ζητάς συγγνώμη και να περιμένεις ότι όλα θα είναι καλά.

"You can't just apologize and expect everything to be fine.

Χρειάζεται χρόνος για να επουλώσουμε τις πληγές μας».

It takes time to heal our wounds."

Ο Νίκος κοίταξε τον Κώστα για υποστήριξη.

Nikos looked at Kostas for support.

«Ξέρω ότι δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν.

"I know I can't change the past.

Αλλά θέλω να προσπαθήσουμε να γίνουμε ξανά οικογένεια», είπε και έβαλε το χέρι του στο τραπέζι, ελπίζοντας η Ελένη να το πιάσει.

But I want us to try to become a family again," he said and placed his hand on the table, hoping Eleni would take it.

Ο Κώστας, βλέποντας την προσπαθία του Νίκου, είπε: «Αδερφή, ξέρω ότι πονάς.

Kostas, seeing Nikos's effort, said, "Sister, I know you're hurting.

Αλλά δεν θα χάσουμε τίποτα αν του δώσουμε μια ευκαιρία».

But we won't lose anything by giving him a chance."

Η Ελένη κοίταξε τα δάκρυα στα μάτια του Νίκου και το πρόσωπο του Κώστα γεμάτο ελπίδα.

Eleni looked at the tears in Nikos's eyes and Kostas' face full of hope.

Έπιασε το χέρι του Νίκου διστακτικά και είπε: «Θα προσπαθήσω, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι δεν θα είναι εύκολο».

She hesitantly took Nikos's hand and said, "I'll try, but you need to know it won't be easy."

Ο Νίκος χαμογέλασε ανάμεσα στα δάκρυά του.

Nikos smiled through his tears.

«Ευχαριστώ, Ελένη.

"Thank you, Eleni.

Αυτό είναι ό,τι ζητούσα».

That's all I was asking for."

Ο Κώστας χαμογέλασε και έβαλε τα χέρια του στους ώμους τους.

Kostas smiled and placed his hands on their shoulders.

«Ας κάνουμε μια νέα αρχή», είπε γεμάτος αισιοδοξία.

"Let's make a fresh start," he said full of optimism.

Έτσι, σε ένα μικρό καφέ στο Πλάκα, η οικογένεια έκανε το πρώτο βήμα για να ξαναχτίσει τις σχέσεις που είχαν χάσει.

Thus, in a small café in Plaka, the family took the first step towards rebuilding the relationships they had lost.

Ο Νίκος έμαθε ότι η ειλικρίνεια και η έκφραση των συναισθημάτων μπορεί να οδηγήσει στη θεραπεία.

Nikos learned that honesty and expressing emotions can lead to healing.

Η Ελένη κατάλαβε ότι το να κρατάει την πίκρα και την οργή μόνο πόνο φέρνει.

Eleni understood that holding on to bitterness and anger only brings pain.

Ο Κώστας βρήκε την ανακούφιση, βλέποντας την οικογένειά του να κάνει ένα βήμα προς την ενότητα ξανά.

Kostas found relief, seeing his family take a step towards unity again.