Η πορτοκαλί ηλιαχτίδα που διαπερνούσε τις μεγάλες τζαμαρίες του αμφιθεάτρου κάλυπτε την σκηνή με ένα ζεστό καλοκαιρινό φως.

The orange sunbeam that pierced through the large glass windows of the auditorium bathed the stage in a warm summer light.

Ήταν η ημέρα της αποφοίτησης.

It was graduation day.

Ο Αλέξης στεκόταν πίσω από την κουρτίνα, το στομάχι του δεμένο από άγχος.

Alexis was standing behind the curtain, his stomach tied in knots from anxiety.

Ήταν ο αρχηγός της τάξης και έπρεπε να δώσει τον λόγο αποφοίτησης.

He was the class president and had to give the graduation speech.

Στο βάθος, μπορούσε να δει τον Δημήτρη, τον καλύτερό του φίλο, να χαμογελάει και να μιλάει με άλλους συμμαθητές του.

In the distance, he could see Dimitris, his best friend, smiling and chatting with other classmates.

Ο Αλέξης αισθανόταν έναν κόμπο στο λαιμό του.

Alexis felt a lump in his throat.

«Δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω αυτό», ψιθύρισε στον εαυτό του.

"I don't know if I can do this," he whispered to himself.

Κοιτούσε γύρω του και είδε την Ελένη, την αγαπημένη του καθηγήτρια.

He looked around and saw Eleni, his favorite teacher.

Αυτή τον είχε πάντα υποστηρίξει και πίστευε σε αυτόν.

She had always supported him and believed in him.

Αλλά ακόμα και στον τρόπο που τον κοιτούσε τώρα, μπορούσε να διακρίνει μια ελαφριά ανησυχία στα μάτια της.

But even in the way she was looking at him now, he could discern a slight worry in her eyes.

Ο Αλέξης πήρε μια βαθιά ανάσα και αποφάσισε να μιλήσει με τον Δημήτρη.

Alexis took a deep breath and decided to talk to Dimitris.

«Δημήτρη, μπορώ να σου μιλήσω για λίγο;

"Dimitris, can I talk to you for a moment?"

» ρώτησε διστακτικά.

he asked hesitantly.

«Ναι, φυσικά φίλε μου», απάντησε ο Δημήτρης με το πάντα φωτεινό χαμόγελό του.

"Yes, of course, my friend," Dimitris replied with his always bright smile.

Αλλά ο Αλέξης μπορούσε να διακρίνει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.

But Alexis could tell that something was not right.

Όσο μιλούσαν, κατάλαβε ότι ο Δημήτρης αισθανόταν ζήλεια για την επιλογή του Αλέξη ως αρχηγός της τάξης.

As they talked, he realized that Dimitris felt jealous about Alexis being chosen as class president.

«Δεν το είπα ποτέ γιατί δεν ήθελα να σε ενοχλήσω.

"I never said anything because I didn't want to bother you.

Αλλά ήθελα τόσο πολύ να είμαι εγώ εκεί πάνω», ομολόγησε ο Δημήτρης.

But I really wanted so much to be up there," Dimitris confessed.

«Σε καταλαβαίνω», είπε ο Αλέξης.

"I understand you," said Alexis.

«Αλλά ξέρεις ότι είσαι ο καλύτερός μου φίλος.

"But you know you're my best friend.

Χωρίς εσένα, δεν θα τα είχα καταφέρει.

Without you, I wouldn't have made it."

» Οι δυο φίλοι αγκαλιάστηκαν και ο Αλέξης αισθάνθηκε έναν μικρό βάρος να φεύγει από την καρδιά του.

The two friends hugged, and Alexis felt a small weight lift from his heart.

Μετά, ο Αλέξης πλησίασε την Ελένη.

Next, Alexis approached Eleni.

«Κυρία, φοβάμαι.

"Miss, I'm scared.

Δεν νιώθω έτοιμος για αυτό το λόγο, ούτε για το μέλλον», της είπε με μια ανησυχία που φαινόταν καθαρά στο πρόσωπό του.

I don't feel ready for this speech, or for the future," he said, with a worry that was plainly visible on his face.

«Αλέξη, είσαι ο πιο έξυπνος, ο πιο εργατικός μαθητής που είχα ποτέ.

"Alexis, you are the smartest, the most hardworking student I have ever had.

Είναι φυσιολογικό να έχεις αμφιβολίες.

It's normal to have doubts.

Αλλά όλα θα πάνε καλά», απάντησε η Ελένη με ένα ήρεμο και ενθαρρυντικό χαμόγελο.

But everything will be alright," Eleni replied with a calm and encouraging smile.

Ήρθε η ώρα.

The time had come.

Ο Αλέξης ανέβηκε στη σκηνή, με το πλήθος να τον κοιτάζει.

Alexis stepped onto the stage, with the crowd watching him.

Έκλεισε για λίγο τα μάτια του και πήρε μια βαθιά ανάσα.

He closed his eyes for a moment and took a deep breath.

Μίλησε από την καρδιά του.

He spoke from the heart.

«Αγαπητοί συμμαθητές, γονείς, δάσκαλοι.

"Dear classmates, parents, teachers.

Σήμερα, αποχαιρετούμε το σχολείο μας.

Today, we are saying goodbye to our school.

Ξεκινάμε μια νέα περίοδο στη ζωή μας.

We are starting a new chapter in our lives.

Είμαι τρομαγμένος για το μέλλον, όπως και πολλοί από εσάς.

I am scared for the future, just as many of you are.

Αλλά ξέρω ότι δεν χρειάζεται να έχουμε όλες τις απαντήσεις τώρα.

But I know we don't need to have all the answers right now.

Αυτό που χρειάζεται είναι να πιστεύουμε στον εαυτό μας και ο ένας στον άλλο.

What we need is to believe in ourselves and in each other."

»Το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα.

The audience burst into applause.

Ο Αλέξης αισθανόταν ελεύθερος.

Alexis felt free.

Είχε αντιμετωπίσει τους φόβους του και είχε μιλήσει με ειλικρίνεια.

He had faced his fears and spoken with honesty.

Και μέσα από αυτό, βρήκε μια νέα αίσθηση αυτοπεποίθησης.

And through that, he found a new sense of confidence.

Στο τέλος της ημέρας, κατάλαβε ότι είναι εντάξει να μην ξέρει κανείς τα πάντα.

By the end of the day, he understood that it is okay not to know everything.

Σημασία έχει να συνεχίζεις να προσπαθείς.

What matters is to keep trying.