Η νύχτα ήταν ήρεμη στη Σεληνόφωτη Παραλία, με το φεγγάρι να φωτίζει την άμμο.

The night was calm at Moonlit Beach, with the moon illuminating the sand.

Η Έλενα και ο Νίκος περπατούσαν προς την παραλία.

Elena and Nikos were walking towards the beach.

Ο καιρός ήταν φθινοπωρινός, αλλά η ζεστασιά του αέρα έκανε την βόλτα απολαυστική.

The weather was autumnal, but the warmth of the air made the stroll enjoyable.

Η Έλενα κρατούσε τη φωτογραφική της μηχανή.

Elena was holding her camera.

Ήθελε να αποτυπώσει το ηλιοβασίλεμα.

She wanted to capture the sunset.

Οι φωτογραφίες θα γίνονταν η έμπνευση για τον επόμενο πίνακά της.

The photos would become the inspiration for her next painting.

Ο Νίκος περπατούσε μαζί της, σκεπτικός.

Nikos walked alongside her, pensive.

Ήθελε να της μιλήσει, αλλά δίσταζε.

He wanted to talk to her but hesitated.

Ξαφνικά, η Έλενα στραβοπάτησε σ'ένα βράχο.

Suddenly, Elena stumbled on a rock.

"Άου," φώναξε, κρατώντας τον αστράγαλό της.

"Ouch," she cried, holding her ankle.

Ο πόνος ήταν έντονος και δεν μπορούσε να περπατήσει.

The pain was intense, and she couldn't walk.

Ο Νίκος έτρεξε κοντά της.

Nikos rushed to her side.

"Είσαι καλά, Έλενα;

"Are you okay, Elena?"

" ρώτησε.

he asked.

"Θα είμαι καλά," απάντησε η Έλενα, προσπαθώντας να σηκωθεί μόνη της.

"I'll be fine," Elena replied, trying to get up on her own.

Ο Νίκος είδε τον πόνο στο πρόσωπό της.

Nikos saw the pain on her face.

"Θα χάσεις το ηλιοβασίλεμα αν δεν πάρεις βοήθεια," είπε ευγενικά.

"You'll miss the sunset if you don't get help," he said gently.

Η Έλενα δίστασε.

Elena hesitated.

Δεν ήθελε να φανεί ευάλωτη.

She didn't want to appear vulnerable.

Όμως, ήξερε ότι ο Νίκος είχε δίκιο.

But she knew that Nikos was right.

Ο ήλιος άρχισε να κατεβαίνει και οι χρωματισμοί στον ουρανό ήταν μαγικοί.

The sun was starting to set, and the colors in the sky were magical.

"Βοήθησέ με, σε παρακαλώ," είπε τελικά.

"Help me, please," she finally said.

Ο Νίκος την κράτησε απαλά.

Nikos held her gently.

Μαζί, περπάτησαν αργά προς την άκρη της παραλίας.

Together, they walked slowly towards the edge of the beach.

Η Έλενα αισθανόταν ασφαλής δίπλα του.

Elena felt safe next to him.

Έφτασαν στο σημείο λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα να ολοκληρωθεί.

They reached the spot just before the sunset was complete.

Η Έλενα φωτογράφισε τις όμορφες στιγμές.

Elena captured the beautiful moments with her camera.

Ο ουρανός ήταν γεμάτος πορτοκαλί και ροζ αποχρώσεις.

The sky was filled with orange and pink hues.

Καθώς το σκοτάδι κάλυπτε την παραλία, η Έλενα γύρισε προς τον Νίκο.

As darkness enveloped the beach, Elena turned to Nikos.

"Ευχαριστώ," είπε με χαμόγελο.

"Thank you," she said with a smile.

"Χωρίς εσένα θα τα είχα χάσει όλα.

"Without you, I would have missed it all."

"Ο Νίκος χαμογέλασε.

Nikos smiled.

"Χαίρομαι που ήμουν εδώ," απάντησε.

"I'm glad I was here," he replied.

Καθώς κατευθύνονταν πίσω, η Έλενα συνειδητοποίησε ότι το να ζητάει βοήθεια δεν είναι κακό.

As they headed back, Elena realized that asking for help wasn't a bad thing.

Οι φωτογραφίες της έγιναν πιο φωτεινές με τη συντροφιά και το άγγιγμα της φιλίας.

Her photos became brighter with the companionship and the touch of friendship.