Νίκος, γεμάτος ενθουσιασμό, περπατούσε ανάμεσα στα πυκνά δέντρα του τροπικού δάσους της Κόστα Ρίκας.

Nikos, full of excitement, was walking among the dense trees of the rainforests of Kosta Rika.

Η χαρτούλα με τις σημειώσεις του ήταν γεμάτη εικόνες σπάνιων πουλιών.

His little note paper was filled with pictures of rare birds.

Ήταν άνοιξη και ο ήλιος έριχνε τις ακτίνες του ανάμεσα στα φύλλα, ενώ ο αέρας ήταν γεμάτος από κελαηδήματα πουλιών.

It was spring, and the sun was casting its rays among the leaves, while the air was filled with the songs of birds.

Μαζί του ήταν οι φίλοι του, η Έλενα και ο Παύλος.

With him were his friends, Elena and Pavlos.

Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε το τροπικό δάσος, και ήθελε να αποδείξει ότι ήταν γεννημένος εξερευνητής.

It was his first time seeing the rainforest, and he wanted to prove that he was a born explorer.

Η Έλενα κρατούσε το βιβλίο για τα πουλιά, ενώ ο Παύλος έψαχνε τον οδηγό τους.

Elena was holding the bird book, while Pavlos was looking for their guide.

Ο Νίκος, όμως, άκουγε μόνο τις φωνές των πουλιών.

However, Nikos was only listening to the voices of the birds.

Ξαφνικά, καθώς έψαχνε να δει ένα σπάνιο πουλί, ο Νίκος βρέθηκε να ακολουθεί έναν περίεργο ήχο.

Suddenly, as he was searching to see a rare bird, Nikos found himself following a strange sound.

Ήταν ο ήχος ενός παπαγάλου, τόσο ανθρώπινος.

It was the sound of a parrot, so human-like.

Νόμισε ότι ο οδηγός του τού φώναζε.

He thought their guide was calling him.

Έτσι, αποφάσισε να αυτοσχεδιάσει και να ακολουθήσει τη φωνή.

So, he decided to improvise and follow the voice.

Ο ήχος τον οδήγησε βαθύτερα στο δάσος, ανάμεσα σε δέντρα και πανύψηλα φυτά.

The sound led him deeper into the forest, among trees and towering plants.

Κάποια στιγμή, συνειδητοποίησε ότι χάθηκε.

At some point, he realized he was lost.

Η περίεργη φωνή συνέχιζε να τον καλεί.

The strange voice continued to call him.

Έτρεξε γρήγορα, αδιαφορώντας για τα θορυβήματα της ζούγκλας.

He ran quickly, ignoring the noises of the jungle.

Όσο πλησίαζε, τόσο πιο καθαρή γινόταν η φωνή.

The closer he got, the clearer the voice became.

Φτάνοντας, αντίκρισε έναν παπαγάλο πάνω σε ένα κλαδί.

Arriving, he saw a parrot on a branch.

Ο παπαγάλος συνέχιζε να επαναλαμβάνει λέξεις σαν να ήταν άνθρωπος.

The parrot continued repeating words as if it were a human.

Ο Νίκος κατάλαβε την παρεξήγηση.

Nikos understood the misunderstanding.

Δεν ήταν ο οδηγός του, αλλά ένας πανέξυπνος παπαγάλος.

It wasn’t his guide, but an intelligent parrot.

Τη στιγμή εκείνη, η Έλενα και ο Παύλος εμφανίστηκαν.

At that moment, Elena and Pavlos appeared.

Τον βρήκαν χαμένο, αλλά ασφαλή.

They found him lost, but safe.

Ο Νίκος αισθάνθηκε ταπεινότητα.

Nikos felt humbled.

Κατάλαβε πόσο σημαντική είναι η προετοιμασία και η προσοχή σε άγνωστο έδαφος.

He realized how important preparation and attention are in unfamiliar terrain.

Αγκαλιάστηκαν όλοι μαζί και αποφάσισαν να συνεχίσουν με μεγαλύτερη προσοχή.

They all embraced and decided to continue with greater caution.

Από εκείνη τη μέρα, ο Νίκος πάντα άκουγε τους κανονικούς οδηγούς του πριν ακολουθήσει οποιοδήποτε θόρυβο.

From that day on, Nikos always listened to his actual guides before following any noise.