Το βράδυ ήταν κρύο στο λόφο της Ακρόπολης.

The night was cold on the hill of the Acropolis.

Ο Παρθενώνας φάνταζε μεγαλοπρεπής στο φως των χριστουγεννιάτικων λαμπερών φώτων.

The Parthenon appeared majestic in the light of the Christmas festive lights.

Ο ουρανός ήταν καθαρός, και η πόλη της Αθήνας έλαμπε στις γιορτινές νύχτες.

The sky was clear, and the city of Athens gleamed in the festive nights.

Η Ελένη στεκόταν δίπλα στην μητέρα της, τη Σοφία, με το παλτό της να την προστατεύει από τη βραδινή παγωνιά.

Eleni stood next to her mother, Sophia, with her coat protecting her from the evening chill.

Είχε επιστρέψει από το εξωτερικό μόλις έφτασαν οι γιορτές.

She had returned from abroad just as the holidays arrived.

Είχε καλά χρόνια στο εξωτερικό, όμως της έλειπε η πατρίδα και η οικογένειά της.

She had good years abroad, but she missed her homeland and her family.

Σήμερα, όμως, η μεγάλη πρόκληση ήταν ο αδελφός της, ο Νίκος.

Today, however, the big challenge was her brother, Nikos.

Ο Νίκος δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί η Ελένη έφυγε.

Nikos couldn't understand why Eleni left.

Είχε μείνει στην Αθήνα και είχε φροντίσει την οικογένεια.

He had stayed in Athens and had taken care of the family.

Τον βαραίνε η πίκρα για την απουσία της.

He was burdened by the bitterness of her absence.

Όμως η Σοφία ήθελε να δει τα παιδιά της ευτυχισμένα.

However, Sophia wanted to see her children happy.

Καθώς περπατούσαν κατά μήκος του Παρθενώνα, η Ελένη αποφάσισε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή.

As they walked along the Parthenon, Eleni decided it was the right moment.

"Νίκο," είπε με σταθερή φωνή.

"Nikos," she said with a steady voice.

"Πρέπει να μιλήσουμε."

"We need to talk."

Ο Νίκος κοιτούσε μακριά, αλλά της απάντησε, "Έχουμε πολλά να πούμε, Ελένη."

Nikos looked away but replied, "We have much to say, Eleni."

Ξεκίνησαν να περπατούν πιο μακριά από τη Σοφία.

They started walking further away from Sophia.

Η συζήτηση άρχισε διστακτικά, με κάθε πλευρά να εξηγεί τα συναισθήματά της.

The conversation began hesitantly, with each side explaining their feelings.

Οι παρεξηγήσεις αφέθηκαν στο χιόνι του Παρθενώνα, σαν λειωμένα κεριά.

The misunderstandings were left in the snow of the Parthenon, like melted candles.

"Δεν ήταν εύκολο να φύγω," είπε η Ελένη, η φωνή της γεμάτη ειλικρίνεια.

"It wasn't easy to leave," said Eleni, her voice full of sincerity.

"Αλλά πάντα ήσουν ο στήριγμά μου, Νίκο, και μου έλειψες."

"But you were always my support, Nikos, and I missed you."

Ο Νίκος σταμάτησε και γύρισε προς το μέρος της.

Nikos stopped and turned towards her.

Τα μάτια του γλυκαναν.

His eyes softened.

"Κι εμένα μου έλειψες," είπε.

"I missed you too," he said.

"Πάντα ήσουν η μικρή μου αδελφή."

"You were always my little sister."

Εκείνη τη στιγμή, θάλασσα και ουρανός έγιναν ένα, και η πάγια ένταση άρχισε να διαλύεται.

In that moment, sea and sky became one, and the constant tension began to dissolve.

Έπεσαν στην αγκαλιά ο ένας του άλλου, μονοιασμένοι και ανανεωμένοι.

They fell into each other's embrace, reconciled and renewed.

Η Σοφία τους περίμενε με ένα χαμόγελο.

Sophia awaited them with a smile.

Ήταν η στιγμή να αφήσουν πίσω τα παλιά και να γιορτάσουν μαζί την υπόλοιπη νύχτα.

It was the moment to leave the past behind and celebrate the rest of the night together.

Γύρισαν προς την πόλη, που ανέμενε τη ζεστασιά της παραμονής των Χριστουγέννων.

They turned towards the city, which awaited the warmth of Christmas Eve.

Εκείνη η βραδιά, κοντά στην κλασική ομορφιά του Παρθενώνα, η Ελένη και ο Νίκος βρήκαν ξανά το ίδιο μονοπάτι.

That evening, close to the classical beauty of the Parthenon, Eleni and Nikos found the same path again.

Η αγάπη της οικογένειας θριάμβευε, και το πνεύμα των Χριστουγέννων ζωντάνευε ανάμεσά τους.

Family love triumphed, and the spirit of Christmas came alive among them.