Η Ηλένα κοίταξε τον ουρανό από το παράθυρο της ταβέρνας.

I Helena looked at the sky from the window of the taverna.

Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και το κρύο αέρα της Σαντορίνης γαργαλούσε το πρόσωπό της.

It was New Year's Eve, and the cold air of Santorini tickled her face.

Το φως από τα κεριά μέσα στην ταβέρνα έδινε έναν ζεστό τόνο στους περαστικούς που κοίταζαν προς τη θάλασσα.

The light from the candles inside the taverna gave a warm tone to the passersby who were looking towards the sea.

Οι άνθρωποι γέλαγαν, τα ποτήρια χτυπάνε, οι ευχές γι’ αυτή τη ξεχωριστή βραδιά ανταλλάσσονταν.

People laughed, glasses clinked, and wishes for this special evening were exchanged.

Η Ηλένα καθόταν σε μια γωνιά, περιμένοντας τον Νίκο.

I Helena sat in a corner, waiting for Nikos.

Ήταν καιρός που δεν είχαν μιλήσει.

It had been a long time since they last spoke.

Τον θυμόταν από τα φοιτητικά τους χρόνια και η απόσταση είχε μείνει κομμάτι της ζωής τους.

She remembered him from their university years, and the distance had remained a part of their lives.

Κοίταξε τους γύρω της και ένιωθε αμηχανία.

She looked around her and felt awkward.

Στο μυαλό της, οι αναμνήσεις αναβιώναν, γεμάτες από άλυτα θέματα και λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ.

In her mind, memories revived, full of unresolved issues and words that were never spoken.

Καθώς σκεφτόταν εάν ο Νίκος θα έρθει, ο Αλέξιος, ένας άλλος παλιός φίλος, πλησίασε.

As she wondered if Nikos would come, Alexios, another old friend, approached.

Ηλένα, με ένα νεύμα, τον χαιρέτησε.

I Helena, with a nod, greeted him.

Ήταν καλός φίλος, πάντα πρόσφερε τη στήριξή του και την ηρεμούσε.

He was a good friend, always offering his support and calming her.

“Μην ανησυχείς,” της είπε χαμογελαστός.

"Don't worry," he said with a smile.

“Θα έρθει.

"He'll come.

Πιστεύω ότι κι εκείνος θέλει να σας ξαναβρείτε.

I believe he also wants you two to reconnect."

”Λίγα λεπτά αργότερα, η πόρτα άνοιξε και ο Νίκος μπήκε μέσα.

A few minutes later, the door opened and Nikos came in.

Κοίταξε γύρω, μέχρι που είδε την Ηλένα.

He looked around until he saw Helena.

Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα πρόσωπά τους.

Smiles formed on their faces.

Η Ηλένα ένιωσε έναν κόμπο στο στομάχι της, αλλά αποφάσισε ότι απόψε ήταν η νύχτα για ειλικρινή συζήτηση.

I Helena felt a knot in her stomach, but she decided that tonight was the night for an honest discussion.

Κάθισαν σε ένα τραπέζι δίπλα στη θάλασσα.

They sat at a table by the sea.

Η θάλασσα, σκοτεινή αλλά γαλήνια, απλωνόταν μπροστά τους.

The sea, dark yet serene, stretched out before them.

Και οι δυο ξεκίνησαν να μιλούν, θυμήθηκαν τα περασμένα και τα μοιράστηκαν ανοιχτά.

Both started talking, remembering the past and sharing openly.

Παρεξηγήσεις, που φάνταζαν τεράστιες τότε, τώρα φαινόντουσαν να εξαφανίζονται στον χειμωνιάτικο αέρα.

Misunderstandings, which seemed huge back then, now appeared to vanish into the winter air.

Η συζήτηση γρήγορα έγινε πιο ευχάριστη.

The conversation quickly became more pleasant.

Τόσο η Ηλένα όσο και ο Νίκος συνειδητοποίησαν πόσο τους έλειπε αυτή η φιλία.

Both I Helena and Nikos realized how much they missed this friendship.

Στο τέλος της βραδιάς, αποφάσισαν να κρατήσουν επαφή και να αναστήσουν τη φιλία τους.

By the end of the evening, they decided to keep in touch and revive their friendship.

Καθώς περπατούσε πίσω στο σπίτι της, η Ηλένα ένιωσε μια ανακούφιση να κατακλύζει την καρδιά της.

As she walked back to her home, I Helena felt a relief flood her heart.

Είχε βρει την ηρεμία και την κλείσιμο που ζητούσε.

She had found the peace and closure she sought.

Η νέα χρονιά ξεκινούσε με την υπόσχεση για ανανέωση και σε προσωπικό επίπεδο.

The new year was starting with the promise of renewal, both personally and otherwise.

Ήταν έτοιμη να την καλωσορίσει με αισιοδοξία.

She was ready to welcome it with optimism.