Η Ελένη αισθανόταν το παγωμένο αεράκι να χαϊδεύει το πρόσωπό της καθώς πλησίαζε την Εθνικό Κήπο της Αθήνας.

I Eleni felt the cold breeze caressing her face as she approached the Ethniko Kipo of Athina.

Ήταν μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα, τέλεια για οικογενειακό πικνίκ, όπως συνήθιζε η οικογένειά της.

It was a cold winter day, perfect for a family picnic, as her family used to do.

Ο πατέρας της, ο Κώστας, είχε μαγειρέψει με φροντίδα τα αγαπημένα τους φαγητά και η μητέρα της, η Σοφία, είχε ετοιμάσει μια πλεκτή κουβέρτα για να καθίσουν.

Her father, Kostas, had carefully cooked their favorite foods, and her mother, Sofia, had prepared a woven blanket for them to sit on.

Η ατμόσφαιρα στον κήπο ήταν ήσυχη αλλά γεμάτη απόχαρές παιδικές φωνές εδώ και εκεί.

The atmosphere in the garden was quiet but filled with joyful children's voices here and there.

Η Ελένη, όμως, ένιωθε την καρδιά της βαριά.

I Eleni, however, felt her heart heavy.

Είχε μια μυστική σκέψη που την τυραννούσε και πλέον ήξερε ότι έπρεπε να πάρει μια απόφαση για το μέλλον της.

She had a secret thought that tormented her and now knew she had to make a decision about her future.

Ενωμένοι σαν οικογένεια, ξεκίνησαν το γεύμα τους κάτω από τα γυμνά δέντρα.

United as a family, they began their meal under the bare trees.

Η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από την οικογενειακή επιχείρηση που είχε αναλάβει ο πατέρας της, όπου όλοι περίμεναν ότι θα συνεχίσει και η Ελένη.

The conversation revolved around the family business, which her father had taken over, where everyone expected i Eleni to continue as well.

Αλλά στην καρδιά της, η Ελένη λαχταρούσε για κάτι παραπάνω.

But in her heart, i Eleni longed for something more.

Ένα νέο αύριο, ίσως σε μια νέα πόλη.

A new tomorrow, perhaps in a new city.

Με την πρόφαση ότι ήθελε να κάνει μια βόλτα, σηκώθηκε χωρίς να της ρωτήσουν πολλά.

On the pretext that she wanted to take a walk, she got up without them asking much.

Καθώς περπατούσε, χανόταν στις σκέψεις της.

As she walked, she lost herself in her thoughts.

Έπρεπε να βρει τη δύναμη να ακολουθήσει τα όνειρά της, χωρίς να πληγώσει τους αγαπημένους της.

She had to find the strength to follow her dreams without hurting her loved ones.

Κάπου στην απόμερη γωνιά του κήπου, το κινητό της χτύπησε.

Somewhere in a secluded corner of the garden, her phone rang.

Ήταν μια κλήση από την εταιρεία στη Θεσσαλονίκη που είχε κάνει αίτηση για δουλειά.

It was a call from the company in Thessaloniki where she had applied for a job.

Το τέλειο μείγμα ενθουσιασμού και άγχους πλημμύρισε το μυαλό της καθώς άκουσε από την άλλη πλευρά ότι είχαν μια θέση για αυτήν.

The perfect mix of excitement and anxiety flooded her mind as she heard from the other side that they had a position for her.

«Ναι, θα ήθελα να δεχτώ τη δουλειά», άκουσε τον εαυτό της να λέει με αυτοπεποίθηση που δεν είχε νιώσει ποτέ πριν.

"Yes, I would like to accept the job," she heard herself say with a confidence she had never felt before.

Επέστρεψε στην οικογένεια με ένα αίσθημα γαλήνης που την κατέκλυζε.

She returned to her family with a feeling of peace that overwhelmed her.

Σαν να είχε βρει την ισορροπία που τόσο καιρό αναζητούσε.

As if she had found the balance she had been searching for so long.

Καθώς κάθισε ξανά δίπλα στον πατέρα της, η Ελένη πήρε μια βαθιά ανάσα.

As she sat down again next to her father, i Eleni took a deep breath.

«Μπαμπά, μαμά, πρέπει να σας πω κάτι», ξεκίνησε απαλά, αλλά αποφασιστικά.

"Dad, mom, I need to tell you something," she started softly but decisively.

«Αποφάσισα να μετακομίσω στη Θεσσαλονίκη.

"I have decided to move to Thessaloniki.

Θα εργαστώ εκεί, αλλά θα επιστρέφω συχνά να σας βλέπω».

I will work there, but I will return often to see you."

Ο Κώστας κοίταξε την Ελένη με αγάπη και αποδοχή.

O Kostas looked at tin Eleni with love and acceptance.

«Είσαι θαρραλέα, κόρη μου», της είπε συγκινημένος.

"You are brave, my daughter," he said, moved.

«Σε στηρίζουμε σε ό,τι κι αν κάνεις».

"We support you in whatever you do."

Η Ελένη έλαμψε από ευτυχία, ξέροντας ότι έκανε το πρώτο βήμα προς το μέλλον της, ισορροπώντας τα όνειρά της με την οικογενειακή αγάπη.

I Eleni glowed with happiness, knowing she took the first step towards her future, balancing her dreams with family love.

Ο Εθνικός Κήπος, με τα γυμνά κλαδιά και το κρύο αεράκι, είχε γίνει ο σύμμαχός της, το μέρος όπου βρήκε την ειρήνη για να πάρει τη μεγάλη απόφαση.

The Ethnikos Kipos, with its bare branches and the cold breeze, had become her ally, the place where she found the peace to make the big decision.