Η ανατολή του ηλίου πάνω από την Αθήνα ήταν διαφορετική εκείνο το πρωινό της άνοιξης.

The sunrise over Athens was different that spring morning.

Ο ουρανός ήταν γκρι και απειλητικός.

The sky was gray and threatening.

Η πόλη ήταν σχεδόν μια σκιά του παλιού της εαυτού, με δρόμους γεμάτους συντρίμμια και κτίρια που έμοιαζαν με σκελετοί.

The city was almost a shadow of its former self, with streets full of debris and buildings that looked like skeletons.

Μόνο ο άνεμος διέκοπτε τη σιωπή, φυσώντας ανάμεσα στα έρημα κτίρια.

Only the wind interrupted the silence, blowing through the deserted buildings.

Ο Αλέξανδρος βγήκε προσεκτικά από το υπόλοιπο σπίτι τους.

Alexandros carefully stepped out of the remnants of their home.

Το σπίτι τους ήταν μόνο μισό ακέραιο πλέον.

Their house was now only half intact.

Κάποτε ήταν γεμάτο ζωή και χαρά.

It was once full of life and joy.

Τώρα, εκείνος έπρεπε να φροντίσει τη Θάλεια και τον Κώστα.

Now, he had to take care of Thaleia and Kostas.

Τα δύο μικρότερα αδέρφια του ήταν η μοναδική του οικογένεια.

His two younger siblings were his only family.

Η νέα πραγματικότητα έκανε τη ζωή δύσκολη, όμως ο Αλέξανδρος ήταν αποφασισμένος να τους κρατήσει ασφαλείς.

The new reality made life difficult, but Alexandros was determined to keep them safe.

«Θάλεια, Κώστα, θα βγω για λίγο», τους είπε καθώς έσκυβε στο χαμηλό τους καταφύγιο.

"Thaleia, Kostas, I will be out for a little while," he said as he bent down to their low shelter.

Η Θάλεια, με τα μεγάλα της μάτια, τον κοίταξε με ανησυχία.

Thaleia, with her large eyes, looked at him with concern.

Ο Κώστας, ανυποψίαστος, έπαιζε με μια παλιά μπάλα.

Kostas, oblivious, was playing with an old ball.

Το βλέμμα της Θάλειας ήταν ένα βουβό «πρόσεχε».

Thaleia's gaze was a silent "be careful."

Ο Αλέξανδρος ήξερε ότι έπρεπε να βρει τροφή.

Alexandros knew that he had to find food.

Τα πράγματα ήταν όλο και πιο δύσκολα τώρα.

Things were getting more and more difficult now.

Και, δυστυχώς, οι ομάδες ανταγωνιστών πλανάρονταν παντού στην πόλη.

And, unfortunately, rival groups were roaming everywhere in the city.

Ήταν καιρός να διακινδυνεύσει το άγνωστο, να πάει πιο μακριά μέχρι τώρα.

It was time to risk the unknown, to go further than ever before.

Προχωρώντας με προσοχή, έφτασε σε μια εγκαταλελειμμένη γειτονιά.

Proceeding with caution, he arrived in an abandoned neighborhood.

Εκεί είδε ένα μικρό κατάστημα που ίσως να είχε ακόμα κάτι χρήσιμο.

There he saw a small store that might still have something useful.

Αλλά δεν ήταν μόνος του.

But he wasn't alone.

Μια άλλη ομάδα μόλις έφτασε.

Another group had just arrived.

Σταμάτησε, η καρδιά του χτυπούσε δυνατά στο στήθος του.

He stopped, his heart beating loudly in his chest.

Μία στιγμή μεγάλης έντασης πέρασε στα στενά δρομάκια.

A moment of great tension passed in the narrow streets.

Παρά το φόβο του, ο Αλέξανδρος στάθηκε σταθερός.

Despite his fear, Alexandros stood firm.

«Δεν ήρθαμε για πρόβλημα», είπε ο επικεφαλής της ομάδας.

"We're not here for trouble," said the leader of the group.

«Κι εμείς ψάχνουμε απλώς για προμήθειες».

"We're just looking for supplies too."

Ο Αλέξανδρος κατάφερε να μιλήσει.

Alexandros managed to speak.

Συμφώνησαν να μοιραστούν τα όσα βρουν εδώ.

They agreed to share whatever they found here.

Ήταν μια επικίνδυνη αλλά αναγκαία συμφωνία.

It was a dangerous but necessary agreement.

Μετά από λίγο, ο Αλέξανδρος επέστρεψε στη Θάλεια και τον Κώστα, κουβαλώντας τρόφιμα και νερό.

After a while, Alexandros returned to Thaleia and Kostas, carrying food and water.

Τα πρόσωπά τους φωτίστηκαν με ανακούφιση.

Their faces lit up with relief.

Η Θάλεια τον αγκάλιασε σφιχτά.

Thaleia hugged him tightly.

«Τα κατάφερες», ψιθύρισε.

"You made it," she whispered.

Εκείνη την άνοιξη, ο Αλέξανδρος έμαθε κάτι σημαντικό.

That spring, Alexandros learned something important.

Οι δυσκολίες ήταν μεγάλες, αλλά η οικογένεια ήταν πιο δυνατή.

The difficulties were great, but family was stronger.

Οι δοκιμασίες τούς είχαν φέρει πιο κοντά, και ο ίδιος αισθανόταν πιο δυνατός από ποτέ.

The trials had brought them closer, and he felt stronger than ever.

Το μέλλον παρέμενε αβέβαιο, αλλά τώρα ήξερε πως, μαζί, θα μπορούσαν να το αντέξουν.

The future remained uncertain, but now he knew that, together, they could endure it.