Η άνοιξη είχε φτάσει στο Δελφί και η μικρή πόλη ήταν γεμάτη ζωή.

Spring had arrived in Delfi and the small town was full of life.

Ο ήλιος έλαμπε πάνω από τα αρχαία μονοπάτια και οι μυρωδιές από άνθη πλημμύριζαν τον αέρα.

The sun shone over the ancient pathways and the scents of blossoms filled the air.

Ήταν Πάσχα και ο ενθουσιασμός ήταν αισθητός.

It was Pascha (Easter) and the excitement was palpable.

Στην καρδιά αυτής της ζωντανής εικόνας, η Ιάνθη περπατούσε, γεμάτη ενέργεια αλλά και κρυφή ανησυχία.

At the heart of this lively scene, Ianthi walked, full of energy but also with a hidden worry.

Η Ιάνθη ανυπομονούσε να δει τους παλιούς φίλους της, τον Νίκο και την Ελάρα, μετά από τόσο καιρό.

Ianthi was eager to see her old friends, Niko and Elara, after so long.

Θυμόταν τις καλές στιγμές που είχαν περάσει μαζί και ελπίζε να ξαναβρούν το δικό τους ρυθμό.

She recalled the good times they had spent together and hoped they could find their rhythm again.

Καθώς έφτανε στην πλατεία, η καρδιά της χτυπούσε δυνατά.

As she reached the square, her heart was pounding.

Ο Νίκος την περίμενε με το χαρακτηριστικό του χαμόγελο και η Ελάρα στεκόταν δίπλα του, ήρεμη και φιλόσοφη.

Nikos waited for her with his characteristic smile, and Elara stood beside him, calm and philosophical.

Όμως, πίσω από το φως και το γέλιο, η Ιάνθη μπορεί και διέκρινε την αλλαγή.

Yet, behind the light and laughter, Ianthi could discern the change.

Ο Νίκος είχε μια ανησυχία στα μάτια του, ενώ η Ελάρα φαινόταν βαθιά προβληματισμένη.

Nikos had a worry in his eyes, while Elara seemed deeply troubled.

Η παρέλαση του Πάσχα ήταν γεμάτη φωνές και χρώματα.

The Pascha parade was full of voices and colors.

Ξαφνικά, άρχισε να βρέχει και όλοι σκόρπισαν για καταφύγιο.

Suddenly, it began to rain and everyone scattered for shelter.

Οι τρεις φίλοι βρήκαν σκέπη κάτω από ένα μικρό υπερώο.

The three friends found cover beneath a small awning.

Η βροχή ξύπνησε αναμνήσεις.

The rain awakened memories.

Η Ιάνθη, νιώθοντας τη στιγμή σωστή, άνοιξε την καρδιά της: “Φοβάμαι για το μέλλον μου.

Feeling the moment was right, Ianthi opened her heart: “I am afraid for my future.

Η δουλειά μου δεν προχωρά.” Ο Νίκος και η Ελάρα αντάλλαξαν βλέμματα και τότε το έδαφος άνοιξε.

My job is not progressing.” Nikos and Elara exchanged glances and then the ground shifted.

Ο Νίκος παραδέχτηκε, “Νιώθω άδειος.

Nikos admitted, “I feel empty.

Είμαι επιτυχημένος, αλλά κάτι λείπει.” Η Ελάρα πρόσθεσε μ' έναν ήρεμο τόνο: “Έχασα κάτι σημαντικό.

I am successful, but something is missing.” Elara added with a calm tone: “I lost something important.

Προσπαθώ να βρω νόημα ξανά.” Η βροχή τους αγκάλιαζε και μαζί μ' αυτήν και τις αλήθειες τους.

I am trying to find meaning again.” The rain embraced them along with their truths.

Για πρώτη φορά, ένιωσαν πραγματική επαφή.

For the first time, they felt true connection.

Όταν η βροχή άρχισε να κοπάζει, η Ιάνθη ένιωσε μια ανακουφιστική ζεστασιά.

When the rain began to let up, Ianthi felt a comforting warmth.

Οι φίλοι της ήταν μαζί της και αυτή η στήριξη της έδινε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν.

Her friends were with her, and this support gave her the confidence she needed.

Ο ήλιος ξαναβγήκε, συμβολίζοντας μια νέα αρχή.

The sun came out again, symbolizing a new beginning.

Η Ιάνθη πήρε βαθιά ανάσα και με σιγουριά είπε: “Ας παλέψουμε, μαζί, για ό,τι ονειρευόμαστε.” Καθώς περπατούσαν πάλι στην ηλιόλουστη πλατεία, η Ιάνθη είχε μια νέα προοπτική.

Ianthi took a deep breath and confidently said: “Let’s fight, together, for what we dream of.” As they walked again in the sunny square, Ianthi had a new perspective.

Κατάλαβε ότι η ζωή αλλάζει, αλλά οι αληθινοί φίλοι μένουν.

She understood that life changes, but true friends remain.

Αυτή η συνάντηση της είχε δώσει τη δύναμη να αντιμετωπίσει κάθε εμπόδιο που θα ερχόταν.

This meeting had given her the strength to face any obstacle that would come.