Ο Αλέξης κοίταξε τα μαύρα σύννεφα που έρχονταν απειλητικά από τη θάλασσα.

O Alexīs looked at the threatening black clouds coming from the sea.

Βρισκόταν στη Σαντορίνη, στο σπίτι της γιαγιάς του, όπου κάθε Άνοιξη γιορτάζουν την Ορθόδοξη Ανάσταση με μεγάλες γιορτές.

He was in Santorinē, at his grandmother's house, where every Spring they celebrate the Orthodox Resurrection with grand festivities.

Όμως, φέτος, τα πάντα φαινόταν ότι θα χαθούν κάτω από τη βροχή.

However, this year, everything seemed like it would be lost under the rain.

Ο Αλέξης είχε έρθει από την Αθήνα με σκοπό να βοηθήσει στην οικογενειακή παράδοση: να ψήσουν το αρνί για την Πασχαλινή γιορτή.

O Alexīs had come from Athēna with the purpose of helping with the family tradition: to roast the lamb for the Easter celebration.

Ήξερε ότι οι προσδοκίες ήταν μεγάλες.

He knew that the expectations were high.

Το τελευταίο που ήθελε ήταν να απογοητεύσει τη γιαγιά, τον παππού, τους θείους και όλους τους άλλους μέλη της οικογένειας.

The last thing he wanted was to disappoint his grandmother, grandfather, uncles, and all the other family members.

«Θα τα καταφέρουμε,» είπε στον Θέο, τον ξάδελφό του, ενώ έψαχνε τρόπους να προστατεύσει το ψήσιμο από τη καταιγίδα.

"We'll manage," he said to Theō, his cousin, while he was searching for ways to protect the roasting from the storm.

«Ο καιρός θα περάσει.

"The weather will pass."

»Δίπλα τους, η Ελένη, αδερφή του Θέου, κοιτούσε ανήσυχη.

Next to them, Elenē, Theō's sister, watched anxiously.

«Αλέξη, αν δεν σταματήσει η βροχή, τι θα κάνουμε;

"Alexī, if the rain doesn't stop, what will we do?"

» ρώτησε, καθώς μια ριπή ανέμιξε τα μαλλιά της.

she asked, as a gust of wind mixed her hair.

«Θα φτιάξουμε καταφύγιο!

"We'll make a shelter!"

» αποκρίθηκε ο Αλέξης με αυτοπεποίθηση.

Alexīs replied confidently.

Ο Θέος του χαμογέλασε, υποστηρίζοντας τον, και οι δύο άρχισαν να μαζεύουν ξύλα και πανιά.

Theos smiled at him, supporting him, and the two began gathering wood and cloths.

Με βοήθεια από την Ελένη, κατασκεύασαν ένα προσωρινό καταφύγιο γύρω από το πυρ.

With help from Elenē, they built a temporary shelter around the fire.

Ο άνεμος δυνάμωνε, η βροχή έπεφτε με μανία και το αυτοσχέδιο καταφύγιο φαινόταν να μην αντέχει.

The wind was strengthening, the rain was falling furiously, and the makeshift shelter seemed not to withstand.

Ο Αλέξης προσπαθούσε διαρκώς να το ενισχύσει, ελπίζοντας ότι η φωτιά θα μείνει ζωντανή.

Alexīs was constantly trying to reinforce it, hoping that the fire would stay alive.

Η οικογένεια παρακολουθούσε με αναμμένη αγωνία.

The family watched with lit anxiety.

Οι στιγμές φάνηκαν αιώνες μέχρι που σιγά-σιγά η φωτιά έκανε το θαύμα της.

The moments felt like ages until slowly the fire did its miracle.

Το αρνί ψήθηκε.

The lamb was roasted.

Οι σταγόνες άρχισαν να πεθαίνουν και η καταιγίδα υποχώρησε, αφήνοντας τον κόσμο γεμάτο ευγνωμοσύνη.

The raindrops started to die, and the storm subsided, leaving everyone full of gratitude.

Ο Αλέξης ένιωσε κάτι διαφορετικό μέσα του.

Alexīs felt something different inside him.

Είχε καταφέρει όχι μόνο να σώσει το Πάσχα, αλλά και να επανασυνδεθεί με τις ρίζες του, τις παραδόσεις του.

He had managed not only to save Easter but also to reconnect with his roots, his traditions.

Όλοι μαζεύτηκαν γύρω από το τραπέζι, κάτω από τη στέγη που έχτισε ο Αλέξης με τα χέρια του.

Everyone gathered around the table, beneath the shelter that Alexīs had built with his hands.

Η κάθε μπουκιά, το κάθε γέλιο, ήταν δοξασία της επιμονής και ενότητας τους.

Every bite, every laugh, was a celebration of their persistence and unity.

Και εκείνος ένιωθε πως είχε πια κερδίσει μια νέα θέση, μέρος της διασυνδεμένης κληρονομιάς του, σκάβοντας βαθύτερα στην καρδιά του τόπου και της οικογένειάς του.

And he felt as if he had now won a new place, part of his interconnected heritage, digging deeper into the heart of his place and his family.