
When Cliffs Inspire: An Unlikely Artist and Poet's Journey
FluentFiction - Irish
When Cliffs Inspire: An Unlikely Artist and Poet's Journey
Tá sé fuar i mí Eanáir ar Aillte an Mhothair, áit a théann cuairteoirí chun síochána agus inspioráid a fháil.
It is cold in January at Aillte an Mhothair (Cliffs of Moher), a place where visitors go to find peace and inspiration.
Tá seasamh gaoithe láidir ar an gcósta, agus fuaim na dtonnanna i bhfad thíos.
There is a strong wind blowing on the coast, and the sound of waves far below.
Ar maidin luath, téann Niamh amach go dtí na haillte le palait agus peann sa lámh.
Early in the morning, Niamh goes out to the cliffs with a palette and pen in hand.
Tá sí ag lorg rud éigin nua chun a cuid ealaíne a mhaisiú.
She is searching for something new to adorn her art.
Tá fonn uirthi a saol a athrú agus tá sí ag éisteacht le moladh a cara, Aoife, a dúirt léi dul ann le haghaigh smaointe úr.
She longs to change her life and is following the advice of her friend, Aoife, who told her to go there for fresh ideas.
Ní fada ón áit ina bhfuil Niamh, tá Cillian ina sheasamh leis féin.
Not far from where Niamh is standing, Cillian is by himself.
Tá writhe liteartha ag Cillian, ach is beag focal atá á fháil aige na laethanta seo.
Cillian has literary struggles, and he isn't receiving many words these days.
Tá íomhá an-sollúnta ar a aigne agus leabhar nótaí i gcónaí á iompar aige.
He has a very solemn image on his mind and always carries a notebook.
Gan é a bheith agat, tagann sé chuige agus é ag breathnú amach ar fhairsinge na farraige.
Without intending to, inspiration comes to him as he gazes out at the vastness of the sea.
Agus ní fada ina dhiaidh sin, tosaíonn sé ag scrúdú línte dánta sa mhéid a scríobhann sé.
And not long after, he begins examining lines of poetry in what he writes.
Feiceann siad a chéile ar an uaireadóir amharc céanna, suíomh atá díreach lasmuigh den phríomhbhealach turasóireachta.
They see each other at the same viewing point, a spot just outside the main tourist path.
Aon uair is gá do Cillian comhrá a dhéanamh le Niamh, bíonn sí tuirseach.
Whenever Cillian needs to talk with Niamh, she seems tired.
Ach bíonn guth socair aige agus bíonn aoibh gháire air.
But he has a calm voice and a smile on his face.
"Tá súil agam go bhfuil na haillte ag tabhairt duit an inspioráid atá á chuardach agat," a deir sé.
"I hope the cliffs are giving you the inspiration you're seeking," he says.
Ansin, tugann Cillian faoi deara go bhfuil Niamh ag féachaint ar na scáthanna ar an bhfarraige, an uair sin nuair a bhíonn dorchadas ag teacht isteach agus éadrom ag imeacht.
Then Cillian notices that Niamh is looking at the shadows on the sea, at that time when darkness is coming in and light is fading.
"Ba chlóis súl é dom, i gcás nach raibh mé in ann rud éigin doimhne a bhaint amach," arsa Niamh.
"It was an eye-opener for me, when I couldn't grasp something profound," says Niamh.
Leis sin, aimsíonn siad nasc idir a n-inspioráidí.
With that, they find a connection between their inspirations.
Nuair a thógann siad turas gearr go dtí suíomh níos compordaí, suíonn siad síos le chéile ar an talamh fliuch, Cillian ag léamh ceann dá dhánta nach raibh foilsithe go fóill.
When they take a short walk to a more comfortable spot, they sit together on the wet ground, Cillian reading one of his unpublished poems.
Agus de réir mar a chailltear grian an lae, cruthíonn síobán ar na haillte.
As daylight fades, a breeze ripples across the cliffs.
Tosaíonn Niamh ag tarraingt, línte tanaí, gasta, á tharraingt ag áilleacht nádúrtha agus cruthaitheacht nua-aimseartha.
Niamh starts sketching, drawing thin, quick lines, driven by natural beauty and modern creativity.
Téann sí isteach ábláid na bhfála go seasta agus ábalta íomhá nua a chur i gcruth.
She delves into the texture of the landscape steadily and skillfully, giving shape to a new image.
Sula bhfágann siad, mhalartaíonn siad seoltaí ríomhphoist.
Before they leave, they exchange email addresses.
Tá fonn orthu tacú lena chéile agus leanúint leis an obair a thosaigh.
They are eager to support each other and continue the work that has begun.
Agus tá gealltanas acu.
And they make a promise.
Gan a bheith aineolach, tá síolta caidrimh bríomhar plandáilte.
Unbeknownst to them, the seeds of a vibrant relationship have been planted.
Filleann Niamh go Baile Átha Cliath le spiorad a spreagadh, agus níl aon bloc cruthaitheachta fágtha ag Cillian, mar go bhfuil a dhóchas athfhionnta agus spéis úr sa scríbhneoireacht.
Niamh returns to Baile Átha Cliath (Dublin) with a renewed spirit, and Cillian no longer has a creative block, as his hope is refreshed and he has a newfound interest in writing.
Ag teacht abhaile, tuigeann Niamh sin, go minic, nach bhfuil inspioráid as láthair, ach go mbíonn sé ag seasamh in aice linn féin, réidh.
Upon returning home, Niamh realizes that, often, inspiration is not absent, but is standing right beside us, ready.
Is í seo ach fómhar an t-amhráin agus brí nua san úire.
This is just the harvest of the song and a new meaning in renewal.
Tháinig an Spiorad Naofa chuig an Imeach – an áit inar rugadh earrach as fhuar geimhreadh.
The Holy Spirit came to the Event—the place where spring was born from the cold of winter.