
Finding Peace in Glendalough: A Journey of Renewal
FluentFiction - Irish
Finding Peace in Glendalough: A Journey of Renewal
Ar lá fuar, geal, i mí Feabhra, bhí Cillian ag teacht chun na hoibre i nGlendalough.
On a cold, bright day in February, Cillian was coming to work in Glendalough.
Bhí an aimsir fós an-gheimhriúil agus an sneachta ag brath ar na craobha.
The weather was still very wintry, and the snow was hanging on the branches.
Bhí sé ag dul i bponc toisc go raibh sé díreach tagtha ar ais ó bhruitíneach.
He was in a bit of a bind as he had just returned from a bout with the measles.
Cinneadh a rinne sé le hiontaoibh i dtaobh sos a thógáil ón saol i mBaile Átha Cliath agus teacht chuig na seanfháilt espectála.
He had made a decision with confidence to take a break from life in Dublin and come to the ancient welcoming landscapes.
Bhí Cillian i gcónaí díograiseach faoi stair na hÉireann.
Cillian had always been enthusiastic about the history of Ireland.
An lá seo, bhí sé ag iarraidh teacht ar a shuaimhneas féin i measc íomhánna staire Glendalough.
This day, he wanted to find his own peace among the historical images of Glendalough.
Bhí strus an tsaoil á phlé le Maeve, a chara óige.
He was discussing the stresses of life with Maeve, his childhood friend.
Thacaigh sí go mór leis, ach bhí sí féin faoi bhrú.
She was a great support to him, but she was under pressure herself.
Agus Cillian ag siúl timpeall na suíomh, bhuail sé le bean óg darb ainm Aisling.
As Cillian walked around the site, he met a young woman named Aisling.
Bhí sí ina treoraí ann, le croí bog agus meon tuisceanach.
She was a guide there, with a kind heart and an understanding demeanor.
Thug sí cuireadh dó go mbeadh sí sa suíomh, ag cuidithe leis na daoine eile agus ag insint na scéalta faoin mbrón Breeze ar an mbonnlíne ag snámh ina mbád lastuas.
She invited him to be at the site, helping with the other people and telling stories about the sorrowful Breeze on the shoreline floating in their boat above.
Óna seisiún comhrá le Aisling, fuair Cillian misneach.
From his conversation session with Aisling, Cillian gained courage.
Mhol sí dó a scéal féin a insint agus na háthais is béag a thapú sa lá.
She encouraged him to tell his own story and seize the small joys in the day.
Bhí sí ag insint dó faoin finscéalta ar Lá Fhéile Bríde, ar lá sona go minic le tosú úr an gheimhridh.
She was telling him about the legends surrounding St. Brigid's Day, often a happy day marking a fresh start of winter.
Oíche amháin, bhí sé ach ina aonar ar imeall an Loch Uachtarach.
One night, he found himself alone by the edge of the Upper Lake.
Bhí an spéir soiléir agus b' fhéidir leis an ngealach a fheiceáil ag damhsa ar an uisce.
The sky was clear, and he could see the moon dancing on the water.
Labhair Cillian lena ghnáth-chléithníocht.
Cillian spoke with his usual humor.
Mhothaigh sé mar go raibh faoiseamh faighte aige, na smaointe éadóchasacha ag sá.
He felt as if he had found relief, the despairing thoughts ebbing away.
Tháinig síocháin air.
Peace came over him.
Le háthas croí, d'fhill sé ar Bhaile Átha Cliath.
With a joyful heart, he returned to Dublin.
Bhí a chorp níos aclaí, a spiorad níos solasta.
His body was fitter, his spirit more enlightened.
Thuig sé anois níos mó ar a cheangal lena ré híostrach agus gurb é a éigin féin an bunús leis an tsíocháin.
He now understood more about his connection to his historical past and that his own self was the foundation of peace.
Tuigeann sé go bhfuil an cuidiú riachtanach in amanna agus nach é sin náire ar bith.
He realized that seeking help was necessary at times and that there was no shame in it.
Ainmníodh an sueach seo mar bhuachaint don saol nua de ghnáth-shean scéalta, fillt le ré agus todhchaí.
This adventure was named as a victory for the new life of ordinary stories, intertwined with past and future.
Mhéadaigh sé a mheas ar shaol, tuiscint ar an simplíocht agus na háthais iontu.
It enhanced his appreciation for life, understanding of simplicity, and the joys within.
Chuaigh na háiteanna in ann grá i gcuimhin a chroí agus i gcumhacht an radharc, ní sin an bealach deireanach ach an tús úr.
The places stirred love in his heart and the power of the view, not as the last path but a fresh beginning.