
Unearthing Secrets: Niamh's Quest at Brú na Bóinne
FluentFiction - Irish
Unearthing Secrets: Niamh's Quest at Brú na Bóinne
Bhí ceo éadrom ag scinneadh timpeall ar Bhrú na Bóinne, ag dul i bhfolach ó dhaoine céard a bhí i seanchroí an séadchomhartha sinsearach seo.
A light mist was swirling around Brú na Bóinne, hiding from people what lay in the ancient heart of this senior monument.
Bhí gach rud ag Niamh, an t-archaeolaí diograiseach, ar intinn aici seandraca a aimsiú i ngaobhar ar a fhios aici a bhí ag iompair rúndacht mhór i gcroílár a talún dúchais.
Niamh, the dedicated archaeologist, had her mind set on finding an artifact nearby, knowing it carried great mystery at the core of her native land.
Ach bhí rud éigin iontach níos faide ná a sprioc ag sábháil a bheith níos gaire.
But something extraordinary was saving up to be closer than her goal.
Bhí an geimhreadh go domhain sa tír, agus leis an tuarastal a bhí le fáil, bhí fuinneamh ag Niamh gan aon leisce.
Winter was deep in the country, and with the salary she was getting, Niamh had energy without hesitation.
Ach taobh istigh di, bhí brónufóil ag dul i méid.
But inside her, melancholy was growing.
Ar bharr sin, thosaigh sí ag mothú laghdú tobann sa neart ina colainn.
On top of that, she began to feel a sudden decrease in the strength in her body.
Tinnis mistéireach a bhí riamh le fáil i bplód iomlán, ag cur bac ar a hintinn.
Mysterious illnesses had always been in full throng, hindering her mind.
Léirigh Eamon, an staraí háitiúil a bhí solváilte i dtraidisiún agus amhrasach faoin a teoiric, a shúile crua mar a bhiodh an gestasta ag dul ar aghaidh.
Eamon, the local historian steeped in tradition and dubious about her theory, fixed his hard eyes as if assessing the situation.
"Ní féidir leis an áit seo a thabhairt suas chomh héasca," arsa Niamh, ag breathnú aníos, ag taispeáint dúthracais.
"This place cannot be given up so easily," said Niamh, looking up, showing determination.
Bhí Siobhán, an altra dílis le Niamh, fós ag fanacht go fonnmhar, ag tabhairt aire do shláinte a cara.
Siobhán, the faithful nurse to Niamh, was still waiting eagerly, caring for her friend's health.
"B'fhéidir cuid den díspeagadh sin a thógáil go mall, a Niamh," arsa Siobhán go bog, ag tabhairt dá cófra na leigheasanna a d'fhan uirthi.
"Maybe take some of that defiance slowly, Niamh," said Siobhán softly, reaching into her bag for the remedies waiting there.
Bhí an lae ag druidim chuig an deireadh nuair a shroich Niamh an slí isteach a sílimh chuig an seomra rúnda.
The day was drawing to a close when Niamh reached the entrance she believed led to the secret room.
Ach ag an bpointe criticiúil seo, bhraith sí an tinnis ag ciorcalú níos doimhne di.
But at this critical point, she felt the illness circling more deeply within her.
Dhiúltaigh Eamon agus Siobhán a ligean di leanúint ar aghaidh.
Eamon and Siobhán refused to let her continue.
Sheas siad dhá thaobh ag lorg ina tuairim.
They stood on either side, seeking out her opinion.
Le glóthach de chonspóid ina croí agus tuisceant á fháil aici, thug Niamh aghaidh ar an bhfírinne.
With a mix of conflict in her heart and understanding taking hold, Niamh faced the truth.
"Tá mo shláinte agus mo chairde tábhachtach," ar sí, glanfhónta.
"My health and my friends are important," she said, sincerely.
D'éist sí le hEamon agus Siobhán, agus ó shin amach bhí an chuma dhearfach i láthair.
She listened to Eamon and Siobhán, and from then on a positive outlook was present.
D'fhág sí ársaíocht an uaigh le fear nó dhó, ag fanacht le cuimhní cinn nua a chruthú.
She left the ancient mystery behind, waiting to create new memories.
D'fhoghlaim Niamh riamh gur fiú níos mó é a bheith slán sábháilte agus leis an tacaíocht atá ar fáil ná a bheith i measc na mbalways a bhí.
Niamh learned it was worth more to be safe and with the support available than to be among the secrets that were.
Agus bhain brú na scéalta seo, an ngealsholas a bhí ag insoireachtagain, fáiltiú údar nuair a thagann deireadh leis.
And the weight of these stories, the bright light that was shining, welcomed clarity when the end came.