
Saoirse's Secret: Unleashing Dreams at a Dublin Coffee Mill
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Saoirse's Secret: Unleashing Dreams at a Dublin Coffee Mill
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí gaoth fhionnuar an fhómhair ag siúl tríd sráideanna Bhaile Átha Cliath, agus bhí cuma spreagúil ar an lá.
A cool autumn wind was walking through the streets of Baile Átha Cliath, and the day had an invigorating look.
Bhí Aoife agus Cillian ag siúl síos Bóthar Mhic Giolla àdavihche, ag déanamh a mbealach chuig a rún beag féin: an muileann caife áitiúil.
Aoife and Cillian were walking down Bóthar Mhic Giolla, making their way to their own little secret: the local coffee mill.
Bhí siad ag dul trasna an bhóthair, nuair a shroich siad an doras adhmaid donn trom a raibh "Saoirse's Roastery" scríofa air le caligraf gleoite.
They were crossing the road when they reached the heavy brown wooden door with "Saoirse's Roastery" written on it in cute calligraphy.
Chaith Cillian súil ar Aoife agus d'fhiafraigh sé, "An bhfuil tú cinnte faoi seo?"
Cillian glanced at Aoife and asked, "Are you sure about this?"
Aoife, le gliondar ina súile, dúirt sí, "Tá mé cinnte, Cillian. Tá mé ag iarraidh rud speisialta inniu."
Aoife, with excitement in her eyes, said, "I am sure, Cillian. I'm looking for something special today."
D'oscail siad an doras, agus bhuail boladh saibhir dola roisteáilte isteach ina cumhra.
They opened the door, and the rich aroma of roasted coffee tickled their senses.
Bhí lámha Aoife á dtreorú chuig na stórtha stáin go léir ar na seilfeanna adhmaid, gach ceann ag tabhairt fáilte roimhe le líontán de chaife i stíleanna éagsúla.
Aoife's hands led her to the tin containers on the wooden shelves, each one welcoming her with an array of coffee in various styles.
Ach bhí a haire á díriú ar bhosca beag ag an gcúl, as seo an áit a raibh Saoirse féin ag obair.
But her attention was focused on a small box in the back, where Saoirse herself was at work.
Tháinig Saoirse isteach sa radharc, bean le dath gruaige liathchaol agus cruth a raibh meascán idir údarás agus cúram ag baint leis.
Saoirse came into view, a woman with silver-streaked hair and a character that was a mix of authority and care.
"Fáilte, Aoife," a dúirt sí le meangadh beag.
"Welcome, Aoife," she said with a small smile.
Bhí a fhios aici go raibh caidreamh speisialta ag Aoife leis an gcaife, é ag dul níos faide ná gnáth-thomhaltas.
She knew that Aoife had a special relationship with coffee, one that went beyond ordinary consumption.
"D’inis tú dom faoi roinnt pónairí speisialta, Saoirse," a dúirt Aoife.
"You told me about some special beans, Saoirse," Aoife said.
Bhí sciathán ina guth, meascán de néaróg agus eagla.
Her voice had a slight tremor, a mix of nerves and anticipation.
Bhí sí ag iarraidh iad a cheannach le haghaidh a brionglóidí féin, a bheith ina húinéir caife uair amháin.
She wanted to buy them for her own dreams, to be a coffee owner one day.
Ach bhí Saoirse conspóideach.
But Saoirse was hesitant.
"Bhí na pónairí sin mar chuid de mo bhailiúchán príobháideach. Tá siad an-annamh."
"Those beans are part of my private collection. They are very rare."
Ciarlais Aoife a súile ar talamh ar feadh soicind, ach ansin d'ardaigh sí a súile ar ais suas le muinín nua-fhaighte.
Aoife momentarily cast her eyes to the ground, but then she looked back up with newfound confidence.
"Saoirse, is mó rud é seo ná díreach caife domsa. Is é seo mo phaisean.
"Saoirse, this is more than just coffee to me. This is my passion.
Tá brionglóid agam tráth amháin, b’fhéidir, a bheith mar tú féin.
I dream that one day, maybe, I could be like you.
Bhí mé ag iarraidh rud éigin fíor-eisceachtúil a dhéanamh le mo bhialann beag.
I wanted something truly exceptional for my little café.
B fearful mé," a dúirt Aoife go paiseanta.
I was hoping," Aoife said passionately.
Bhí Saoirse ag stánadh isteach i súile Aoife, ag cuimhneamh ar laethanta ina óige féin.
Saoirse stared into Aoife's eyes, recalling the days of her own youth.
Bhí sí ann uair amháin, céim i lár an bhealaigh idir aislingí móra agus réaltacht.
She had been there once, standing in the middle of dreams and reality.
Bhí sí á spreagadh.
She was inspired.
"Ceart go leor," a dúirt sí, le béal aníos cosúil le múineadh pearsanta.
"Alright," she said, with an encouraging smile.
"Tabharfaidh mé an méid beag dóibh.
"I'll give you a little.
Ach caithfidh tú é a úsáid chun rud éigin iontach a dhéanamh. Gealltanas?"
But you must use it to create something wonderful. Promise?"
Aoife, le fonn anonn orm, aistrigh sí a lámh chun lámh Saoirse a chroitheadh. Mheasc dearbhaíocht féinchinnte a croí. "Geallaim," a dúirt sí go sásta.
Aoife, eagerly extending her hand to shake Saoirse's, filled with self-assured determination, said, "I promise," happily.
Tháinig Aoife agus Cillian amach as an siopa le smaointe sofheicthe nua sa mhála.
Aoife and Cillian walked out of the shop with visible new ideas in the bag.
Rinne an dá chara madalán fada suas an tsráid agus bhí an spéir ghlan an fhómhair os a gcionn ag soilsiú do todhchaí Aoife, lán de chaife, cairdeas, agus aislingí nua.
The two friends strolled leisurely up the street, the clear autumn sky above them lighting the future for Aoife, full of coffee, friendship, and new dreams.