Jan is een jongen uit Amsterdam, die dol is op zijn fiets en zijn mobiele telefoon.

Jan is a boy from Amsterdam who loves his bike and his mobile phone.

Hij woont in een gezellig huis, dichtbij de mooie grachten die Amsterdam heeft.

He lives in a cozy house close to the beautiful canals that Amsterdam has.

Op een zonnige middag was hij op pad.

One sunny afternoon, he was out and about.

"Oh kijk naar die mooie brug!"

"Oh look at that beautiful bridge!"

Jan pakte snel zijn telefoon.

Jan quickly grabbed his phone.

Hij hield zoveel van die mooie huizen en bruggen.

He loved those beautiful houses and bridges.

Hij wilde een selfie maken om te laten zien hoe mooi Amsterdam is.

He wanted to take a selfie to show how beautiful Amsterdam is.

Maar oh jee, daar gaat het mis.

But oh dear, things went wrong.

Jan let niet goed op.

Jan wasn't paying attention.

Hij ziet het randje van de brug niet.

He didn't see the edge of the bridge.

Plotseling ging zijn fiets naar voren.

Suddenly, his bike went forward.

"Aaah!"

"Aaah!"

schreeuwde Jan.

Jan screamed.

SPLASH!

SPLASH!

Jan viel in de gracht, met zijn fiets en zijn telefoon.

Jan fell into the canal, with his bike and his phone.

De mensen op de brug keken geschrokken.

The people on the bridge looked shocked.

Ze riepen "Ben je oké?"

They called out, "Are you okay?"

Jan kwam boven water en zei "Ja, ik ben oké."

Jan emerged from the water and said, "Yes, I'm okay."

Maar hij was nat en koud.

But he was wet and cold.

Zijn telefoon was ook nat en werkte niet meer.

His phone was also wet and no longer working.

Zijn mooie dag was ineens niet zo mooi meer.

His beautiful day suddenly wasn't so beautiful anymore.

Een vriendelijke mijnheer hielp Jan uit het water.

A friendly man helped Jan out of the water.

Hij zei: "Volgende keer moet je beter kijken, jongen.

He said, "Next time, pay better attention, young man.

De grachten zijn geen zwembad."

The canals are not a swimming pool."

Iedereen lachte om de grap.

Everyone laughed at the joke.

Jan lachte ook, maar hij schaamde zich een beetje.

Jan laughed too, but he was a little embarrassed.

Thuis kreeg Jan droge kleren aan.

At home, Jan put on dry clothes.

Zijn moeder hing zijn natte kleren te drogen.

His mother hung his wet clothes up to dry.

Ze maakte een kop warme chocolademelk voor hem.

She made a cup of hot chocolate for him.

"Volgende keer beter uitkijken, Jan" zei ze.

"Next time, watch out more carefully, Jan," she said.

Jan knikte.

Jan nodded.

Hij wist dat ze gelijk had.

He knew she was right.

Jan's telefoon was stuk.

Jan's phone was broken.

Hij was verdrietig maar hij leerde een belangrijke les.

He was sad, but he learned an important lesson.

De volgende keer dat hij een selfie wilde maken, stopte hij helemaal met fietsen.

The next time he wanted to take a selfie, he would stop completely before doing so.

Het leven in Amsterdam ging door.

Life in Amsterdam went on.

Jan fietste weer over de bruggen en langs de grachten.

Jan rode his bike over the bridges and along the canals again.

Maar hij was nu voorzichtiger.

But he was more cautious now.

Hij wilde nooit meer een duik in de gracht nemen.

He never wanted to take a dive into the canal again.

En zo leefde Jan in zijn mooie stad Amsterdam.

And so, Jan lived in his beautiful city of Amsterdam.

Hij maakte veel foto's, maar altijd veilig.

He took many photos, but always safely.

Hij fiets elke dag met veel plezier rond.

He rides his bike every day with great joy.

Maar fietsen en selfies maken tegelijkertijd?

But biking and taking selfies at the same time?

Dat doet hij nooit meer.

He will never do that again.