Op een mooie zomerdag in Amsterdam, was er een meisje genaamd Anne.

On a beautiful summer day in Amsterdam, there was a girl named Anne.

Anne hield van selfies.

Anne loved taking selfies.

Ze was altijd op zoek naar het perfecte plaatje.

She was always looking for the perfect shot.

Die dag was ze op haar fiets, op zoek naar een mooie windmolen om te fotograferen.

That day, she was on her bike, searching for a beautiful windmill to photograph.

Thijs, een goede vriend van Anne, was ook in de stad.

Thijs, a good friend of Anne's, was also in the city.

Hij was op bezoek bij zijn oma, die in de buurt woonde.

He was visiting his grandmother, who lived nearby.

Thijs hield van buiten zijn en was altijd klaar voor een nieuw avontuur.

Thijs loved being outdoors and was always ready for a new adventure.

Terwijl Anne door de smalle straatjes van de Jordaan fietste, zag ze een prachtige windmolen.

As Anne cycled through the narrow streets of the Jordaan, she spotted a beautiful windmill.

Ze kon niet wachten om hem op de foto te zetten.

She couldn't wait to capture it in a photo.

Ze haalde haar telefoon uit haar zak, hield hem omhoog en klikte op de camera.

She took her phone out of her pocket, held it up, and clicked on the camera.

Maar o jee, in haar enthousiasme was ze even vergeten dat ze op haar fiets zat.

But oh dear, in her excitement, she momentarily forgot that she was on her bike.

Plotseling verloor Anne haar evenwicht.

Suddenly, Anne lost her balance.

Met een grote plons, viel ze in de gracht.

With a big splash, she fell into the canal.

Ze kon niet zwemmen en was erg bang.

She couldn't swim and was very scared.

Ondertussen liep Thijs in de buurt toen hij het geschreeuw hoorde.

Meanwhile, Thijs was nearby when he heard the shouting.

Hij keek op en zag Anne in het water.

He looked up and saw Anne in the water.

Zonder na te denken sprong Thijs de gracht in om Anne te redden.

Without hesitation, Thijs jumped into the canal to rescue Anne.

Maar de gracht was dieper dan Thijs had gedacht.

But the canal was deeper than Thijs had anticipated.

Hij probeerde met alle macht naar de kant te zwemmen, maar zijn schoenen waren zwaar en hij kwam niet vooruit.

He tried his best to swim to the edge, but his shoes were heavy, and he couldn't make progress.

Nu zat ook Thijs vast in de gracht.

Now Thijs was also stuck in the canal.

Gelukkig waren er veel mensen die dit zagen gebeuren.

Fortunately, many people saw this happening.

Een aardige man met een boot was in de buurt.

A kind man with a boat was nearby.

Hij voer snel naar Anne en Thijs toe.

He quickly sailed towards Anne and Thijs.

Hij hielp hen uit het water en bracht ze veilig aan wal.

He helped them out of the water and brought them safely to shore.

Anne en Thijs waren erg dankbaar.

Anne and Thijs were very grateful.

Ze waren geschrokken, maar ook blij dat ze door de aardige man gered waren.

They were frightened, but also relieved that they had been saved by the kind man.

Van het voorval maakten ze een selfie met de man en de windmolen op de achtergrond, maar dit keer veilig op de kant.

They took a selfie with the man and the windmill in the background, but this time safely on dry land.

Van die dag leerden ze een hele belangrijke les.

From that day on, they learned a very important lesson.

Voortaan maakten ze nog steeds selfies, maar ze keken altijd goed uit waar ze liepen of fietsten.

They still took selfies, but they always paid attention to where they were walking or cycling.

En als ze naar een windmolen wilden, namen ze voortaan de boot.

And if they wanted to go to a windmill, they would take a boat from now on.

Zo kwam er een bevredigend einde aan hun grote avontuur en leerden ze een belangrijke les.

Thus, their great adventure came to a satisfying end, and they learned an important lesson.

Vanaf die dag waren Anne, Thijs en de aardige man met de boot de beste vrienden.

From that day on, Anne, Thijs, and the kind man with the boat became the best of friends.