De wind blies door Jan's haar terwijl hij op zijn fiets sprong.

The wind blew through Jan's hair as he hopped on his bike.

Hij zuchtte, keek naar het broodje haring in zijn hand en dan naar de drukke straten van Amsterdam, vol mensen, auto's en andere fietsers.

He sighed, looked at the herring sandwich in his hand, and then at the busy streets of Amsterdam, full of people, cars, and other cyclists.

"Het is tijd", zei hij zachtjes tegen zichzelf, en met de moed die hij kon verzamelen, begon hij te fietsen.

"It's time," he said softly to himself, and with all the courage he could gather, he started cycling.

De Damrak straat, vol met winkels en mensen, was zijn eerste obstakel.

Damrak street, filled with shops and people, was his first obstacle.

Hij moest zijn balance bewaren, van zijn broodje haring genieten en andere fietsers vermijden.

He had to maintain his balance, enjoy his herring sandwich, and avoid other cyclists.

Daar bovenop kwamen de duiven.

On top of that, there were pigeons.

Ze vlogen laag, zwaaiden om zijn hoofd.

They flew low, swooping around his head.

Jan hield zijn broodje hoger, weg van hun graaiende snavels.

Jan held his sandwich higher, away from their grasping beaks.

Hij sloeg af naar de smalle Kalverstraat, waar mensen winkelden en liepen zonder acht te slaan op de fietsers.

He turned onto the narrow Kalverstraat, where people shopped and walked without paying attention to cyclists.

Een kind schoot plotseling uit een winkel, een bal achterna.

Suddenly, a child shot out of a store, chasing a ball.

Jan wierp een snelle blik op zijn broodje haring, maakte een scherpe bocht en wist het kind maar net te ontwijken.

Jan glanced quickly at his herring sandwich, made a sharp turn, and barely avoided the child.

Na de Kalverstraat was de grachtengordel waar toeristen en inwoners genoten van de schoonheid van de stad.

After Kalverstraat came the canal belt, where tourists and locals enjoyed the beauty of the city.

Bruine cafés, bloemrijke boompjes en historische gevels maakten het een mooie, maar gevaarlijke plek voor een fietser met een broodje haring.

Brown cafés, flowery trees, and historic facades made it a beautiful but dangerous place for a cyclist with a herring sandwich.

Hij week uit voor een groep toeristen en voelde plotseling een wiebel onder zijn voet - een kasseiensteen was los.

He swerved to avoid a group of tourists and suddenly felt a wobble under his foot - a cobblestone was loose.

Met nog maar een hand op zijn stuur, sperde Jan zijn ogen wijd open terwijl hij naar voren leunde om zijn evenwicht te bewaren.

With only one hand on his handlebars, Jan widened his eyes as he leaned forward to maintain his balance.

Het leek een eeuwigheid te duren, maar uiteindelijk won zijn gewicht het van de zwaartekracht.

It seemed to last an eternity, but eventually his weight overcame gravity.

Zijn achterband gleed weg en met een harde klap belandde hij op de grond – maar hij hield zijn broodje haring nog steeds hoog in lucht.

His rear tire slipped away and he landed on the ground with a loud thud – but he still held his herring sandwich high in the air.

Kreunend stond hij op, struikelend op zijn fiets.

Groaning, he stood up, stumbling over his bike.

Zijn broek was scheurd, zijn hand gekneusd, maar zijn broodje haring?

His pants were torn, his hand bruised, but his herring sandwich?

Perfect intact.

Perfectly intact.

Met een triomfantelijke glimlach, fietste Jan verder, zijn smaakpapillen tingelend van de haring.

With a triumphant smile, Jan continued cycling, his taste buds tingling from the herring.

Hij had het onmogelijke bereikt.

He had achieved the impossible.

Amsterdam met al haar drukte en chaos, had hem uitgedaagd en hij had overwonnen.

Amsterdam with all its hustle and chaos had challenged him, and he had overcome it.

En zo gaat het verhaal, van de man die de straten van Amsterdam trotseerde, alles voor het behoud van zijn broodje haring.

And thus ends the story of the man who braved the streets of Amsterdam, all for the preservation of his herring sandwich.