In het hart van Amsterdam liepen twee beste vrienden genaamd Jaap en Lotte.

In the heart of Amsterdam, two best friends named Jaap and Lotte were walking.

Ze waren lachend en pratend, genietend van hun avontuur in de stad.

They were laughing and talking, enjoying their adventure in the city.

Amsterdam, vol grachten en mooie oude huizen, was als een sprookje.

Amsterdam, full of canals and beautiful old houses, was like a fairytale.

Maar plotseling merkten ze iets vreemds.

But suddenly they noticed something strange.

Ze keken om zich heen, de huizen leken te draaien, de straten te kruisen.

They looked around, the houses seemed to be spinning, the streets crossing.

Ze waren verdwaald in de smalle en kronkelende straten van Amsterdam.

They were lost in the narrow and winding streets of Amsterdam.

"Zijn we verloren?"

"Are we lost?"

vroeg Lotte.

Lotte asked.

Jaap lachte en zei: "Nee, we zijn op avontuur!".

Jaap laughed and said, "No, we are on an adventure!"

Ze lachten samen en liepen verder.

They laughed together and kept walking.

Maar ze wisten niet dat hun avontuur net begonnen was.

But they didn't know that their adventure had just begun.

Plotseling liepen ze een smal paadje op.

Suddenly, they entered a narrow path.

Ze keken omlaag naar de grond en zagen, tot hun verbazing, twee witte lijnen.

They looked down at the ground and saw, to their astonishment, two white lines.

"Is dit een fietspad?"

"Is this a bike path?"

vroeg Jaap.

asked Jaap.

Maar voordat hij zijn vraag kon afmaken, hoorden ze een hoop toeters en bellen.

But before he could finish his question, they heard a lot of honking and ringing bells.

Het was een gek gezicht!

It was a crazy sight!

Fietsers kwamen vanuit alle richtingen, zigzaggend om Jaap en Lotte heen.

Cyclists were coming from all directions, zigzagging around Jaap and Lotte.

"Pas op!"

"Watch out!"

riepen ze.

they shouted.

"Dit is een fietspad!"

"This is a bike path!"

Een oudere man met een grote snor en een oranje tulband op zijn helm scheerde dicht langs Lotte.

An older man with a big mustache and an orange turban on his helmet narrowly passed Lotte.

"Dit is Amsterdam, geen plek om te lopen!"

"This is Amsterdam, not a place for walking!"

riep hij boos.

he yelled angrily.

Jaap en Lotte kleurden rood van schaamte.

Jaap and Lotte blushed with embarrassment.

Ze hadden dit prachtige fietspad totaal verward!

They had completely mistaken this beautiful bike path!

Overal om hen heen waren boze fietsers, sommige lachten, sommige waren boos, maar allemaal moesten ze zigzaggen om Jaap en Lotte heen.

Angry cyclists were all around them, some were laughing, some were mad, but all had to zigzag around Jaap and Lotte.

Het was een chaotisch tafereel, maar het was ook grappig.

It was a chaotic scene, but also funny.

Jaap en Lotte lachten ondanks de chaos.

Jaap and Lotte laughed despite the chaos.

Ze stapten opzij van het fietspad en keken toe hoe de boze fietsers hun weg vervolgden.

They stepped aside from the bike path and watched the angry cyclists continue on their way.

Het was een wilde, gekke dag in Amsterdam.

It was a wild, crazy day in Amsterdam.

Na hun avontuur op het fietspad, leerden Jaap en Lotte een belangrijke les.

After their adventure on the bike path, Jaap and Lotte learned an important lesson.

Altijd opletten, want Amsterdam is vol verrassingen.

Always pay attention, because Amsterdam is full of surprises.

Ze lachten erom en vervolgden hun tocht, nu iets wijzer en nog betere vrienden dan eerst.

They laughed about it and continued their journey, now a bit wiser and even better friends than before.

Vanaf die dag keken Jaap en Lotte altijd eerst naar de grond voor ze een straat overstaken.

From that day on, Jaap and Lotte always looked down at the ground before crossing a street.

Ze noemden het hun "Amsterdamse les".

They called it their "Amsterdam lesson".

En hoewel ze nog een paar keer verdwaalden, belandden ze nooit meer op een fietspad.

And though they got lost a few more times, they never ended up on a bike path again.

Zo eindigde het avontuur van Jaap en Lotte in het hart van Amsterdam, met een grote lach en een mooie herinnering.

That's how the adventure of Jaap and Lotte in the heart of Amsterdam ended, with a big smile and a beautiful memory.

Ze herinnerden zich altijd de dag dat ze een fietspad voor een voetpad aanzagen en een heleboel boze, zigzaggende fietsers om hen heen kregen.

They always remembered the day they mistook a bike path for a sidewalk and got surrounded by a lot of angry, zigzagging cyclists.

Maar bovenal herinnerden ze zich hun vriendschap.

But above all, they remembered their friendship.

Dus zelfs in de drukste straten en op de gekste momenten, waren Jaap en Lotte nooit echt verloren.

So even in the busiest streets and the craziest moments, Jaap and Lotte were never truly lost.

Ze hadden elkaar.

They had each other.

En met een beetje humor, konden ze elke chaos aan.

And with a little bit of humor, they could handle any chaos.