Het was een gewone zondagochtend in Amsterdam, of dat leek het tenminste.

It was a typical Sunday morning in Amsterdam, or so it seemed.

Anna had haar ontbijt al vroeg klaar, een roerei en wat verse jus d'orange.

Anna had already prepared her breakfast early, scrambled eggs and some fresh orange juice.

Ze keek naar buiten.

She looked outside.

Grauwe wolken pakten zich samen.

Grey clouds were gathering.

Het beloofde een natte dag te worden.

It promised to be a rainy day.

Anna was een energiek meisje dat in Amsterdam woonde.

Anna was an energetic girl who lived in Amsterdam.

Ze hield van fietsen, zelfs in de regen.

She loved cycling, even in the rain.

Niet iedereen begreep dat, maar Anna vond het heerlijk.

Not everyone understood that, but Anna found it delightful.

De druppels op haar gezicht, het geluid van de banden op het natte asfalt.

The drops on her face, the sound of the tires on the wet asphalt.

Voor haar was het bijna muziek.

For her, it was almost like music.

Dus ondanks de regen die begon te vallen, stapte Anna op haar oude, betrouwbare fiets.

So despite the rain starting to fall, Anna got on her old, reliable bike.

Ze had geen paraplu, maar dat deerde haar niet.

She didn't have an umbrella, but that didn't bother her.

Verfrissend, vond ze het.

She found it refreshing.

Ze trapte de pedalen rond en begon haar route door de stad.

She pedaled her way through the city.

De natte straten van Amsterdam schitterden onder de grijsblauwe hemel.

The wet streets of Amsterdam shimmered under the grey-blue sky.

De prachtige grachten, de oude bruggen, de smalle straatjes vol met mensen die schuilden onder paraplu's.

The beautiful canals, the old bridges, the narrow streets filled with people taking shelter under umbrellas.

Anna voelde zich één met de stad als ze door de regen fietste.

Anna felt one with the city as she cycled in the rain.

Halverwege haar rit, begon het harder te regenen.

Halfway through her ride, the rain started to pour harder.

Zelfs Anna begon het koud te krijgen.

Even Anna started to feel cold.

Ze zocht naar een plek om te schuilen.

She looked for a place to take cover.

Toen zag ze een klein café aan de gracht.

That's when she saw a small café by the canal.

Licht scheen door de ramen, mensen zaten binnen, warm en droog.

Light shone through the windows, people sat inside, warm and dry.

Anna besloot naar binnen te gaan.

Anna decided to go inside.

Het café was klein maar gezellig.

The café was small but cozy.

De geur van koffie en vers gebak verwelkomde haar.

The smell of coffee and freshly baked goods welcomed her.

Ze hing haar natte jas op, bestelde een kop warme chocolademelk en zocht een plekje bij het raam.

She hung her wet jacket, ordered a cup of hot chocolate, and found a spot by the window.

Met haar handen warmend aan het hete kopje staarde ze naar buiten, naar de regen die bleef vallen op haar prachtige stad.

With her hands warming around the hot cup, she stared outside, at the rain continuing to fall on her beautiful city.

Uiteindelijk stopte de regen.

Eventually, the rain stopped.

Anna stond op, trok haar jas aan en liep terug naar haar fiets.

Anna stood up, put on her jacket, and walked back to her bike.

Ze voelde de koelte van de natte zitting door haar broek heen.

She felt the coolness of the wet seat through her pants.

Een glimlach verscheen op haar gezicht.

A smile appeared on her face.

Ze trapte de pedalen weer rond, de stad weer in.

She pedaled once again, back into the city.

De regen was gestopt, maar de straten waren nog steeds nat.

The rain had stopped, but the streets were still wet.

De stad was nu rustiger, schoongewassen door de regen.

The city was quieter now, cleansed by the rain.

Anna vond dat ze er nu nog mooier uitzag.

Anna thought it looked even more beautiful now.

Ze fietste door de stad tot ze thuis kwam.

She cycled through the city until she arrived home.

Het avontuur was voorbij, maar Anna voelde zich goed.

The adventure was over, but Anna felt good.

Ze had de dag omarmd zoals die kwam: koud, nat, maar prachtig.

She had embraced the day as it came: cold, wet, but beautiful.

Zonder paraplu, op haar fiets, had ze weer een nieuwe kant van haar geliefde stad ontdekt.

Without an umbrella, on her bike, she had discovered a new side of her beloved city.

En ook al had ze geen droge kleren meer, ze had wel een hart vol vreugde.

And even though she no longer had dry clothes, she had a heart full of joy.

En dat was genoeg.

And that was enough.