In een gezellig hoekje van Breda, leefde een jongen genaamd Matthijs.

In a cozy corner of Breda, lived a boy named Matthijs.

Matthijs was een vrolijke kerel, altijd op zoek naar avontuur.

Matthijs was a cheerful guy, always looking for adventure.

Op een zonnige dag nam hij een besluit.

One sunny day, he made a decision.

"Vandaag is perfect om te gaan fietsen," dacht hij.

"Today is perfect for going biking," he thought.

Matthijs pakte zijn fiets uit de schuur en sprong op het zadel.

Matthijs grabbed his bike from the shed and hopped on the saddle.

Hij fietste de straat uit, langs de kerk en over het kanaal.

He cycled out of the street, past the church, and over the canal.

Al snel kwam hij in een gebied waar hij nog nooit eerder was geweest.

Soon, he arrived in an area where he had never been before.

Het was een mooi veld vol frisse, kleurrijke tulpen.

It was a beautiful field full of fresh, colorful tulips.

De bloemen glinsterden in de zon, ze maakten het landschap magisch.

The flowers glistened in the sun, making the landscape magical.

Maar Matthijs lette niet op.

But Matthijs wasn't paying attention.

Hij was verloren in zijn dagdroom en merkte niet op dat hij niet meer op het pad fietste.

He was lost in his daydream and didn't notice that he was no longer riding on the path.

Met een schok kwam hij tot stilstand.

With a jolt, he came to a stop.

Hij keek naar beneden en zag tot zijn schrik dat hij midden in het tulpenveld was beland.

He looked down and was shocked to see that he had ended up in the middle of the tulip field.

"Oh nee!

"Oh no!"

" zei Matthijs.

said Matthijs.

"Mijn excuses, bloemen!

"I'm sorry, flowers!"

" Hij sprong van zijn fiets en zette hem voorzichtig neer.

He jumped off his bike and carefully placed it down.

Vervolgens begon hij met veel zorg de platgetreden tulpen rechtop te zetten.

Then, he began uprighting the trampled tulips with great care.

Opeens hoorde hij een stem.

Suddenly, he heard a voice.

Het was de boer, de eigenaar van het tulpenveld.

It was the farmer, the owner of the tulip field.

"Wat denk je dat je doet, jongen?

"What do you think you're doing, boy?"

" vroeg de boer.

asked the farmer.

Matthijs draaide zich om en begon zich te verontschuldigen.

Matthijs turned around and started apologizing.

“Ik wilde niet door uw tulpenveld rijden, meneer.

"I didn't mean to ride through your tulip field, sir.

Ik was aan het dromen en lette niet op.

I was dreaming and not paying attention.

Het spijt me heel erg," zei Matthijs.

I'm really sorry," said Matthijs.

De boer keek naar de jongen en zag hoe oprecht Matthijs was.

The farmer looked at the boy and saw how sincere Matthijs was.

Hij accepteerde de excuses van Matthijs en gaf hem zelfs een handvol tulpenbollen.

He accepted Matthijs' apologies and even gave him a handful of tulip bulbs.

"Soms gebeuren er per ongeluk goede dingen, jongen," zei de boer, "met deze bollen kun je je eigen tulpentuin maken.

"Sometimes good things accidentally happen, boy," said the farmer, "with these bulbs, you can create your own tulip garden."

" Matthijs dankte de boer en beloofde goed voor de bollen te zorgen.

Matthijs thanked the farmer and promised to take good care of the bulbs.

En zo ging Matthijs, een beetje wijzer en met een nieuwe missie naar huis.

And so, Matthijs went home, a little wiser and with a new mission.

De volgende lente groeiden in de tuin van Matthijs de mooiste tulpen van heel Breda, een constante herinnering aan zijn avontuur.

The following spring, the most beautiful tulips in all of Breda grew in Matthijs' garden, a constant reminder of his adventure.