Het was echt hollands weer die dag, regen en wind teisterden Amsterdam. Twee goede vrienden, Jan en Anna, stonden op het punt om een grote uitdaging aan te gaan. Ze moesten op hun fietsen naar het werk. Maar... het regende zo hard!

It was really Dutch weather that day, rain and wind were tormenting Amsterdam. Two good friends, Jan and Anna, were about to take on a big challenge. They had to go to work on their bikes. But... it was raining so hard!

Jan, een lange man met een baard, keek uit zijn raam. "Oh, wat een slecht weer!", murmelde hij. Hij sneed zijn boterham, dacht na en veegde broodkruimels van de tafel. Hij woonde dichtbij het bekende Vondelpark, een mooi groot park midden in Amsterdam. Zijn werk was in het hart van de stad, bij de Dam.

Jan, a tall man with a beard, looked out his window. "Oh, what terrible weather!", he muttered. He made his sandwich, pondered, and wiped bread crumbs off the table. He lived close to the famous Vondelpark, a beautiful big park in the middle of Amsterdam. His workplace was in the heart of the city, at the Dam Square.

Anna keek ook uit haar raam. Ze was de beste vriendin van Jan. Ze had rood haar, sproeten op haar gezicht, en was altijd vrolijk. Anna woonde op de Prinsengracht, en haar werk was ook bij de Dam. Ze wilde geen seconde laat zijn voor haar werk.

Anna also looked out her window. She was Jan's best friend. She had red hair, freckles on her face, and was always cheerful. Anna lived on the Prinsengracht, and her workplace was also at the Dam Square. She didn't want to be a single second late for work.

Jan pakte zijn fiets, zette zijn hoed op en ging naar buiten. De regen viel op hem neer. Jan dacht: "Te veel regen! Maar werk is werk." Op dezelfde tijd, deed Anna haar jas aan, zette haar capuchon op, en stapte op haar fiets. Ze riep: "Regen, ik ben niet bang voor je!"

Jan grabbed his bike, put on his hat, and went outside. The rain fell down on him. Jan thought, "Too much rain! But work is work." At the same time, Anna put on her coat, pulled up her hood, and got on her bike. She shouted, "Rain, I'm not afraid of you!"

Jan fietste door het Vondelpark. De paden waren nat, de bomen druppelden water. Hij was nat. Maar hij gaf niet op. Aan de andere kant fietste Anna door de natte straten van de Prinsengracht. Ze zag grachtenpanden, boten en bruggen. Anna's kleren waren ook nat. Maar, ze gaf niet op.

Jan cycled through the Vondelpark. The paths were wet, the trees were dripping water. He was wet too. But he didn't give up. On the other hand, Anna cycled through the wet streets of the Prinsengracht. She saw canal houses, boats, and bridges. Anna's clothes were wet too. But she didn't give up.

Ze kwamen allebei bij de Dam aan. Ze zagen veel mensen met paraplu's. "Wat een weer!", zeiden ze tegen elkaar. Met natte kleren gingen ze naar hun kantoor. Ze waren op tijd voor hun werk.

They both arrived at the Dam Square. They saw many people with umbrellas. "What weather!", they said to each other. With wet clothes, they went to their office. They were on time for work.

Het was een moeilijke fietstocht, maar ze deden het! Jan en Anna hadden de strijd met de regen gewonnen. Ze leerden dat weer of geen weer, werk belangrijk is. En ook dat je met moed alle stormen kunt overwinnen.

It was a difficult bike ride, but they did it! Jan and Anna had won the battle against the rain. They learned that rain or shine, work is important. And also that with courage, you can overcome any storm.

Vanaf die dag, keken ze altijd uit naar regendagen. Ze zeiden met een glimlach: "Laat het maar regenen, wij zijn er klaar voor!". En zo bleven Jan en Anna altijd lachen, zelfs onder de donkerste wolken van Amsterdam.

From that day on, they always looked forward to rainy days. They said with a smile, "Let it rain, we're ready!". And so, Jan and Anna always kept smiling, even under the darkest clouds of Amsterdam.