Het verhaal begint met Koen.

The story begins with Koen.

Koen is een toerist, een blij mens in de mooie stad Amsterdam.

Koen is a tourist, a happy person in the beautiful city of Amsterdam.

Maar Koen is ook een beetje klunzig.

But Koen is also a bit clumsy.

"Hoi, ik ben Koen!

"Hi, I'm Koen!"

" zei hij met een lach.

he said with a smile.

Hij hield zijn telefoon omhoog.

He held up his phone.

Hij wilde een selfie maken.

He wanted to take a selfie.

Naast een gracht, een heel mooie gracht.

Next to a canal, a very beautiful canal.

Plotseling gleed zijn voet weg.

Suddenly, his foot slipped.

"Oh, nee!

"Oh no!"

" riep Koen.

cried Koen.

Splash!

Splash!

Koen viel in de gracht.

Koen fell into the canal.

Zijn telefoon ging ook het water in.

His phone also went into the water.

Maar wacht, daar kwam Lotte.

But wait, there came Lotte.

Lotte woonde in Amsterdam.

Lotte lived in Amsterdam.

"Wat is er gebeurd?

"What happened?"

" vroeg ze.

she asked.

Lotte zag Koen in het water.

Lotte saw Koen in the water.

"Ik probeer te helpen," zei Lotte.

"I'm trying to help," said Lotte.

Ze reikte haar hand uit.

She reached out her hand.

Oeps!

Oops!

Met een grote plons viel ook Lotte in de gracht.

With a big splash, Lotte also fell into the canal.

Nu waren Koen en Lotte beide in het water.

Now both Koen and Lotte were in the water.

Gelukkig waren er veel mensen.

Luckily, there were many people around.

Zij zagen wat er was gebeurd.

They saw what had happened.

Ze riepen een reddingsboot.

They called a rescue boat.

De reddingsboot kwam snel.

The rescue boat came quickly.

"Ik ben nat," stamelde Koen.

"I'm wet," stuttered Koen.

"Ik ook," zei Lotte.

"Me too," said Lotte.

Ze lachten, zelfs al waren ze nat.

They laughed, even though they were wet.

Ze waren uit het water en veilig.

They were out of the water and safe.

Koen kreeg zijn telefoon terug.

Koen got his phone back.

Het was nog steeds aan.

It was still working.

Koen en Lotte namen er samen een selfie mee.

Koen and Lotte took a selfie together with it.

"Dit is een leuke foto," zei Koen.

"This is a fun photo," said Koen.

"Het beste souvenir!

"The best souvenir!"

"Ze dachten terug aan hun avontuur.

They looked back on their adventure.

Ze hadden een nieuwe vriend gemaakt.

They had made a new friend.

En ze waren niet bang geweest.

And they had not been afraid.

Want ze hadden kunnen lachen, zelfs al zaten ze in de gracht.

Because they were able to laugh, even though they were in the canal.

Zo eindigt het verhaal over Koen en Lotte.

And that's how the story of Koen and Lotte ends.

In een gracht in Amsterdam, met een selfie en een lach.

In a canal in Amsterdam, with a selfie and a laugh.

Ze waren beide in het water gevallen, maar ze hadden ook veel plezier gehad.

They both fell into the water, but they also had a lot of fun.