In het bruisende hart van Amsterdam, aan de stenen kant van een glinsterende gracht, stond Daan met zijn roestige fiets.

In the bustling heart of Amsterdam, on the stone side of a glistening canal, Daan stood with his rusty bike.

De zon schitterde op het water, de bomen dansten rustig met de wind.

The sun shimmered on the water, the trees swayed gently in the wind.

Een perfecte dag voor een foto.

A perfect day for a photo.

Naast Daan stonden Sophie en Bram, twee van zijn beste vrienden.

Standing next to Daan were Sophie and Bram, two of his best friends.

Ze lachten en plaagden Daan terwijl hij zijn telefoon klaar maakte voor een selfie.

They laughed and teased Daan as he prepared his phone for a selfie.

"Let goed op, Daan.

"Be careful, Daan.

Val niet in het water!

Don't fall into the water!"

" waarschuwde Bram, zijn lach verstopt achter een grijns.

Bram warned, his laughter concealed by a smirk.

Maar Daan, geconcentreerd op zijn foto, hoorde hem niet.

But Daan, focused on his photo, didn't hear him.

Zijn fiets begon te wankelen.

His bike began to wobble.

Plotseling werd de foto vervangen door een vreemd gevoel van een natte broek en koude voeten.

Suddenly, the photo was replaced with a strange sensation of wet pants and cold feet.

Daan was met zijn fiets in de gracht gevallen!

Daan had fallen into the canal with his bike!

Sophie en Bram schrokken.

Sophie and Bram were startled.

Ze renden naar de rand van de gracht.

They ran to the edge of the canal.

Daan lag in het water, nat maar ongedeerd.

Daan was in the water, wet but unharmed.

Bram haalde diep adem en sprong in het water.

Bram took a deep breath and jumped into the water.

Hij wilde Daan helpen.

He wanted to help Daan.

Sophie belde snel de hulpdiensten.

Sophie quickly dialed emergency services.

Ze was heel bezorgd.

She was very worried.

Bram hielp Daan naar boven.

Bram helped Daan up.

Ze klauterden samen over de rand.

They climbed over the edge together.

Gedruppeld en geschrokken, maar veilig.

Drenched and shaken, but safe.

Sophie hing op met de hulpdiensten.

Sophie hung up with emergency services.

Ze lachten alle drie.

They all laughed.

De politie kwam.

The police arrived.

Ze gaven Daan een warme deken.

They gave Daan a warm blanket.

Ze vroegen of alles oké was.

They asked if everything was okay.

Daan knikte.

Daan nodded.

Hij keek naar zijn natte fiets in de gracht.

He looked at his wet bike in the canal.

De politie haalde de fiets uit het water.

The police pulled the bike out of the water.

Sophie, Bram en Daan liepen samen weg, lachend om het avontuur.

Sophie, Bram, and Daan walked away together, laughing about the adventure.

Het diner was vol lachverhalen over Daan's foto.

The dinner was filled with laughter as they shared stories about Daan's photo.

Ze namen een nieuwe selfie, maar dit keer op veilige afstand van het water.

They took a new selfie, but this time at a safe distance from the water.

Vanaf die dag wist Daan het zeker: foto's zijn leuk, maar veiligheid komt eerst.

From that day on, Daan knew for sure: photos are fun, but safety comes first.

En in Amsterdam, met al zijn prachtige grachten, heb je nooit een perfecte foto nodig om een perfecte dag te hebben.

And in Amsterdam, with all its beautiful canals, you never need a perfect photo to have a perfect day.