Maarten en Lotte wonen in Amstelveen.

Maarten and Lotte live in Amstelveen.

Amstelveen glimt in de lentezon, het is altijd fris en groen.

Amstelveen sparkles in the spring sun, it's always fresh and green.

De grachten zijn helderblauw.

The canals are clear blue.

Maarten en Lotte houden van hun dorp.

Maarten and Lotte love their village.

Ze hebben hier hun favoriete plekjes, zoals de wilgenboom bij de gracht.

They have their favorite spots here, like the willow tree near the canal.

Ze zitten er graag en kijken naar de eendjes.

They like to sit there and watch the ducks.

Op een dag wilde Maarten een foto maken.

One day, Maarten wanted to take a picture.

Hij had een nieuwe telefoon, een heel mooie.

He had a new phone, a very nice one.

Hij wilde een selfie met Lotte, bij hun wilgenboom.

He wanted to take a selfie with Lotte, by their willow tree.

Ze lachten en poseerden.

They laughed and posed.

Maarten maakte een stap achteruit.

Maarten took a step back.

Maar hij lette niet op.

But he wasn't paying attention.

Hij stapte in de gracht!

He stepped into the canal!

Plons, daar ging Maarten, met zijn mooie nieuwe telefoon.

Splash, there went Maarten, with his beautiful new phone.

Lotte schrok.

Lotte was shocked.

Maar Maarten kwam lachend boven.

But Maarten resurfaced laughing.

Hij was nat, zijn haren plakten aan zijn gezicht.

He was wet, his hair stuck to his face.

Zijn mooie nieuwe telefoon was wel stuk, maar hij kon er om lachen.

His beautiful new phone was broken, but he could laugh about it.

De mensen in Amstelveen lachten ook.

The people in Amstelveen also laughed.

Ze kwamen kijken bij de gracht.

They came to see by the canal.

Ze zagen Maarten, nat en lachend.

They saw Maarten, wet and laughing.

Ze lachten om hem en met hem.

They laughed at him and with him.

Niemand was boos om hun gelach, want het was een vriendelijk gelach.

Nobody was angry about their laughter, because it was a friendly laughter.

Lotte hielp Maarten uit de gracht.

Lotte helped Maarten out of the canal.

Ze deed alsof ze boos was.

She pretended to be angry.

Maar ze was blij dat Maarten veilig was.

But she was happy that Maarten was safe.

Ze kreeg een warm gevoel in haar buik.

She felt a warm feeling in her stomach.

Die dag leerde Maarten iets belangrijks.

That day, Maarten learned something important.

Hij leerde dat het niet erg is om fouten te maken.

He learned that it's not a big deal to make mistakes.

Ook als mensen lachen.

Even when people laugh.

Soms is het juist goed, want het maakt iedereen blij.

Sometimes it's even good, because it makes everyone happy.

En hij leerde nog iets: altijd opletten als je bij een gracht staat!

And he learned something else: always pay attention when you're by a canal!

Maarten en Lotte gingen naar huis.

Maarten and Lotte went home.

Daar vertelden ze het verhaal.

There, they told the story.

Iedereen lachte weer.

Everyone laughed again.

Het was een goede dag in Amstelveen, vol gelach en blijheid.

It was a good day in Amstelveen, full of laughter and happiness.

En Maarten?

And Maarten?

Die kocht, een beetje wijzer, een nieuwe telefoon.

A little wiser, he bought a new phone.

Deze liet hij niet meer vallen in de gracht.

He didn't drop it in the canal anymore.

Hij maakte nog veel selfies met Lotte, maar niet meer bij de gracht.

He took many more selfies with Lotte, but not by the canal.

Ze hadden een nieuwe favoriete plek gevonden, veilig op het droge.

They had found a new favorite spot, safe and dry.

En iedereen in Amstelveen?

And everyone in Amstelveen?

Die lachen nog steeds als ze denken aan de dag dat Maarten in de gracht viel.

They still laugh when they think about the day Maarten fell in the canal.