Jan, Sophie en Lars waren goede vrienden.

Jan, Sophie and Lars were good friends.

Ze woonden in de mooie stad Amsterdam.

They lived in the beautiful city of Amsterdam.

Deze stad had kanalen, mooie huizen en natuurlijk tulpenvelden, veel tulpenvelden.

This city had canals, beautiful houses, and of course, fields of tulips, lots of tulip fields.

Op een zonnige dag besloten ze te gaan fietsen.

On a sunny day, they decided to go cycling.

Jan was dol op haring.

Jan loved herring.

Hij had net een bord haring gekocht bij de viskraam op de markt.

He had just bought a plate of herring from the fish stand at the market.

Hij dacht: "Ik kan fietsen en haring eten tegelijkertijd.

He thought, "I can cycle and eat herring at the same time."

" Sophie waarschuwde hem: "Jan, kijk uit.

Sophie warned him, "Jan, be careful.

Het is lastig om te fietsen en eten op hetzelfde moment.

It's difficult to cycle and eat at the same time."

" Maar Jan luisterde niet.

But Jan didn't listen.

Lars, aan de andere kant, had zijn telefoon in zijn handen.

On the other hand, Lars had his phone in his hands.

Hij zag een veld met mooie, kleurrijke tulpen.

He saw a field with beautiful, colorful tulips.

"Wat een prachtige plek voor een selfie!

"What a perfect place for a selfie!"

" dacht hij.

he thought.

Zonder te kijken begon hij te fietsen en probeerde hij een foto te maken met de tulpen op de achtergrond.

Without looking, he started cycling and tried to take a photo with the tulips in the background.

Jan, die druk bezig was met zijn haring, lette niet op.

Jan, who was busy with his herring, wasn't paying attention.

Binnen een paar seconden botsten Jan en Lars tegen elkaar aan.

Within a few seconds, Jan and Lars collided with each other.

Lars liet zijn telefoon vallen, Jan liet zijn bord met haring vallen.

Lars dropped his phone, Jan dropped his plate of herring.

Er was een groot gegiechel.

There was a big burst of laughter.

Sophie kon niet anders dan lachen om de hilarische botsing.

Sophie couldn't help but laugh at the hilarious collision.

Ze had gewaarschuwd, maar niemand had geluisterd.

She had warned them, but no one had listened.

Beide jongens lagen op de grond, bedekt met haring en rondom hen heen kleine stukjes tulpen die door de lucht waren gevlogen.

Both boys were on the ground, covered in herring, and small pieces of tulips flying all around them.

Na het lachen veegde ze haar tranen weg en hielp ze de jongens overeind.

After laughing, she wiped away her tears and helped the boys up.

"Volgende keer luisteren jullie misschien wel," zei ze grijnzend.

"Maybe next time you'll listen," she said with a grin.

Ze pakte Lars' telefoon en Jans bord.

She picked up Lars' phone and Jan's plate.

Sophie hielp Lars om zijn gekreukelde tulpen recht te trekken, en gaf Jan een verse haring van het bord.

Sophie helped straighten Lars' crumpled tulips and gave Jan a fresh herring from the plate.

Vanaf die dag in Amsterdam werden hun fietstochten veel rustiger.

From that day in Amsterdam, their cycling trips became much calmer.

Jan at zijn haring netjes op een bankje, en Lars maakte selfies alleen wanneer hij niet fietste.

Jan ate his herring neatly on a bench, and Lars took selfies only when he wasn't cycling.

Sophie had nog steeds de leukste tijd, vooral als ze dacht aan de hilarische botsing.

Sophie still had the best time, especially when she thought about the hilarious collision.

Maar bovenal hadden ze allemaal nog steeds veel plezier samen, hun vriendschap sterker dan ooit door het lachen, de tulpen en de omgevallen haring.

But above all, they all still had a lot of fun together, their friendship stronger than ever through laughter, tulips, and spilled herring.

Het was een les voor iedereen: probeer niet te fietsen terwijl je eet of selfies maakt.

It was a lesson for everyone: don't try to cycle while eating or taking selfies.

Vooral niet in een stad als Amsterdam, met haar drukke straten en prachtige tulpenvelden.

Especially not in a city like Amsterdam, with its busy streets and beautiful tulip fields.