Lars en Emma zijn in Amsterdam.

Lars and Emma are in Amsterdam.

In hun backpacks zitten broodjes kaas, appels en een kaart van de stad.

In their backpacks, they have cheese sandwiches, apples, and a map of the city.

De zon schijnt fel.

The sun is shining brightly.

Amsterdam ziet er prachtig uit.

Amsterdam looks beautiful.

Lars, met blonde haren en blauwe ogen, pakt zijn telefoon.

Lars, with blonde hair and blue eyes, takes out his phone.

"Ik wil een selfie maken", zegt hij.

"I want to take a selfie," he says.

Achter hem is de mooie Oude Kerk.

Behind him is the beautiful Oude Kerk.

De kerk is groot en oud, net een reus van steen.

The church is big and old, like a stone giant.

Emma lacht naar Lars.

Emma smiles at Lars.

Ze heeft bruine haren en een vrolijke lach.

She has brown hair and a cheerful smile.

Lars stapt achteruit.

Lars steps backward.

Stap, stap, stap.

Step, step, step.

Click!

Click!

De foto is gemaakt.

The photo is taken.

Maar hee, wat is dat?

But hey, what's that?

Plotseling voelt Lars niks onder zijn voeten.

Suddenly, Lars feels nothing beneath his feet.

Spetterspater!

Splash!

Lars valt de gracht in.

Lars falls into the canal.

"Oh nee!

"Oh no!"

", roept Lars.

Lars exclaims.

Het water is koud en donkergroen.

The water is cold and dark green.

Zijn hart bonst in zijn keel.

His heart beats in his throat.

Emma schrikt.

Emma is startled.

Ze ziet Lars in het water spartelen.

She sees Lars struggling in the water.

Snel gooit ze haar tas weg.

Quickly, she throws her bag away.

Ze springt in het water om Lars te helpen.

She jumps in the water to help Lars.

Emma is een sterke zwemmer.

Emma is a strong swimmer.

Ze zwemt naar Lars toe, pakt zijn hand en trekt hem naar de kant.

She swims towards Lars, grabs his hand, and pulls him to the shore.

Op de kant hijgen ze uit.

On the shore, they catch their breath.

Lars hoest een beetje.

Lars coughs a little.

"Bedankt, Emma", zegt hij.

"Thanks, Emma," he says.

Emma lacht.

Emma smiles.

"Volgende keer moet je beter kijken, Lars", zegt ze.

"Next time, you should pay better attention, Lars," she says.

Lars knikt.

Lars nods.

Hij zal nooit meer achteruitlopen voor een selfie.

He will never walk backwards for a selfie again.

Terug in hun hotel drogen ze hun kleren.

Back at their hotel, they dry their clothes.

Lars kijkt naar zijn telefoon.

Lars looks at his phone.

De foto is gelukt.

The photo turned out well.

Op het scherm ziet hij de oude geel-bruine stenen van de kerk, de blauwe lucht erboven en in een hoekje zijn eigen geschrokken gezicht net voordat hij viel.

On the screen, he sees the old yellow-brown stones of the church, the blue sky above, and in one corner, his own startled face just before he fell.

Lars lacht weer, dit keer van puur geluk.

Lars laughs again, this time with pure joy.

"Wat een avontuur, hè Emma?

"What an adventure, huh, Emma?"

" zegt hij.

he says.

Emma knikt en ze proosten met warme chocolademelk.

Emma nods, and they toast with hot chocolate.

Ze zullen Amsterdam nooit vergeten.

They will never forget Amsterdam.

Ze hebben een verhaal om te vertellen.

They have a story to tell.

Over een selfie, een gracht en een reddende zwemactie van een vriendin in Amsterdam.

A story about a selfie, a canal, and a friend's heroic swimming act in Amsterdam.