Het was een felle, heldere dag in Amsterdam.

It was a bright, clear day in Amsterdam.

De zon scheen, de lucht was blauw.

The sun was shining, the sky was blue.

Mensen lachten.

People were laughing.

Eenden zwommen.

Ducks were swimming.

Sofie, Lars en Emma waren op avontuur.

Sofie, Lars, and Emma were on an adventure.

Alle drie waren beste vrienden.

All three were best friends.

Ze woonden in dezelfde straat.

They lived in the same street.

Ze gingen tikkertje spelen, zij aan zij, door de smalle straatjes van de oude stad.

They were playing tag, side by side, through the narrow streets of the old city.

In Amsterdam zijn er bruggen over de grachten.

In Amsterdam, there are bridges over the canals.

De grachten zijn waterwegen.

The canals are waterways.

De huizen zijn bont gekleurd.

The houses are brightly colored.

Langs de grachten zijn tulpen.

Along the canals are tulips.

De tulpen zijn mooi.

The tulips are beautiful.

Ze zijn rood, geel, paars.

They are red, yellow, purple.

Sofie hield van tulpen.

Sofie loved tulips.

Ze kon niet stoppen met kijken.

She couldn't stop looking.

Ze fietsten langs de grachten.

They cycled along the canals.

Ze keken naar de boten.

They looked at the boats.

Ze keken naar de zwemmerende eenden.

They looked at the swimming ducks.

Sofie keek naar de tulpen.

Sofie looked at the tulips.

Ze was zo aan het dromen.

She was daydreaming.

Ze lette niet op de weg.

She wasn't paying attention to the road.

Ze zoefde recht naar de gracht!

She zoomed straight towards the canal!

"Kijk uit, Sofie!

"Watch out, Sofie!"

" riep Emma.

Emma cried.

Maar het was te laat.

But it was too late.

Sofie had de tip van de gracht bereikt.

Sofie had reached the edge of the canal.

Met een grote plons landde ze in het water.

With a big splash, she landed in the water.

De tulpen wuifden vaarwel.

The tulips waved goodbye.

Lars en Emma renden naar de rand van de gracht.

Lars and Emma ran to the edge of the canal.

Sofie kwam boven water, giechelend.

Sofie surfaced, giggling.

Ze zwaaide naar Lars en Emma.

She waved to Lars and Emma.

"Ik ben in orde!

"I'm okay!"

" riep ze.

she shouted.

Een passerende boot pikte Sofie op.

A passing boat picked up Sofie.

Zij viste haar fiets uit de gracht.

They fished her bike out of the canal.

Lars en Emma haalden opgelucht adem.

Lars and Emma breathed a sigh of relief.

Ze lachten.

They laughed.

Ze fietsen naar huis.

They cycled home.

"We zijn blij dat je veilig bent," zeiden ze.

"We're glad you're safe," they said.

Sofie lachte alleen maar.

Sofie just laughed.

De volgende dag er een nieuw avontuur aan.

The next day brought a new adventure.

Maar deze keer keek Sofie beter uit voor de tulpen.

But this time, Sofie kept a better eye out for the tulips.

Ze wilde niet nog eens zwemmen in de gracht.

She didn't want to swim in the canal again.

Het was een dag vol leren.

It was a day full of learning.

Het was een dag vol lachen.

It was a day full of laughter.

Het was een dag die ze nooit zouden vergeten.

It was a day they would never forget.

En dat was maar goed ook, want dat is waar vriendschap om draait.

And that's a good thing, because that's what friendship is all about.

Samen lachen, leren en avonturen beleven.

Laughing, learning, and experiencing adventures together.

En dat is precies wat Sofie, Lars en Emma deden in het mooie Amsterdam.

And that's exactly what Sofie, Lars, and Emma did in beautiful Amsterdam.