Jan, Sophie en Thijs stonden aan de rand van het Vondelpark in Amsterdam.

Jan, Sophie, and Thijs stood at the edge of Vondelpark in Amsterdam.

De lucht was grijs, en de bladeren fluisterden in de wind.

The sky was grey, and the leaves whispered in the wind.

Plotseling begon het te regenen.

Suddenly, it started to rain.

Ze hadden maar één paraplu en drie fietsen.

They had only one umbrella and three bicycles.

"Zullen we proberen te fietsen met de paraplu?

"Should we try cycling with the umbrella?"

" stelde Sophie voor.

Sophie suggested.

Jan en Thijs keken elkaar aan.

Jan and Thijs looked at each other.

Ze dachten beslist dat dit een slecht idee was.

They both thought this was a bad idea.

Maar ze hadden geen keus.

But they had no choice.

Het was te ver van huis om te lopen.

It was too far from home to walk.

Sophie glimlachte en stopte haar blonde haar in haar capuchon.

Sophie smiled and tucked her blonde hair into her hood.

Ze tilde de paraplu op en klemde hem tussen haar oor en haar schouder.

She lifted the umbrella and clamped it between her ear and shoulder.

De fiets maakte een krakend geluid toen ze erop sprong.

The bike creaked as she hopped on it.

Jan, de oudste van de drie, begon ook te fietsen.

Jan, the oldest of the three, started cycling as well.

Hij was bezorgd om Sophie.

He was worried about Sophie.

Hij wilde niet dat ze zou vallen.

He didn't want her to fall.

Jan volgde Sophie met zijn ogen open en werkte met zijn mond op het stuur.

Jan kept his eyes open, his mouth working on the handlebars.

De regen drupte van zijn kin.

The rain dripped from his chin.

Thijs keek nerveus naar zijn vrienden.

Thijs nervously watched his friends.

Hij was de jongste en hij vond fietsen zonder handen eng.

Being the youngest, he was scared of cycling without hands.

Maar zijn vrienden deden het, dus hij moest het wel proberen.

But seeing his friends do it, he had to try as well.

"Moedig zijn," moedigde Sophie hem aan met een brede grijns, terwijl ze langs de grachten van Amsterdam fietste.

"Be brave," Sophie encouraged him with a wide grin as she cycled along the canals of Amsterdam.

"Hop!

"Hop!"

" riep Jan.

Jan shouted.

Thijs sprong op de fiets, zijn gezicht ernstig.

Thijs jumped on the bike, his face serious.

De regen tikte luid op de kunststof van de paraplu.

The rain tapped loudly on the umbrella's plastic.

En zo fietsten ze, met één paraplu, over bruggen en door straatjes.

And so they cycled, with one umbrella, over bridges and through alleys.

Hun kleren waren nat, hun schoenen vol water.

Their clothes were wet, their shoes filled with water.

Maar ze hadden het naar hun zin.

But they were having fun.

Uiteindelijk bereikte het trio hun huis in de Jordaan.

Eventually, the trio reached their home in the Jordaan.

Ze lachten en bekeken hun doorweekte kleren.

They laughed and examined their soaked clothes.

De fietsen werden tegen het hek geworpen en ze lieten de paraplu in de gang vallen.

The bikes were thrown against the fence, and they let the umbrella fall in the hallway.

"We hebben het gehaald," glimlachte Thijs opgelucht.

"We made it," Thijs sighed in relief.

Hij was nu een stuk minder bang voor fietsen met een paraplu.

He was now less afraid of cycling with an umbrella.

Sophie knuffelde haar jongere broer en Jan gaf hem een high-five.

Sophie hugged her younger brother, and Jan gave him a high-five.

"Ja, we hebben het gehaald.

"Yes, we made it."

"Die dag in de regen, ondanks de hachelijke situatie, hadden ze plezier gehad.

That rainy day, despite the risky situation, they had fun.

En bovenal hadden ze iets geleerd.

Above all, they had learned something.

Ze hadden geleerd dat een uitdaging slechts een avontuur is als je het juiste perspectief hebt.

They learned that a challenge is just an adventure if you have the right perspective.

En ze herinnerden zich altijd dat soms, zelfs in de regen, je gewoon op je fiets moet springen, je paraplu moet optillen en vooruit moet gaan.

And they always remembered that sometimes, even in the rain, you just have to jump on your bike, lift your umbrella, and move forward.