Het was een zonnige dag in Amsterdam.

It was a sunny day in Amsterdam.

Sven en Femke waren aan het lachen.

Sven and Femke were laughing.

Ze zagen de beroemde grachten.

They saw the famous canals.

Ze dronken slappe koffie.

They drank weak coffee.

Ze genoten van stroopwafels, zo kleverig en zoet.

They enjoyed stroopwafels, so sticky and sweet.

Plots stond Sven stil.

Suddenly Sven stopped.

Waar was zijn fiets?

Where was his bike?

"Niet weer!

"Not again!"

" riep Sven.

Sven exclaimed.

Hij stampvoette bij de lantaarnpaal.

He stomped his foot by the lamppost.

De ketting was losgebroken.

The chain had broken loose.

De fiets van Sven was weg.

Sven's bike was gone.

Het was de derde keer deze maand.

It was the third time this month.

"Oh nee, Sven!

"Oh no, Sven!"

" zei Femke.

Femke said.

Ze sloeg een arm om hem heen.

She put an arm around him.

Ze begreep hoe hij zich voelde.

She understood how he felt.

Amsterdam was een grappige stad.

Amsterdam was a funny city.

Een mooie stad.

A beautiful city.

Maar ook een stad vol fietsdieven.

But also a city full of bike thieves.

"Ik ga op onderzoek uit," zei Sven.

"I will investigate," said Sven.

Hij was ziek van het verliezen van zijn fietsen.

He was sick of losing his bikes.

Femke knikte.

Femke nodded.

Ze wilde Sven helpen.

She wanted to help Sven.

Samen begonnen ze hun speurtocht.

Together they began their quest.

Ze spraken met vele mensen.

They spoke with many people.

De grachtenbootkapitein.

The canal boat captain.

De kaasverkoper.

The cheese seller.

De tulpenkweker.

The tulip grower.

Ze zochten in de straten van Amsterdam.

They searched in the streets of Amsterdam.

Ze keken naar elke fiets die ze zagen.

They looked at every bike they saw.

Geen enkele fiets was die van Sven.

Not a single bike was Sven's.

Na een lange dag zoeken, keken ze elkaar aan.

After a long day of searching, they looked at each other.

Sven voelde zich moe.

Sven felt tired.

Femke voelde zich moe.

Femke felt tired.

Maar ze gaven niet op.

But they didn't give up.

Ze gingen naar het fietswinkel van Meneer Janssen.

They went to Mr. Janssen's bike shop.

Misschien kon hij helpen.

Maybe he could help.

Meneer Janssen was slim.

Mr. Janssen was clever.

Hij wist alles over fietsen.

He knew everything about bikes.

Hij luisterde naar het verhaal van Sven en Femke.

He listened to Sven and Femke's story.

Langzaam knikte hij.

Slowly he nodded.

Hij had het antwoord.

He had the answer.

"Sven," Meneer Janssen zei, "misschien moet je nadenken over een ouderwetse oplossing.

"Sven," Mr. Janssen said, "maybe you should consider an old-fashioned solution."

" Hij liet een lelijke oude fiets zien, felroze en met veel roest.

He showed a ugly old bike, bright pink and full of rust.

Niemand zou die fiets stelen!

No one would steal that bike!

Sven lachte om de lelijke fiets.

Sven laughed at the ugly bike.

Femke lachte ook.

Femke laughed too.

Misschien was dit het plan?

Maybe this was the plan?

Een lelijke fiets voor Sven.

An ugly bike for Sven.

Geen dief zou dit willen.

No thief would want this.

Vanaf die dag reed Sven op zijn nieuwe fiets.

From that day on, Sven rode on his new bike.

Het was niet mooi.

It wasn't pretty.

Het was ook niet snel.

It wasn't fast either.

Maar het was een fiets die nooit werd gestolen!

But it was a bike that was never stolen!

Sven en Femke lachten terwijl ze door de straten van Amsterdam reden.

Sven and Femke laughed as they rode through the streets of Amsterdam.

Ze gingen langs de grachten.

They passed by the canals.

Ze passeerden de bloemenmarkt.

They went past the flower market.

Ze gaven geen blik meer aan de verloren fietsen.

They no longer glanced at the lost bikes.

Amsterdam was nog steeds hun stad.

Amsterdam was still their city.

En Sven had nog steeds zijn fiets.

And Sven still had his bike.

Zo komt het dat Sven en Femke hun dagen slijten.

And that's how Sven and Femke spend their days.

Fietsend door Amsterdam.

Cycling through Amsterdam.

Geen fietsdieven om hen heen.

No bike thieves around them.

Gewoon het zonnetje, de grachten en een lelijke oude fiets.

Just the sunshine, the canals, and an ugly old bike.

En ze leefden nog lang en gelukkig.

And they lived happily ever after.