In de drukke stad Amsterdam woonde een jongen, Dirk.

In the bustling city of Amsterdam lived a boy named Dirk.

Deze jongen had een glimmend rode fiets waar hij dol op was.

This boy had a shiny red bicycle that he adored.

Op een dag besloot Dirk een ritje door de stad te maken.

One day, Dirk decided to take a ride through the city.

Met zijn rode fiets gleed Dirk door de straatstenen van de Amsterdamse grachten.

With his red bike, Dirk glided through the cobblestones of the Amsterdam canals.

Om hem heen waren hoge, smalle huizen met grote, vrolijk gekleurde deuren.

Surrounding him were tall, narrow houses with large, brightly colored doors.

Dirk hield ervan om naar deze deuren te kijken.

Dirk loved looking at these doors.

Ze maakten hem altijd blij.

They always made him happy.

Maar vandaag was niet zoals andere dagen.

But today was unlike any other day.

Vandaag waren er veel mensen in de stad.

Today, there were many people in the city.

Druk pratend en lachend, liepen ze rond met grote tassen en heldere camera's.

Busy chatting and laughing, they walked around with big bags and bright cameras.

Dirk vond dit vreemd en een beetje spannend.

Dirk found this strange and a little bit exciting.

Terwijl hij langs de gracht fietste, zag hij een groep mensen staan.

As he cycled along the canal, he saw a group of people standing.

Ze hadden grote glimlachen op hun gezichten en hielden hun camera's hoog.

They had big smiles on their faces and held their cameras up high.

Ze maakten selfies midden op het fietspad!

They were taking selfies right in the middle of the bike path!

Dirk probeerde langs ze te glippen, maar het was te laat.

Dirk tried to pass by them, but it was too late.

BENG!

BANG!

Met een klap botste hij tegen de groep aan.

With a crash, he collided with the group.

Dirk viel van zijn fiets en de mensen schrokken.

Dirk fell off his bike, and the people were startled.

Ze hadden hem niet opgemerkt.

They hadn't noticed him.

Sommigen riepen "sorry" in talen die Dirk niet kende.

Some shouted "sorry" in languages Dirk didn't know.

Maar een van hen, een vrouw met lang, blond haar, knielde naast hem neer.

But one of them, a woman with long, blonde hair, knelt beside him.

Ze sprak zachtjes Engels en vroeg hem of hij in orde was.

She spoke gently in English and asked if he was okay.

Dirk knikte, nog een beetje geschrokken.

Dirk nodded, still a bit shaken.

De vrouw hielp hem opstaan en gaf hem een pleister voor zijn geschaafde knie.

The woman helped him up and gave him a bandage for his scraped knee.

Daarna wees Dirk hen hoe ze op het trottoir konden staan, zodat de fietsers konden passeren.

Afterwards, Dirk showed them where to stand on the sidewalk so cyclists could pass.

De mensen bedankten hem en ze gingen weer verder met hun foto's, maar nu keken ze ook altijd even uit voor andere fietsers.

The people thanked him and went on with their photos, but now they also always kept an eye out for other cyclists.

Op het eind van de dag kwam Dirk thuis.

At the end of the day, Dirk returned home.

Moe, maar ook een beetje trots.

Tired, but also a little proud.

Hij had tenslotte een avontuur gehad én hij had een groep mensen geholpen!

After all, he had an adventure and he had helped a group of people!

Vanaf die dag lette Dirk altijd extra op als hij in de stad fietste.

From that day on, Dirk always paid extra attention when cycling in the city.

Soms zag hij de toeristen weer.

Sometimes he saw the tourists again.

Maar nu stonden ze aan de kant en maakten ze foto's van hem.

But now they stood to the side and took photos of him.

En als hij terugkijkt, zwaaien ze en roepen ze "Dank je, Dirk!

And when he looked back, they waved and shouted, "Thank you, Dirk!"

"En Dirk?

And Dirk?

Hij lacht dan en zwaait terug.

He would smile and wave back.

Want hij weet dat hij in zijn kleine manier de mensen in zijn stad heeft geholpen.

Because he knew that in his own small way, he had helped the people in his city.

En dat maakte zijn eenvoudige leven in Amsterdam net iets specialer.

And that made his simple life in Amsterdam a little bit more special.