Hier is het verhaal van Sophie, Lars en Emma, drie vrienden die in Amsterdam werken.

Here is the story of Sophie, Lars, and Emma, three friends working in Amsterdam.

Sophie, de jongste van de drie, werkt in een groot, modern kantoor in de Zuidas.

Sophie, the youngest of the three, works in a large, modern office in the Zuidas district.

Lars, de stille maar altijd lachende, is kok in een druk restaurant in het centrum.

Lars, the quiet but always smiling one, is a chef in a busy restaurant in the city center.

Emma, stoutmoedig en vastberaden, werkt voor een boekhandel op het Spui.

Emma, bold and determined, works for a bookstore on the Spui square.

Amsterdam is hun thuis, hun speeltuin - en zo nu en dan, hun waterpark.

Amsterdam is their home, their playground - and occasionally, their water park.

Op een donkere, regenachtige ochtend werden de vrienden wakker.

On a dark, rainy morning, the friends woke up.

Ze hoorden wind die tegen de ramen bonkte en zagen regendruppels hard op de grond vallen.

They heard the wind banging against the windows and saw raindrops falling hard on the ground.

"Dit wordt een interessante dag," zeiden ze, terwijl ze zich klaarmaakten voor hun fietsrit naar het werk.

"This will be an interesting day," they said as they got ready for their bike ride to work.

Op hun fiets onder de donkere Amsterdamse hemel, werden Sophie, Lars en Emma volledig doorweekt van de regen.

Cycling under the dark Amsterdam sky, Sophie, Lars, and Emma got completely soaked in the rain.

De wind blies hun haren alle kanten op.

The wind tousled their hair in all directions.

Soms zeiden ze tegen elkaar: "Wat een weer, hé?

Sometimes, they said to each other: "What weather, huh?!"

" Maar, ze lachten en trapten samen door de regen.

But they laughed and pedaled through the rain together.

Bij het werk aangekomen, waren ze net drie drijvende eenden.

Arriving at work, they were like three floating ducks.

Lars' kokskleding plakte aan zijn lijf.

Lars' chef's clothes stuck to his body.

Emma's boeken werden bijna zachte sponzen.

Emma's books turned into almost soft sponges.

Sophie's papers waren druipend nat.

Sophie's papers were dripping wet.

De collega's lachten om hun natte haren, de waterplassen rond hun voeten en de gekke situatie.

Their colleagues laughed at their wet hair, the puddles around their feet, and the funny situation.

Samen maakten ze er het beste van.

Together, they made the best of it.

Aan het eind van de dag, toen het weer was opgeklaard en de zon scheen, keken Sophie, Lars en Emma terug op hun avontuur.

At the end of the day, when the weather had cleared up and the sun was shining, Sophie, Lars, and Emma looked back on their adventure.

Ze waren moe, maar blij.

They were tired but happy.

Ze hadden samen gefietst in de hevige wind en regen.

They had cycled together in the strong wind and rain.

Ze waren doorweekt aangekomen bij hun werk en hadden erom gelachen met hun collega's.

They had arrived soaking wet at work and laughed about it with their colleagues.

Wat een dag was het geweest!

What a day it had been!

Wat een herinnering hadden ze gecreëerd!

What a memory they had created!

Op hun weg naar huis, gaf de Amsterdamse zonsondergang ze een schouderklopje.

On their way home, the Amsterdam sunset gave them a pat on the back.

Het was een beetje knorrig, een beetje gek, maar absoluut 100% Amsterdam.

It was a bit grumpy, a bit crazy, but absolutely 100% Amsterdam.

Net zoals Sophie, Lars en Emma: een beetje nat, een beetje moe, maar altijd lachen, altijd doorgaan.

Just like Sophie, Lars, and Emma: a bit wet, a bit tired, but always smiling, always moving forward.

En dat was precies hoe ze het wilden.

And that was exactly how they wanted it.